Β΄ Κύκλος 17η Τακτική Κυριακή

Κυριακή 29  Ιουλίου 2018

Επιδιώκοντας το καλό, το κοινό καλό, ελευθερώνουμε το εαυτό μας από τον εγωισμό μας και κάνουμε χώρο στον άλλο να ζήσει (συγχωρούμε). Ιδού το ευαγγέλιο!

Είναι παραμονές του Πάσχα, και ο κόσμος που μπορεί, ακολουθεί τον Ιησού στις πεδιάδες της Γαλιλαίας για να τον ακούσει. Αυτός ο κόσμος έχει και ανάγκες η πρώτη των οποίων είναι η διατροφή. Ο Ιησούς βλέπει τις ανάγκες του πλήθους , επιθυμεί όμως στη λύση θα δώσει το πρόβλημα να εμπλέξει και τους μαθητές του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο 6,1-15

Μετά απ’ αυτά ο Ιησούς έφυγε για την άλλη όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, που λεγόταν Τιβεριάδα. Τον ακολούθησε πλήθος πολύ, γιατί έβλεπαν τα θαύματα θεραπείας των ασθενών, που έκανε. Ο Ιησούς τότε ανέβηκε σ’ ένα λόφο κι εκεί καθόταν με τους μαθητές του. Πλησίαζε το Πάσχα, η γιορτή των Ιουδαίων. Καθώς σήκωσε τα μάτια ο Ιησούς και είδε ότι πολύς κόσμος ερχόταν προς το μέρος του, λέει στο Φίλιππο: «Από πού μπορούμε ν’ αγοράσουμε ψωμί, για να φάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι;» Αυτό το είπε για να δει τι θ’ απαντούσε ο Φίλιππος, γιατί ο ίδιος ήξερε τι έμελλε να κάνει. Ο Φίλιππος του απάντησε: «Ακόμα και διακόσια δηνάρια να δώσουμε για ψωμιά, δε θα φτάσουν ώστε να πάρει ο καθένας ένα μικρό κομμάτι». Ο Ανδρέας, ένας από τους μαθητές του και αδερφός του Σίμωνα Πέτρου, του λέει: «Είναι εδώ ένα παιδί που έχει πέντε κρίθινα ψωμιά και δύο ψάρια· αλλά τι είναι αυτά για τόσους ανθρώπους;» Τότε είπε ο Ιησούς: «Φροντίστε να καθίσουν οι άνθρωποι κάτω για φαγητό». Το χορτάρι στην περιοχή ήταν πολύ. Κάθισαν λοιπόν κάτω· οι άντρες ήταν περίπου πέντε χιλιάδες. Πήρε τότε ο Ιησούς τα ψωμιά και, αφού είπε ευχαριστήρια προσευχή, τα μοίρασε στους μαθητές και οι μαθητές στον κόσμο που είχε καθίσει κάτω· παρομοίως κι από τα ψάρια έδινε όσο ήθελαν. Όταν χόρτασαν, λέει στους μαθητές του: «Μαζέψτε τα κομμάτια που περίσσεψαν, για να μην πάει τίποτε χαμένο». Τα μάζεψαν, λοιπόν, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια με περισσεύματα από τα πέντε κρίθινα ψωμιά, κομμάτια που είχαν περισσέψει απ’ αυτούς που έφαγαν. Όταν οι άνθρωποι είδαν πως έκανε ένα τέτοιο θαύμα ο Ιησούς, έλεγαν: «Σίγουρα αυτός είναι ο προφήτης που περιμένουμε να έρθει στον κόσμο».Ο Ιησούς όμως, επειδή κατάλαβε πως σκόπευαν να έρθουν να τον αρπάξουν για να τον κάνουν βασιλιά, έφυγε πάλι και πήγε στο βουνό ολομόναχος.

Λόγος του Κυρίου

Το πρώτο που επιδιώκει ο Ιησούς δεν είναι οι μαθητές του να λύσουν το πρόβλημα αλλά να το συμμεριστούν, να νοιώσουν την επιτακτική ανάγκη, να νοιώσουν δικό τους το πρόβλημα εν προκειμένω, της εξεύρεσης τροφής.

Οι μαθητές δείχνουν να έχουν κατανοήσει το πρόβλημα, αλλά δηλώνουν ότι είναι ανήμποροι να κάνουν κάτι επειδή το πρόβλημα είναι τεράστιο και ξεφεύγει των δυνάμεών τους: Όταν σήκωσε τα μάτια του ο Ιησούς και είδε ότι πολύς κόσμος έρχεται σ' αυτόν, λέει στο Φίλιππο: "Από πού θα αγοράσουμε ψωμιά για να φάνε αυτοί;" Αυτό το έλεγε για να τον δοκιμάσει, διότι ο ίδιος ήξερε τι επρόκειτο να κάμει.

Του αποκρίθηκε ο Φίλιππος: "Ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων δεν επαρκούν για να πάρει ο καθένας από ένα μικρό κομμάτι". Του λέει ο Ανδρέας, ένας απ' τους μαθητές του, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου: "Είναι εδώ ένα παιδί που έχει πέντε κρίθινα ψωμιά και δυο ψάρια. Αλλά τι είναι αυτά για τόσους πολλούς;".

Τότε του παρουσιάζουν ένα μικρό παιδί που διαφοροποιείται από το πλήθος εξαιτίας της προνοητικότητάς του. Είχε προβλέψει ότι θα υπάρξει πρόβλημα φαγητού και μερίμνησε έτσι ώστε ο ίδιος να μην βρεθεί απροετοίμαστος, αλλά και γιατί όχι, να έχει μαζί του φαγητό και για μερικούς άλλους, κάτι να κερδίσει.

