Α΄ Κύκλος 17η Τακτική Κυριακή

Η Βασιλεία του Θεού είναι του Θεού, αλλά προορίζεται για τον άνθρωπο. Είναι η μεγάλη ευκαιρία του. 

Κυριακή  30 Ιουλίου  2017

             Οι παραβολές του Ιησού κάνουν την καθημερινότητα του μαθητή διάφανη, του επιτρέπουν να ανακαλύψει πίσω από τα φαινόμενα την παρουσία του Θεού. Στις δύο πρώτες σημερινές παραβολές  “του κρυμμένου θησαυρού” και  του “πολύτιμου μαργαριταριού”, το μέτρο σύγκρισης που μας βοηθά να κατανοήσουμε «κάτι» για τη Βασιλεία του Θεού  είναι ο κρυμμένος θησαυρός και το μαργαριτάρι, ενώ στην τρίτη  το “δίχτυ και η επιλογή”.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 13,44-52)

          

«Τον καιρό εκείνο ο Ιησούς συνέχισε την διδασκαλία του λέγοντας: Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με θησαυρό κρυμμένο σ' ένα χωράφι, που όταν τον βρήκε ένας άνθρωπος τον έκρυψε. Κι απ' τη χαρά του πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει εκείνο το χωράφι.

         Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία των ουρανών με έναν έμπορο που αναζητά όμορφα μαργαριτάρια, κι’ όταν βρει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και το αγοράζει.

         Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία  των  ουρανών  με  ένα δίχτυ  που ρίχθηκε στη θάλασσα κι έπιασε κάθε λογής ψάρια. Όταν γέμισε το δίχτυ, το έσυραν στο γιαλό και κάθισαν και μάζεψαν τα καλά ψάρια σε δοχεία, ενώ τα άχρηστα τα πέταξαν έξω. 'Έτσι θα γίνει και στο τέλος του κόσμου. Θα βγουν οι άγγελοι και θα χωρίσουν τους κακούς απ' τους δίκαιους και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών.           

 «Τα καταλάβατε όλα αυτά;». " Του λένε: "Ναι". Κι εκείνος τους είπε: "Γι' αυτό, κάθε γραμματέας που διδάχθηκε για τη βασιλεία των ουρανών, μοιάζει με έναν οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυρό του νέα και παλαιά" ».

                                                                                                                                     Λόγος του Κυρίου

Οι παραβολές “του κρυμμένου θησαυρού” και του “πολύτιμου μαρ-γαριταριού” σκοπό έχουν να βεβαιώσουν τον ακροατή ότι η συνάντησή του με τη Βασιλεία του Θεού δεν είναι απρόσιτη, μπορεί κάποιος να τη συναντήσει,  εφόσον με επιμονή την αναζητά.

Δεν φτάνει, όμως, κάποιος να τη συναντήσει για να γίνει δική του. Για να γίνει “δική”του, απαιτείται μια άμεση, ριζική και οριστική  απόφαση. Μια απόφαση που αφορά  τη μέχρι τότε ύπαρξή του και το μέλλον  του:  “...πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει το χωράφι  ή το ένα μαργαριτάρι ”. Η φράση αυτή σημαίνει ότι αυτός που βρήκε τη Βασιλεία, το θησαυρό, εκτίμησε ότι αξίζει πολύ περισσότερο από τα όποια  αγαθά που προηγουμένως είχε στην κατοχή του και τα εκτιμούσε ως καθοριστικά  για την ύπαρξή του. Είναι μια ενέργεια ολικής αναπροσαρμογής,  με βάση μια καινούργια αντίληψη ζωής, ανώτερης από την προηγούμενη. Όμως  μια τέτοια ενέργεια μπορεί να εκτιμηθεί μόνο από εκείνον που ‘συνάντησε’, ‘εκτίμησε’ και ‘αποδέχθηκε’ τη Βασιλεία του Θεού, διαφορετικά από τους περισσότερους μπορεί να κριθεί και ως παράλογη. 

     Καρπός αυτής της Μετάνοιας, της αλλαγής νοοτροπίας στην εκτίμηση των πραγμάτων, που ακολουθεί την αποδοχή της Βασιλείας, είναι η χαρά.

  

Α’ Κύκλος - 16η Τακτική Κυριακή

Τα στάχυα και τα ζιζάνια:  Ένα παράδειγμα καθολικής ανοχής.

 Κυριακή 23 Ιουλίου 2017 - 

Την περασμένη βδομάδα, με την παραβολή του Σπορέα, ο Ιησούς υπογράμμισε το γεγονός ότι η Βασιλεία του Θεού ευδοκιμεί όπου υπάρχει κατάλληλο έδαφος: ο άνθρωπος ο ανοιχτόκαρδος, ο καταδεκτικός, εκείνος που είναι έτοιμος να ακούσει, να καταλάβει και να αποφασίσει αν θα ανταποκριθεί. 

Στη σημερινή περικοπή προχωρά λίγο πιο μπροστά. Γιατί,  μέσα στην ανθρώπινη ιστορία που αποκαλύπτεται  η βασιλεία του Θεού, το καλό  και το κακό συνυπάρχουν τόσο, που πολλές φορές είναι δύσκολο να απομονωθεί το κακό. Το κέντρο της παραβολής είναι “αφήστε να αναπτυχθούν και τα δυο μέχρι το θερισμό”. Στο κέντρο  είναι η υπομονή του Θεού και η μεγάλη εμπιστοσύνη στο Λόγο του Θεού, που τελικά θα αποδώσει δικαιοσύνη.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 13,24-43).

