Γ΄ Κύκλου 3η Τακτική Κυριακή

Η Ιστορία, ο άνθρωπος, ο Θεός.

Κυριασκή   27 Ιανουαρίου   

Νεεμ. 8,2-4.5-6.8-10 

Η εξορία των Ιουδαίων στη Βαβυλώνα   διήρκησε  50 χρόνια. Το 537 πΧ,  Ο Πέρσης Βασιλιάς Κύρος, κατέλυσε την αυτοκρατορία της Βαβυλώνας και εγκαινίασε εκείνη των Περσών. Τότε επέτρεψε στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη και να αρχίσουν την παλινόρθωση της κατεστραμμένη πατρίδας τους. Μια πρώτη μεγάλη ομάδα γύρισε και με μεγάλο ενθουσιασμό άρχισαν να αναστυλώνουν τον  Ναό και τα  τείχη της Ιερουσαλήμ και με μια ολοήμερη ανάγνωση του Λόγου του Θεού, από τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι εγκαινίαζαν με επισημότητα  την παλινόρθωση της θρησκευτικής ζωής του λαού,

Στην εξορία, οι πιο διορατικοί μεταξύ των εξόριστων ιερέων και γραμματέων, σύντομα διαπίστωσαν ότι το μόνο που μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ταυτότητα του έθνους τους είναι η θρησκεία και οι θρησκευτικές παραδόσεις τους που είναι αγκυροβολημένες στην ιστορία τους, μιας και ήταν πεπεισμένοι   ότι  μέσα στην ιστορία τους ο Θεός όχι μόνο ενεργούσε “τα θαυμάσια έργα” αλλά και μεσω αυτών και των προφητών τους μιλούσε και τους μιλά. Με μεγάλη ευλάβεια, λοιπόν προσπάθησαν να τις συλλέξουν να τις καταγράψουν και να τις κωδικοποιήσουν.

Τις  παραδόσεις  αυτές δεν τις ομογενοποίησαν  αλλά τις διατηρήσαν στην ποικιλομορφία τους. Σ’ αυτή την περίοδο τα πέντε πρώτα βιβλία της Βίβλου  (Γέννεση, Έξοδος, Δευτερονόμιο, Λευιτικό και Αριθμοί), η Πεντάτευχος, πήρε   την οριστική της μορφή και από τότε και σε ολόκληρη την επόμενη ιστορία του Ισραήλ,  θα είναι ο Νόμος, η  υψηλότερη έκφραση του θελήματος  του Θεού. Και για τους χριστιανους στη συνέχεια το πρώτο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης. 

Το επεισόδιο που μελετούμε μας προσφέρει  χρήσιμα στοιχεία για μια σωστή σχέση με το Λόγο του Θεού, σήμερα.

Ο Λόγος  του Θεού  -Αγ. Γραφή-  πρέπει να  έχει  κεντρικό ρόλο στην πνευματική μας  ζωή. Από τις αρχές που μας παρουσιάζει  να αντλούμε το νόημα της καθημερινότητας.

Ο Λόγος του Θεού δίνεται σε έναν  λαό, όχι σε άτομα  -ή καλύτερα-  δίνεται σε πρόσωπα που είναι οργανικά ενωμένα με τον λαό.

Με το Λόγο του Θεού πρέπει να έχουμε μια προσωπική οικειότητα  αλλά όχι ατομικιστική σχέση, που σημαίνει ότι κατανοούμε το ο Λόγος του Θεού, όχι εγώ και ο εαυτός μου και έτσι φτάνω στην αλήθεια, μέσα σε μια  εκκλησιαστική κοινότητα και σε συντονοία με αυτήν, τόσο στην τοπική της διάσταση, αρχίζοντας από την ενορία,  όσο και στην καθολική της διάσταση, δηλαδή με ολόκληρη την εκκλησία, στην απανταχού και  ανά τον κόσμο  εκκλησία, και την ορθή πίστη, όσο και διαχρονικά με την ανά τους αιώνες  εκκλησία.

Ο Λόγος του Θεού για γίνει κατανοητός, πρώτα αγγίζει και διεγείρει την καρδιά, το βαθύτερο είναι μας,   αλλά ζητά και την συνεργασία της λογικής και της εξυπνάδας  ο πιστός πρέπει να χρησιμοποιεί  κάθε πρόσφορο εργαλείο γι αυτό το σκοπό. 

Ο Λόγος του Θεού βρίσκει όλη του την αξία όταν παράγει αλληλεγγύη κοινωνία και κοινότητα, με όλους και ιδιαίτερα  με τους πιο αδύναμους και φτωχούς, δεν ανέχεται ελιταρισμούς δηλαδή  «οι πάνω και οι κάτω». Διαφορετικά, είναι μια ψευδαίσθηση.

Ο Λόγος του Θεού είναι : "η χαρά του Κυρίου είναι η δύναμή σας".   Πράγματι ο Λόγος του Θεού χαροποιεί, δίνει  παρηγοριά, δύναμη και ειρήνη  επειδή φωτίζει την  καρδιά με τη σοφία του Κυρίου.

Ο Λόγος του Θεού, η δράση του Θεού  συμβαίνει σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και όχι αφηρημένα μια φορά και ένα καιρό. Είναι το νόημα του ημερινού ευαγγελίου

Γ΄ Κυκλος , 2η Τακτικη Κυριακή, Ιωα. 2,1-11

Το παλιό δίνει τη θέση του στο καινούργιο

Κυριακή  20 Ιανουαρίου  2019

Ο προφήτης Ησαΐας (62, 1-5) έχει μπροστά τους  αυτούς  που επέστρεψαν με ενθουσιασμό από την εξορία και προσπαθούν μέσα από πολλές ανασφάλειες αμφιβολίες και απογοητεύσεις να ανασυγκροτήσουν το Λαό. 