Ο Ιησούς πάντοτε ενεργεί, ξεκινώντας πάντα από τα δεδομένα· έτσι και τώρα, υπάρχει μια ελάχιστη βάση, η προνοητικότητα του παιδιού, που το καθιστα παρα την ηλικία του ωριμότερο από πολλούς άλλους.

Β΄Κύκλος 16η Τακτική Κυριακή Μκ 6,30-34

Η ευσπλαχνία δεν είναι ελεημοσύνη αλλά η αναγνώριση του άλλου. 

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018 

         

                Την περασμένη Κυριακή διαβάσαμε ότι  ο Ιησούς έστειλε  τους μαθητές του δύο δύο να κηρύξουν.  Τι;  μα φυσικά  αυτό που κήρυττε εκείνος  : "Συμπληρώθηκε ο καιρός και έφθασε η βασιλεία του Θεού. Μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο» (Μκ.1,14). Σήμερα βλέπουμε τους μαθητές να έχουν επιστρέψει από αυτήν την αποστολή. 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο   6,30-34

Οι απόστολοι επέστρεψαν στον Ιησού και του διηγήθηκαν όλα όσα έκαναν κι όσα δίδαξαν.Ο Ιησούς τους λέει: «Ελάτε σε μια ερημική τοποθεσία μόνοι σας, για ν’ αναπαυθείτε λίγο»· κι αυτό γιατί ήταν πολλοί αυτοί που πηγαινοέρχονταν, κι ο Ιησούς και οι μαθητές δεν είχαν χρόνο ούτε για φαγητό. Έτσι έφυγαν με το πλοιάριο μακριά από τον κόσμο σ’ ένα ερημικό μέρος. Πολλοί όμως τους είδαν να φεύγουν και τους αναγνώρισαν· έτσι έτρεξαν απ’ όλα τα μέρη με τα πόδια προς τα ’κει κι έφτασαν πριν απ’ αυτούς και μαζεύτηκαν γύρω από τον Ιησού. Όταν εκείνος βγήκε στη στεριά, είδε πολύ κόσμο και τους πλανίστηκε, γιατί ήταν σαν πρόβατα που δεν έχουν βοσκό, κι άρχισε να τους διδάσκει πολλά.

Λόγος του Κυρίου.

     Ο Ιησούς τους υποδέχεται,  και μαζί,  σήμερα θα λέγαμε «έκαναν έναν απολογισμό και αξιολόγησαν  την κατάσταση». Οι μαθητές, στην ιεραποστολική τους δράση, είδαν την δύναμη και  την αποτελεσματικότητα  του Λόγου , γνώρισαν τον ενθουσιασμό, συνάμα όμως γεύτηκαν την πίκρα της αποθάρρυνση της απόρριψης, για την οποία τους είχε ήδη προειδοποιήσει ο δάσκαλος 

   Ο Ευαγγελιστής τονίζει, το ενδιαφέρον του  Ιησού για τους μαθητές του:  «Ελάτε όλοι εσείς ιδιαιτέρως, σε μια ερημική τοποθεσία και αναπαυτείτε λίγο».  Διότι ήταν πολλοί αυτοί που έρχονταν κι αυτοί που έφευγαν και ούτε να φάνε δεν ευκαιρούσαν. Και με το πλοιάριο αναχώρησαν για μια έρημη τοποθεσία, μόνοι τους.»

   

     Ο ίδιος ο Ιησούς έβρισκε πάντοτε καιρό για να αποτραβηχτεί μόνος, συνήθως σε κάποιο ορεινή περιοχή,  για να προσευχηθεί και συνάμα να αναπαυθεί, δείχνοντας έτσι  ότι είναι κυρίαρχος του εαυτού του. Ο Ιησους δεν υποκύπτει στο πειρασμό , του «έχω σπουδαία πράγματα να κάνω» και παίρνει της δέουσες αποστάσεις.  Η προσευχή , είναι πηγή έμπνευσης και στήριγμα του έργου του·  αυτό τώρα προσπαθεί  να το εμφυσήσει και να το μάθει στους μαθητές του : να αποσύρονται  για να αναλάβουν τις πνευματικές και σωματικές δυνάμεις τους δια μέσου της προσευχής. Η συνεχής με και κάθε κόστος δραστηριότητα, κάνει πολλές φόρες κάποιον να αισθάνεται   αναντικατάστατος,  να νομίζει ότι είναι στο σωστό δρόμο γιατί κάνει πολλά πράγματα, να εκτιμά ότι η ποσότητα είναι το καλό και όχι η ποιότητα κοκ, το χειρότερο όμως είναι ότι  φορτίζεται  με αγωνία, αδημονία και ανησυχία.  

Ο Ιησούς, λοιπόν,  μαθαίνει στους μαθητές  του, ότι κατά  κάποια χρονικά  διαστήματα   χρειάζεται να κάνουν μια πράξη ταπεινοφροσύνης, να σταματήσουν   για να ξεκουραστούν,  να αναλάβουν δυνάμεις, να αναλογισθούν την ποιότητα του έργου που παράγουν, να ανασυνταχθούν, δηλαδή «να ανακτήσουν το νόημα της ζωής τους». Δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε ενοχές  γιατί   κουραστήκαμε και δεν αποδώσαμε ακόμη κάτι περισσότερο. Εκείνο που μετρά είναι, ότι  με τον Ιησού  και διαμέσου του Ιησού μπορούμε να παράγουμε καρπό. Άλλωστε είναι ο ίδιος  προσκαλεί “Ελάτε,  σε μια ερημική τοποθεσία... και αναπαυθείτε λίγο”.