Ο Ιησούς ο Σταυρός, η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού. Β Κύκλος, 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Ιω3,14-21)

 Κυριακή 11 Απριλίου 2021

Η τέταρτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής  μας βοηθά να προσεγγίσουμε το μεγάλο μυστήριο του Σταυρού, που είναι το αναγνωριστικό σημάδι για κάθε Χριστιανό. Πολύ συχνά πιστεύουμε ότι η κεντρικότητα του Σταυρού στη χριστιανική ζωή δικαιολογείται απο τη λογική ότι η μεγάλη προσβολή που έκανε ο άνθρωπος με την αμαρτία αυτή εξιλεώνεται με μια υψίστη ανταπόδοση , το θάνατο του Ιησού πάνω στο Σταυρό σε ένα είδος αγάπης για τα βάσανα. Μια τέτοια θεώρηση όμως του μυστηρίου του σταυρού οδηγεί σε λάθος μονοπάτια το πιστεύω μας 

Από το κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο 

Όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου, 1ώστε ο καθένας που πιστεύει, σ' αυτόν να έχει την αιώνια ζωή". Διότι έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή. Επειδή ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ' αυτόν. Όποιος πιστεύει σ' αυτόν δεν κρίνεται. Αλλά όποιος δεν πιστεύει έχει κιόλας κριθεί, διότι δεν έχει πιστέψει στο όνομα του μονογενή Υιού του Θεού. Αυτή είναι η κρίση: το φως ήλθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως. Πράγματι, τα έργα τους ήταν πονηρά. Διότι όποιος κάνει το κακό, μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως για να μην ελεγχθούν τα έργα του. Αλλά εκείνος που πράττει την αλήθεια πηγαίνει προς το φως, για να φανερωθούν τα έργα του ότι έχουν γίνει σύμφωνα με το Θεό.

Λόγος του Κυρίου

Ιδού το Ευαγγέλιο : “Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το Μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια” .  Αυτό γίνεται πραγματικότητα :  “Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος  δι’  αυτού”.

Ιδού  το Ευαγγέλιο:  Εμείς δεν είμαστε Χριστιανοί  επειδή  πιστεύουμε ότι υπάρχει ένας Θεός και αυτός μας χάρισε τη ζωή και γιαυτό το αγαπάμε,  Και για να του αποδείξουμε και για να μας κάνει κάποιες χάρες που του ζητούμε, του προσφέρουμε , προσευχές, λειτουργίες, ελεημοσύνες, καλές πράξεις... Είμαστε χριστιανοί διότι πιστεύουμε ότι ο Θεός μας αγαπά και  η αγάπη του αυτή  είναι η Σωτηρία μας. Και του το δείχνουμε αγαπώντας τον κάθε άνθρωπο που είναι και αυτό κατ’ εικόνα και ομοίωση του πλασμένος 

“ Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου,  ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια”. Στην έρημο  ο λαός του Θεού έπεσε σε μια περιοχή με δηλητηριώδη φίδια,  γεγονός  που οι Εβραίοι το ερμήνευσαν ως τιμωρία για την έλλειψη πίστης στον Θεό.  Ο Μωυσής, με υπόδειξη του Θεού,  για να τους ελευθερώσει από το αυτό το κακό,  έστησε έναν πάσαλο με το ομοίωμα ενός φιδιού. Όσοι δαγκώνονταν  από  ένα φίδι  και κοιτούσαν αυτό το ομοίωμα, γίνονταν  καλά. Η Σωτηρία τους δεν ερχόταν βέβαια επειδή  κοιτούσαν το φίδι,  αλλά από την εμπιστοσύνη που έδειχναν σε  Εκείνον που υπόδειξε αυτό το σημείο,  ως σημείο σωτηρίας.“ Έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου”, Εδώ μπορούμε να προσεγγίσουμε και το νόημα του Σταυρού.

Δεν σωζόμαστε λοιπόν, εξ αιτίας του πόνου, των παθών και των βασάνων που έζησε ο Εσταυρωμένος αλλά από την αγάπη που ο Θεός, μέσω του Ιησού,  μας δείχνει. Μια αγάπη ολοκληρωτική , χωρίς εισαγωγικά και εάν. Τόσο  πραγματική που δεν διστάζει χάρη του αγαπημένου να φτάσει σε ακραίες καταστάσεις. Εκείνος που πράγματι αγαπά είναι   πρόθυμος να θυσιαστεί για αυτόν που αγαπάει. Γι 'αυτό ο Χριστός ανέβηκε στον Σταυρό,  επειδή  η αγάπη του για εμάς τον  έκανε  πρόθυμο  να κάνει τα πάντα, ακόμη και να πεθάνει. Οι Χριστιανοί,  μελετώντας το μυστήριο Σταυρού  δεν το κάνουν επειδή νοιώθουν   ένοχοι ή  διότι αρέσκονται  να πονούν ή γιατί η ύψιστη προσβολή, η αμαρτία μας, επανορθώνεται  με την ύψιστη ανταπόδοση, το θάνατο.

Ο Χριστός Σημείο συνάντησης Θεού και ανθρώπου. Β΄ κύκλος, 3η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (2, 13-25)

 Κυριακή 4 Απριλίου 2021

         Η ευαγγελική περικοπή της τρίτης Κυριακής είναι γνωστή ως η “κάθαρση του Ναού της Ιερουσαλήμ από τον Ιησού”. Η κάθαρση αυτή δεν περιορίζεται στο να ξαναδώσει στον Ναό τον μοναδικό χαρακτήρα του ως τόπο λατρείας, αλλά και να επαναπροσδιορίσει   τις  Σχέσεις Θεού και ανθρώπου. Ας  ακούσουμε προσεκτικά τον διάλογο του Ιησού με τους Ιουδαίους, έχοντας υπόψη μας πως οι Ιουδαίοι, για τους οποίους μιλά ο Ευαγγελιστής, περισσότερο από ένα έθνος ή μια θρησκεία είναι μια εικόνα-τύπος θρησκευμένων και της νοοτροπίας τους ανεξάρτητα  από το σε ποιο έθνος ή θρησκεία ανήκουν ή σε ποια εποχή ζουν .