Ο προφήτης για να διατρανώσει την πεποίθηση του για την ολοκληρωτική σωτηρία του Ισραήλ, ανατρέχει σε μια εικόνα που είχε σχεδόν ξεχαστεί. Ήδη πριν από αυτόν ο προφήτης Ωσηέ είχε περιγράψει τις σχέσεις λαού του Ισραήλ  με τον Θεό ως μια γαμήλια σχέση.  Όπου κυριαρχεί η αγάπη και όχι η υποταγή και υπακοή  και το κύριο χαρακτηριστικό είναι η χαρά που πηγάζει από την αγάπη και την συνύπαρξη. Όπου ο Θεός δεν προσφέρει στον Ισραήλ, απλά μια υπόσταση με αντάλλαγμα την υποταγή του και τον φόβο, αλλά ένα νέο όνομα δηλ μια νεα ταυτότητα, βασισμένη στην απεριόριστη εμπιστοσύνη, οικειότητα,  την χαρά της συνύπαρξης. 

Ο Προφήτης ακόμη, ακόμη και για μας σήμερα,  μπροστά στην δική μας κούραση και απογοήτευση, τις ανασφάλειες  και αμφιβολίες,  μας υποδεικνύει να σηκώσουμε το κεφάλι και να δούμε το Θεό  που μας προσφέρει μια σχέση τη βασισμένη στην απεριόριστη εμπιστοσύνη, οικειότητα  και στην χαρά της συνύπαρξης, δεν μας αφήνει μόνους, να σταθούμε στα ποδια μας και μαζί του να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας

Ο  Ιησούς, από  την εμπειρία του  βαπτίσματος  του από τον Ιωάννη,  εξέρχεται τελείως διαφορετικός. Μέχρι τότε φαινόταν σε όλους να  είναι, ένας άνθρωπος του Θεού. Στο Βάπτισμα ο Θεός Πατέρας τον αποκαλύπτει ως τον Χριστό. Και ο ίδιος στο γάμο στην Κανά, όπου παρευρίσκεται, μπροστά στους μαθητές του φανερώνεται ως Μεσσίας.

Αναγνωσμα από το κατά  Ιωάννη αγιο Ευαγγέλιο  2,1-11 

Εκείνες τις μέρες  γινόταν γάμος στην Κανά της Γαλιλαίας και ήταν εκεί η μητέρα του Ιησού. Προσκάλεσαν, λοιπόν, και τον Ιησού και τους μαθητές του στο γάμο. Επειδή τέλειωσε το κρασί, η μητέρα του Ιησού του είπε: "Δεν έχουν κρασί". Της λέει τότε ο Ιησούς: "Τι το κοινό έχουμε εμείς, γυναίκα; Δεν έφθασε ακόμα η ώρα μου". Λέει η μητέρα του στους υπηρέτες: "Κάμετε, ό,τι κι αν σας πει". 

Ήταν εκεί έξι πέτρινες στάμνες για τον καθαρισμό των Ιουδαίων, που χωρούσαν η καθεμιά από ογδόντα έως εκατόν είκοσι λίτρα. Τους λέει ο Ιησούς: "Γεμίστε τις στάμνες με νερό". Τις γέμισαν μέχρι πάνω. Τους λέει τότε: "Πάρτε τώρα και φέρτε στον αρχιτρίκλινο". Κι εκείνοι έφεραν. Αλλά μόλις ο αρχιτρίκλινος δοκίμασε το νερό που είχε γίνει κρασί και δεν ήξερε από πού είναι, (οι υπηρέτες όμως, που είχαν πάρει το νερό, ήξεραν), φωνάζει το γαμπρό και του λέει: "Κάθε άνθρωπος προσφέρει πρώτα το καλό κρασί και όταν μεθύσουν το λιγότερο καλό. Εσύ φύλαξες το καλό κρασί μέχρι τώρα". Αυτή ήταν η αρχή των σημείων που έκαμε ο Ιησούς στην Κανά της Γαλιλαίας και φανέρωσε τη δόξα του και οι μαθητές του πίστεψαν σ' αυτόν.

Λόγος του Κυρίου

Το θαύμα που περιγράφει  ο ευαγγελιστής δεν υπογραμμίζει τη δύναμη του Χριστού που αλλάζει το νερό σε κρασί , αλλά την αφθονία του κρασιού  και την άριστη ποιότητά του, καθώς επίσης και το γεγονός ότι  το νερό που χρησίμευε  για το τελετουργικό του πλυσίματος των χεριών που προέβλεπε ο Νόμος, δίνει τη θέση του σε κάτι καινούργιο τελείως καινούργιο . Το παλιό,  που είναι το νερό των καθάρσεων, η παλαιά θρησκευτική συνήθεια , ο παλιός  νόμος δίνει τη θέση του στο νέο, τον Ιησού που είναι ο Μεσσίας,  αυτόν που  εγκαινιάζει  νέα σχέση με τον Λαό του Θεού που ως εικόνα παρουσιάζεται  όχι ως μια απλή  συμφωνία φιλίας δυνατότερου προς αδύνατο , αλλά ως σχέση βασισμένη στην απεριόριστη εμπιστοσύνη, οικειότητα και   στην χαρά της συνύπαρξης, οπως εκείνη του γάμου.