Β΄ Κύκλος 26η Τακτική Κυριακή Μκ 9,38-43.45.47-48

   

Υπάρχουν και μαθητές ανώνυμοι. 

Κυριακή   30 Οκτωβρίου     

Ο ευαγγελιστής στην σημερινή περικοπή έχει συνενώσει μερικές διδασκαλίες του Ιησού που του φαίνονται σημαντικές, παρ’ όλο που δεν θυμάται την ακριβή ευκαιρία που ειπώθηκαν  και που  κατά τη γνώμη του έχουν  κοινό χαρακτηριστικό   την καλή λειτουργία της κοινότητας των μαθητών του Ιησού.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο  ΄Αγιο Ευαγγέλιο   9,38-43.45.47-48

Το καιρό εκείνο είπε ο Ιωάννης στον Ιησού : "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί".Κι ο Ιησούς είπε: "Μην τον εμποδίζετε. Διότι δεν υπάρχει κανείς που να κάμει ένα θαύμα στο δικό μου όνομα και που θα μπορέσει σύντομα να με κακολογήσει. Οποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας".'Οποιος σας δώσει ένα ποτήρι νερό στο όνομά μου, επειδή είσθε του Χριστού, αλήθεια σας λέω: δεν πρόκειται να χάσει την ανταμοιβή του.Κι όποιος σκανδαλίσει ένα απ'αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν σε μένα, είναι καλύτερο γι'αυτόν να τυλίξει γύρω από τον τράχηλό του μια πέτρα μύλου που γυρίζει ένας γάϊδαρος και να ριχθεί στη θάλασσα. Κι αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουλός, παρά να έχεις και τα δυο χέρια και να καταλήξεις στη γέεννα, στη φωτιά που δε σβύνει.Κι αν το πόδι σου σε σκανδαλίζει, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουτσός, παρά να έχεις και τα δυο πόδια και να ριχθείς στη γέεννα. Κι αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη βασιλεία του Θεού μονόφθαλμος, παρά να έχεις και τα δυο μάτια και να ριχθείς στη γέεννα, όπου το σκουλήκι τους δεν πεθαίνει και η φωτιά δε σβήνει.

Λόγος του Κυρίου

Το πρώτο ζήτημα τίθεται  από τα λόγια  του Ιωάννη που είπε στον Ιησού: "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί"  και αναφέρεται στο πως οι μαθητές πρέπει να  εκτιμούν τους τρίτους που κάνουν  το καλό   που φαίνεται να μοιάζει με το έργο της κοινότητας των μαθητών του Ιησού.
Στα λόγια του Ιωάννη διαφαίνεται θα λέγαμε “ο εγωισμός της ομάδας”. Θέλουν την αποκλειστικότητα : η δύναμη του Θεού  περνάει μέσα από το χέρια του Ιησού και  εμείς είμαστε οι αυθεντικοί μάρτυρες του, αν λοιπόν και άλλοι κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς  ποιος ο λόγος της ύπαρξής τους ή ακόμη  ποιος ο λόγος της ύπαρξής μας;  Η απάντηση του Ιησού : « Όποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας» διότι «δεν υπάρχει κανείς που να κάμει ένα θαύμα στο δικό μου όνομα και που θα μπορέσει σύντομα να με κακολογήσει» είναι απρόσμενη. Λέει : το πρόβλημα δεν είναι ποιος κάνει το καλό, αλλά  το καλό που να γίνεται, αυτό είναι που μετρα. Το καλό συνίσταται στο να  αφήνουμε τη Δημιουργική Δύναμη του Θεού να αποκαλυφθεί όπως ο Ιησούς την αποκαλύπτει. Ο μαθητής  του Χριστού πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίζει το καλό όπου και αν γίνεται και σ΄ αυτό να αναγνωρίζει την δράση του Θεού  όπως  κι αν  αυτό εκδηλώνεται,  και επειδη όλο και περισσότεροι επωφελούνται από αυτό και να χαίρονται. Στην κοινότητα των μαθητών δεν έχουν θέση  ο φθόνος και η ζήλια που είναι έκφραση εγωκεντρισμού, κατοχής και κυριαρχίας  που καταστρέφουν τα πάντα. Κέντρο και βασικό κριτήριο της κοινότητας των μαθητών  πρέπει να είναι  η αγάπη που  είναι προσφορά, δωρεά, αναγνώριση και αποδοχή. Ο Θεός και ο Ιησούς δεν χρειάζονται υπερασπιστές και προστάτες ή προπαγανδιστές  έργου τους.