Ο Ιησούς τους παρουσίασε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο στο χωράφι του. Κι ενώ οι άνθρωποί του κοιμόνταν, πήγε ο εχθρός του κι έσπειρε από πάνω ζιζάνια, ανάμεσα στο σιτάρι και έφυγε. Αλλά όταν βλάστησε το χορτάρι και καρποφόρησε, τότε φάνηκαν και τα ζιζάνια. Πήγαν τότε οι δούλοι του οικοδεσπότη και του είπαν: "Κύριε, δεν έσπειρες καλό σπόρο στο χωράφι σου; Από πού, λοιπόν, προήλθαν τα ζιζάνια;" Κι εκείνος τους είπε: "άνθρωπος εχθρός το έκαμε". Και οι δούλοι του είπαν: "Θέλεις, λοιπόν, να πάμε και να τα μαζέψουμε;"        Κι εκείνος είπε: "'Οχι, μη τυχόν και ενώ μαζεύετε τα ζιζάνια ξεριζώστε μαζί τους και το σιτάρι. Αφήστε να μεγαλώσουν και τα δυο μαζί μέχρι το θερισμό. Και στον καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: Συγκεντρώστε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια και να τα κάψτε, ενώ το σιτάρι συγκεντρώστε το στην αποθήκη μου".

Ο Ιησούς τους παρουσίασε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με σπόρο σιναπιού που τον πήρε ένας άνθρωπος και τον έσπειρε στο  χωράφι  του.  Αυτός είναι μικρότερος απ' όλους  τους  σπόρους, αλλά  όταν  μεγαλώσει  είναι  μεγαλύτερο απ' όλα τα λαχανικά και γίνεται δένδρο, ώστε να έλθουν τα πουλιά του ουρανού και να φωλιάζουν στα κλαδιά του".

Τους είπε και άλλη παραβολή: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το έβαλε μέσα σε τρία σάτα αλεύρι, έως ότου ζυμώθηκε όλο".

'Ολα αυτά ο Ιησούς τα είπε με παραβολές προς τα πλήθη και χωρίς παραβολές δεν τους έλεγε τίποτα, για να εκπληρωθεί εκείνο που είπε ο προφήτης, όταν έλεγε: θα ανοίξω το στόμα μου με παραβολές. Θα πω πράγματα που είναι κρυμμένα από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος.

Τότε άφησε το πλήθος κι επέστρεψε στο σπίτι. Και τον πλησίασαν οι μαθητές του, λέγοντας: "Εξήγησέ μας την παραβολή των ζιζανίων του χωραφιού". Κι εκείνος, απαντώντας, είπε: "Αυτός που σπέρνει τον καλό σπόρο είναι ο Υιός του Ανθρώπου, το χωράφι είναι ο κόσμος, ενώ ο καλός σπόρος είναι τα παιδιά της βασιλείας και τα ζιζάνια είναι τα παιδιά του Πονηρού, ενώ ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο διάβολος, ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου και οι θεριστές είναι οι άγγελοι. Με τον ίδιο τρόπο που μαζεύουν τα ζιζάνια και τα καίνε στη φωτιά, έτσι θα είναι και στο τέλος του κόσμου. Θα στείλει ο Υιός του Ανθρώπου τους αγγέλους του και θα μαζέψουν από το βασίλειό του όλα τα σκάνδαλα και όσους διαπράττουν την ανομία και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών. Τότε οι δίκαιοι θα λάμψουν στη βασιλεία του Πατέρα τους σαν τον ήλιο. 'Οποιος έχει αφτιά, ας ακούει!

Λόγος του Κυρίου 

Οι εργάτες της παραβολής έσπειραν στο χωράφι τον καλό σπόρο που τους έδωσε το αφεντικό τους και τώρα  διαπιστώνουν ότι,  μαζί με τα στάχυα,  αναπτύσσονται και ζιζάνια, και του προτείνουν : "Θέλεις, λοιπόν, να πάμε και να τα μαζέψουμε;" Κι εκείνος είπε: " Όχι, μη τυχόν και ενώ μαζεύετε τα ζιζάνια ξεριζώστε μαζί τους και το σιτάρι. Αφήστε να μεγαλώσουν και τα δυο μαζί μέχρι το θερισμό. Και στον καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: Συγκεντρώστε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια και να τα κάψετε, ενώ το σιτάρι συγκεντρώστε το στην αποθήκη μου".

Το αφεντικό  δείχνει να είναι  υπομονετικό και ανεκτικό, ενώ οι εργάτες του εμφανίζονται ανυπόμονοι, αυστηροί και μη ανεκτικοί. Ο βίαιος άνθρωπος, που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας, συνήθως είναι και ανώριμος και φοβάται το όποιο εκείνος κρίνει αρνητικό, προσπαθεί με κάθε τρόπο να το καταστρέψει μην τυχόν και βλάψει ό,τι εκείνος κρίνει καλό. Ο Θεός, όμως, λέει “στην εικόνα του”, τον άνθρωπο : «έχε υπομονή, μην είσαι απότομος και βίαιος, δείξε μακροθυμία και γενναιοδωρία. Μόνον έτσι μπορείς να γίνεις ικανός για μεγάλα πράγματα και να  υπηρετήσεις μεγάλα ιδεώδη, όχι εκβιάζοντας και εξωθώντας τα πράγματα στα άκρα».