Α' Κύκλος - 3η Τακτική Κυριακή

Κωπηλάτες στη θάλασσα των ανθρώπων

Κυριακή 22 Ιανουαρίου

Ο Ιησούς ξεκινά τη δημόσια ζωή του μετά τη σύλληψη του Ιωάννη. Με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον τελευταίο των προφητών, η Παλαιά Διαθήκη είπε τον τελευταίο λόγο της. Τώρα αρχίζει η Νέα Ζωή που οδηγεί στην ανάταση και την Ανάσταση.

Με το ξεκίνημα της δημόσιας ζωής του ο Ιησούς δείχνει τις προτιμήσεις του και δίνει τις συνισταμένες του έργου του. Αρχίζει από τους τελευταίους, την περιφέρεια. Ξετυλίγει τη δράση του στα χωριά της Γαλιλαίας. Η Γαλιλαία ήταν μια περιοχή που δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τον επίσημο ιουδαϊσμό της Ιερουσαλήμ. Η περιοχή ήταν σταυροδρόμι πολλών πολιτισμών και θρησκειών, εθεωρείτο μολυσμένη από την ειδωλολατρία, άξια, λοιπόν, περιφρονήσεως. Σε αυτόν, όμως, το χώρο συναντιόταν πολλές κουλτούρες, πολλές αντιλήψεις ζωής, πολλές αναζητήσεις, πολλές προσδοκίες. Σε έναν τέτοιο ζωντανό περιβάλλον υπήρχε ελπίδα ο Λόγος του να εισακουσθεί και να καρποφορήσει.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (4,12-23)

Όταν ο Ιησούς άκουσε ότι συνέλαβαν τον Ιωάννη, αναχώρησε για τη Γαλιλαία. Και εγκαταλείποντας τη Ναζαρέτ, ήλθε και κατοίκησε στην παραθαλάσσια πόλη της Καπερναούμ, στα σύνορα Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, για να εκπληρωθεί ό, τι ειπώθηκε από τον προφήτη Ησαΐα, που είπε: « Η γη Ζαβουλών και η γη Νεφθαλείμ, πάνω στο δρόμο της θάλασσας, πέρα απ' τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία των εθνών, ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι είδε ένα μεγάλο φως. Και σ' εκείνους που κάθονται στη χώρα και στη σκιά του θανάτου φως ανέτειλε πάνω τους".

Από τότε άρχισε ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: "Μετανοείτε! Γιατί έφθασε η βασιλεία των ουρανών". Κι ενώ περπατούσε κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δυο αδέλφια, το Σίμωνα που λεγόταν Πέτρος και τον αδελφό του τον Ανδρέα, που έριχναν δίχτυ στη θάλασσα. 'Ηταν, πράγματι, ψαράδες. Και τους λέει: "Ακολουθείστε με κι εγώ θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων". Και εκείνοι αφήνοντας αμέσως τα δίχτυα, τον ακολούθησαν. Και προχωρώντας παραπέρα είδε άλλα δυο αδέλφια, τον Ιάκωβο του Ζεβεδαίου και τον αδελφό του τον Ιωάννη, μέσα στο πλοιάριο, μαζί με τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο, ενώ διόρθωναν τα δίχτυα τους και τους κάλεσε. Κι εκείνοι, αμέσως τον ακολούθησαν, αφήνοντας το πλοιάριο και τον πατέρα τους.

Και γύριζε σε όλη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της Βασιλείας και θεραπεύοντας στο λαό κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς αρχίζει τη διδασκαλία και τη δημόσια ζωή του, διακηρύσσοντας και προτρέποντας «Μετανοείτε! Γιατί έφθασε η βασιλεία των ουρανών». Δεν δίνει εξηγήσεις, προσπαθεί απλά να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να προβληματίσει, να ξυπνήσει συνειδήσεις.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή και όλο το ευαγγέλιο κέντρο έχουν δύο όρους, δύο λέξεις που συνοψίζουν το ευαγγελικό μήνυμα του Ιησού: Τη Βασιλεία του Θεού και τη Μετάνοια.