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  Άγιο Ευαγγέλιο (2, 13-25)

  

Πλησίαζε το Πάσχα των Ιουδαίων κι ο Ιησούς ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. Και βρήκε στο ναό τους εμπόρους που πουλούσαν βόδια και πρόβατα και περιστέρια, βρήκε και τους χρηματιστές να κάθονται. Αφού έκαμε ένα μαστίγιο από σχοινιά, τους έβγαλε όλους απ'το ναό και τα πρόβατα και τα βόδια και πέταξε χάμω τα χρήματα, ανέτρεψε τα τραπέζια, και σ'αυτούς που πουλούσαν τα περιστέρια είπε: "Σηκώστε τα όλα αυτά απ' εδώ! Μην κάνετε μαγαζί τον οίκο του Πατέρα μου". Θυμήθηκαν οι μαθητές του ότι λένε οι Γραφές: "Ο ζήλος για τον οίκο σου, με κατέφαγε". Του αποκρίθηκαν τότε οι Ιουδαίοι και του είπαν: "Ποιο σημείο μας δείχνεις για να κάνεις όλα αυτά;" Απάντησε ο Ιησούς και τους είπε: "Γκρεμίστε αυτό το ναό και σε τρεις μέρες θα τον ξαναστήσω". Τους είπαν τότε οι Ιουδαίοι: "Σε σαράντα έξι χρόνια κτίσθηκε αυτός ο ναός κι εσύ θα τον ξαναστήσεις μέσα σε τρεις μέρες;" Εκείνος, όμως, μιλούσε για το ναό του σώματός του. Όταν, λοιπόν, αναστήθηκε απ' τους νεκρούς, θυμήθηκαν οι μαθητές του ότι το είχε πει αυτό και πίστεψαν στη Γραφή και στο λόγο που είπε ο Ιησούς. Τότε που βρισκόταν ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα για το Πάσχα, κατά τη γιορτή, πολλοί πίστεψαν στο όνομά του βλέποντας τα σημεία που έκανε. Αλλά ο ίδιος ο Ιησούς δεν εμπιστευόταν τον εαυτό του σ’ αυτούς, επειδή εκείνος τους γνώριζε όλους καλά και διότι δεν είχε ανάγκη από κανένα να του δώσει μαρτυρία για έναν άνθρωπο. Αυτός, πράγματι, γνώριζε καλά τι υπήρχε μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Λόγος του Κυρίου

Η βίαιη συμπεριφορά του Ιησού, που το ευαγγέλιο μας παρουσιάζει, μερικούς τους σκανδαλίζει γιατί  όταν σκεφτόμαστε τον Ιησού, το μυαλό μας συνήθως πηγαίνει σ’ έναν πολύ ήρεμο, χαμογελαστό, καταδεκτικό και πρόθυμο να μοιράσει φιλιά και αγκαλιές σε όλους, κοκ. 

Όμως τίποτα δεν είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα όσο μια τέτοια περιγραφή του Ιησού. Τα Ευαγγέλια πράγματι μας τον παρουσιάζουν ως μια  μετριοπαθή, ταπεινή προσωπικότητα αλλά ταυτόχρονα, ισχυρή, αποφασιστική, και ποτέ διπρόσωπη. 

Η βία συμπεριφορά, στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι εναντίον ανθρώπων, αλλά ενάντια σε μια νοοτροπία που έχει κάνει «… μαγαζί τον οίκο του Πατέρα μου», εναντιώνεται δηλαδή στη νοοτροπία εκείνη που τα βλέπει  όλα ως μια συναλλαγή, ακόμα και τις σχέσεις με το Θεό, ένα σου δίνω μου δίνεις. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πώς αυτή η αντίδραση του Ιησού δεν πηγάζει από τον θυμός, αλλά από τον ζήλο. «Ο ζήλος για τον οίκο σου, με κατέφαγε». 

Είναι ο ίδιος εκείνος ζήλος που ζωντανεύει και συναρπάζει τον κάθε άνθρωπο και τον κάνει να δυσανασχετήσει γιατί δεν μπορεί να την ανεχτεί τη δυστυχισμένη ζωή εκείνων που αγαπά στην οποία άλλοι τους οδήγησαν. Δεν μπορεί να παραμείνει ήρεμος αλλά με δυνατές χειρονομίες και αντιδράσεις, θέλει να τους ξυπνήσει από τον λήθαργο της υποταγής, της εγκατάλειψης και της αδιαφορίας στον οποίο έχουν περιέλθει, ώστε να τους αφυπνίσει και να ξαναπάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους· να τους ωθήσει να δουν τα πράγματα από διαφορετική άποψη και με διαφορετική προοπτική. 

Ο Ιησούς, λοιπόν, χαρακτηρίζει τον Ναό ως «οίκο του Πατέρα μου»Χαρακτηρίζει τον Ναό «σπίτι», δηλαδή ένα χώρο όπου βιώνονται σχέσεις και δεσμοί ζωής, μιας βαθιάς κοινωνίας αγάπης και εμπιστοσύνης μεταξύ των προσώπων που ζουν μέσα σε αυτό. Με την συμπεριφορά του ο Ιησούς θέλει να δείξει ότι δεν κάνει αυτό που κάνει ως μια ευχή, αλλά να δείξει πια είναι η πραγματικότητα που απλά πρέπει να αναγνωριστεί.