Β΄ Κύκλος, 25η Τακτική Κυριακή - (Μκ 9,30-37)- 2018

Μια πορεία που ακολουθεί μια δική της Λογική :
η Δύναμη είναι στην υπηρεσία

Ο Ιησούς βλέπει το κλίμα γύρω του να γίνεται όλο πιο εχθρικό για αυτόν και καταλαβαίνει ότι -αργά ή γρήγορα-, εφ’ όσον συνεχίζει με τον τρόπο της ζωής του και το περιεχόμενο στη διδασκαλία του, να αμφισβητεί το πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο  του τόπου του, ότι το τέλος θα είναι βίαιο, και μια πρώτη φορά προειδοποιεί τους μαθητές του. Αυτό διαβάσαμε την περασμένη Κυριακή (Μκ 8, 31-33).
Η σημερινή  ευαγγελική περικοπή μάς παρουσιάζει τον Ιησού να προειδοποιεί για δεύτερη φορά τους μαθητές του για το επικείμενο πάθος του, αλλά και για την Ανάστασή του.
Και τώρα, όπως και την πρώτη φορά, οι μαθητές του φοβούνται γιατί δεν  μπορούν να καταλάβουν ούτε να δεχτούν έναν Μεσσία που υποφέρει και πεθαίνει. Εκείνοι συνεχίζουν να ονειρεύονται με έναν ένδοξο Μεσσία (Mτ  16, 21-22) και τι θέση θα έχουν δίπλα του.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ  9,30-37)

Αναχώρησαν κι από εκεί και προχωρούσαν μέσα από τη Γαλιλαία. Κι ο Ιησούς δεν ήθελε να το γνωρίζει κανείς. Διότι δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε: "Ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν. Τρείς μέρες μετά το θάνατό του θα αναστηθεί". Εκείνοι, όμως, δεν κατάλαβαν τι τους είπε και φοβούνταν να τον ρωτήσουν.
Κι έφθασαν στην Καφαρναούμ. 'Οταν έφθασαν στο σπίτι, τους ρώτησε: "Τι συζητούσατε στο δρόμο;" Εκείνοι σιωπούσαν, γιατί στο δρόμο συζητούσαν μεταξύ τους για το ποιός είναι ανώτερος. Τότε ο Ιησούς κάθισε και φώναξε τους Δώδεκα και τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους και υπηρέτης όλων". Και πήρε ένα παιδί, το έστησε στη μέση και αγκαλιάζοντάς το τους είπε: "'Οποιος δεχθεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, δέχεται εμένα. Κι όποιος δέχεται εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με έστειλε".
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, λοιπόν, είχε εντάξει στη ζωή του τον βίαιο θάνατό του, μιας και αποφάσισε να μείνει μέχρι τέλους πιστός στην πορεία που διάλεξε: αγάπη για το Θεό και  για  τους ανθρώπους, και αγάπη, ευσπλαχνία  και δικαιοσύνη,  μεταξύ των ανθρώπων.
 Ήθελε να μυήσει και τους μαθητές του σε αυτή την πορεία, επειδή όλα έδειχναν ότι δεν την συμμερίζονταν. Έβλεπαν διαφορετικά τα πράγματα. Πίστευαν ότι, ακολουθώντας τον Ιησού, θα είχαν ένα λαμπρό μέρος -και μέλλον- μπροστά τους. Αντιμετώπιζαν με φόβο τις προειδοποιήσεις του Ιησού, αλλά και δεν τις πολυπίστευαν. Ήταν σαν να έλεγαν: “Εντάξει,  το καταλάβαμε:  θα πεθάνεις, αλλά μετά από εμάς που είμαστε  οι διάδοχοί σου ποιός θα είναι ο μεγαλύτερος που θα σε διαδεχτεί;”. Ο ευαγγελιστής σημειώνει: «δεν κατάλαβαν τι τους είπε και φοβούνταν να τον ρωτήσουν».
Και σε μας ακόμη σήμερα επιπλέει  περιρρέει μια παρόμοια  νοοτροπία και αντίληψη ζωής το εγωκεντρικό συμφέρον: «ακολουθώ τον Ιησού, αλλά τι έχω να κερδίσω;» ή ακόμη γιατί να κάνω  το καλό, αφού οι άλλοι δεν το εκτιμούν; ποιο το όφελός μου;
Ακόμη και σήμερα αυτή η μαγιά των Φαρισαίων και του Ηρώδη, όπως την χαρακτήριζε  ο Ιησούς  (Μκ 8,15) υπάρχει και μας επηρεάζει.

Είναι κυρίαρχη ιδεολογία. Μια προπαγάνδα, του καταναλωτισμού, της ανταγωνιστικότητας, της δύναμης της προβολής, της ηδονής και της απόλαυσης μυθιστορημάτων, των παιχνιδιών, όλα αυτά έχουν βαθιά επίδραση στον τρόπο σκέψης και δράσης μας. Όπως και οι μαθητές του Ιησού, και εμείς δεν είμαστε πάντα σε θέση να διατηρήσουμε μια κριτική στάση πριν από την εισβολή αυτής της μαγιάς.
Αυτό είναι που ο Ιησούς προσπαθεί να ξεριζώσει σιγά-σιγά  από τους μαθητές του για να τους προετοιμάσει, προκειμένου όταν θα χρειαστεί, να αντιμετωπίσουν το σκάνδαλο του θανάτου του. Θέλει να τους μυήσει  σε μιαν αντίληψη της ζωής  ως υπηρεσία για το κοινό καλό και όχι ανεξάρτητα από το κοινό καλό, μια ζωή ως υπηρεσία και προσφοράς, άρα θυσίας.