Ο Ιησούς στις όχθες της λίμνης συναναστρέφεται με τους ψαράδες. Ανθρώπους εργατικούς, αλλά περιφρονημένους, γιατί εξ αιτίας του επαγγέλματός τους δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και να τηρήσουν την τελετουργική καθαρότητα. Εκεί ο Ιησούς συναντά τον δύο αδέλφια Πέτρο και τον Ανδρέα και τους Ιάκωβο και Ιωάννη. Με αυτούς τους περιφρονημένους και αγράμματους βάζει το θεμέλιο του καινούργιου κόσμου του Θεού και σ’ αυτούς βλέπει τους συνεχιστές του έργου του, και τους καλεί. Πηγαίνει, έτσι, ενάντια στην τρέχουσα πρακτική, η οποία ήθελε ο υποψήφιος μαθητής να διαλέγει το δάσκαλό του. Η ματιά του Ιησού βλέπει μακριά, είναι προφητική. Το κάλεσμά του αναγεννά τον αποδέκτη του καλέσματος για να μπορέσει η προφητική ματιά του να γίνει πράξη.

Αρχίζοντας ο Ιησούς δεν ξεκινά από το ιερό κέντρο την Ιερουσαλήμ, δεν ξεκινά από τον Ναό το λατρευτικό κέντρο, αλλά από την περιφέρεια τους ξεχασμένους τους περιφρονημένους, που το κέντρο την περιφρονεί ως μιασμένη από την ειδωλολατρεία. Δεν υπόσχεται να τους κάνει καλούς, ευλαβείς, τέλειους δασκάλους να βελτιώσει τη ζωή τους να τους οδηγήσει της σε μια ζωή στα μάτια των πολλών περισσότερο άνετη και ανθρώπινη.

Τους υπόσχεται ένα καινούργιο κόσμο και τρόπο ζωής. Στα λόγια του ανακαλύπτουν Ανακαλύπτουν ότι μπορούν να αλλάξουν τρόπο ζωής, ζώντας άκοντα στον Ιησού, ότι μπορούν να γίνουν κάτι παραπάνω χωρίς να απαρνηθούν το ότι έκαναν μέχρι τώρα, από ψαράδες. Αρχίζουν με το να μοιράζονται με τον Ιησού τη ζωή και τις εμπειρίες του. Ανακαλύπτουν στο πρόσωπό Του έναν καινούργιο κόσμο να ανοίγεται μπροστά τους. Τον νέο Κόσμο της Βασιλείας του Θεού. Έναν κόσμο που ανήκει στο Θεό, αλλά που ο Θεός τον προορίζει για τους ανθρώπους.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι άλλος από τον δικό τους και δικό μας, αλλά είναι έτσι όπως τον θέλει ο Θεός: Ελεύθερο από την απάτη, τη δολιότητα, τη βία και το κακό σε όλες τις μορφές του. Πιο όμορφο από το πιο μεγάλο απ’ όλα τα όνειρα τους και όνειρά μας . Αυτός ο κόσμος δεν είναι ένας κόσμος από κεί , αλλά από εδώ, εδώ και τώρα μπαινουν τα θεμέλιά του και αρχίζει η ανάπτυξη του, είμαστε και μεις οικοδόμοι του και σφραγίζεται και ολοκληρώνεται, εκεί και τότε.

Α Κύκλος, 2η Τακτική Κυριακή

ΑΚΟΥΩ , ΒΛΕΠΩ, ΖΩ, ΔΙΝΩ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Κυριακή  15 Ιανουαρίου  2017

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αρχίζει με τη σημείωση ότι, όταν ο Ιωάννης Βαπτιστής “ είδε τον Ιησού να έρχεται προς το μέρος του και είπε: "Ιδού ο αμνός του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου" ”, έχουμε μια ομολογία πίστεως στον Ιησού Χριστό, δια στόματος του Ιωάννη του Βαπτιστή και που η Εκκλησία αδιαλείπτως επαναλαμβάνει κάθε φορά που τελεί τη Θεία Ευχαριστία. Επαναλαμβάνοντάς την συνεχώς, την έχουμε συνηθίσει τόσο, που ίσως δεν αισθανόμαστε το βάρος της. Ο “αμνός” από τη φύση του δεν έχει καθόλου δύναμη, δεν προκαλεί φόβο, αλλά πραότητα και ταπεινότητα, προσήνεια, και εδώ η εικόνα του αντιπροσωπεύει το Θεό, το λιγότερο που μπορεί να πει είναι ότι για το χριστιανό ένας Θεός φοβερός, τρομερός, εκδικητικός και καταπιεστικός, τουλάχιστον, δεν είναι ένας αληθινός Θεός, αλλά προβολή της ανθρώπινης κακίας. Εκείνης που αυτός ο αμνός σηκώνει.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο (Ιω 1,29-34)

Την άλλη μέρα είδε ο Ιωάννης τον Ιησού να έρχεται προς το μέρος του και είπε: "Ιδού ο αμνός του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου. Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο είπα: `Μετά από μένα έρχεται ένας που βρέθηκε μπροστά από μένα, γιατί ήταν πριν από μένα΄. Κι εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά για τούτο ήλθα εγώ να βαφτίζω σε νερό, για να φανερωθεί στον Ισραήλ". Κι ο Ιωάννης έδωσε μαρτυρία, λέγοντας: "Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι απ' τον ουρανό κι έμεινε πάνω του. Κι εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά εκείνος που μ' έστειλε να βαφτίζω σε νερό, εκείνος μου είπε: `Επάνω σ' όποιον δεις το Πνεύμα να κατεβαίνει και να μένει πάνω του, αυτός είναι εκείνος που βαφτίζει σε Άγιο Πνεύμα'. Κι εγώ το είδα κι έδωσα μαρτυρία ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού".

Λόγος του Κυρίου

Βέβαια, για μας σήμερα, η κατανόηση της έκφρασης «αμνός του Θεού», παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες, γι’ αυτό και οι ερμηνείες που υπάρχουν είναι πολλές.

Μερικοί βλέπουν μια αναφορά στον πασχαλινό αμνό, που με το αίμα του έγινε η σωτηρία των παιδιών των Εβραίων, για τον οποίο γίνεται λόγος στο βιβλίο της Εξόδου (12,1-28). Και που στην γιορτή του Πάσχα είναι πάντα ζωντανή παρουσία για κάθε Ιουδαίο.

Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο Βαπτιστής και ο Ευαγγελιστής, αναφέρονται στην καθημερινή εσπερινή θυσία των αρνιών στο προαύλιο του Ναού, για την άφεση των αμαρτιών που ο λαός διέπραξε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο Ευαγγελιστής, στην αφήγηση του πάθους τού Ιησού, κρίνει αναγκαίο να σημειώσει ότι ο θάνατος του Ιησού συνέπεσε με την ώρα αυτής ακριβώς της θυσίας που γινόταν στο Ναό της Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν και η ώρα που εκείνο το απόγευμα, παραμονή της γιορτής του Πάσχα, σφάζανε τα πασχαλινά αρνιά εκ μέρος του λαού για να γιορτάσουν το Πάσχα την επαύριον.

Υπάρχουν ακόμη και μερικοί που λένε ότι ο Βαπτιστής εμπνέεται από τις τρέχουσες μεσσιανικές αντιλήψεις της εποχής του, που έχουν τις ρίζες τους στο δεύτερο βιβλίο του Ενώχ (ένα απόκρυφο βιβλίο του 2ου αιώνα π.Χ, και πολύ αγαπητού στους Ιουδαίους της εποχής του Ιησού ), το οποίο παρομοιάζει την ιστορία του Ισραήλ, ως μια μάχη του καλού που έχει ως ηγέτη ένα αρνί και νικά εχθρούς λύκους.

Τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η έκφραση «αμνός του Θεού» παραπέμπει στο δούλο του Θεού, για τον οποίο μιλάει ο προφήτης Ησαΐας (53,7), ο οποίος επωμίζεται την αμαρτία του λαού και τελικά οδηγείται στο θάνατο χωρίς να αντιδράσει, όπως ένα αρνί οδηγείται στη σφαγή. Ο προφήτης Ησαΐας, στο 53 κεφάλαιό του, υπογραμμίζει την αθωότητα του Δούλου, καθώς επίσης την αλληλεγγύη του με τους αμαρτωλούς. Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά τού Δούλου είναι παρόντα στον Ιησού, που ζητά το βάπτισμα. Ας σημειωθεί ότι το γεγονός της Βάπτισης του Ιησού, υπογραμμίζει τη διάσταση ότι με την Ενσάρκωσή του, ο Λόγος, πέραν του γεγονότος ότι παίρνει σάρκα και οστά, γίνεται αλληλέγγυος από κάθε άποψη με τον άνθρωπο και με όλες τις διαστάσεις της ανθρώπινης ιστορίας.