Γ κύκλος 32η Τακτική Κυριακή (Λκ. 20,27-38)

Η Ανάσταση αναφέρεται στον Θεό που είναι η ζωή

Κυριακή  10 Νοεμβρίου 2019

Οι ερχόμενες Κυριακάτικες Ευχαριστιακές μας Συνάξεις, μας προσανατολίζουν στη μελέτη  εκείνων των πραγματικοτήτων   που τροφοδοτούν την «Ελπίδα» των μαθητών του Ιησού, την Ανάσταση. 

Η πίστη των Χριστιανών δεν περιορίζεται στην αθανασία της ψυχής, αλλά στην Ανάσταση του ανθρώπου: ο άνθρωπος πεθαίνει, ο άνθρωπος ανασταίνεται. Δεν χωρίζεται κάποια στιγμή στα δύο, όπου κάτι επιβιώνει και κάτι καταστρέφεται και   στη συνέχεια, κάποια στιγμή, ανασυντάσσεται στην ολοκληρία του. Η Θεία  Λειτουργία  διακηρύσσει  την πεποίθηση του χριστιανού ότι : «η ζωή μεταβάλλεται δεν αφαιρείται» και που «αφού διαλυθεί η επίγεια αυτή σκηνή ( = ο εγκόσμιος προσωρινός βίος του), αποκτά κατοικία μόνιμη στους ουρανούς (στη Βασιλεία του ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους).

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο ( 20,27-38)

Τον πλησίασαν τότε μερικοί από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δε δέχονται ότι υπάρχει ανάσταση, και τον ρώτησαν: «Διδάσκαλε, ο Μωυσής μάς έδωσε γραπτή εντολή: αν κάποιου πεθάνει ο αδερφός, ο οποίος είναι παντρεμένος αλλά άτεκνος, να πάρει ο αδερφός του τη χήρα και να κάνει απογόνους για τον νεκρό αδερφό του. Ήταν, λοιπόν, εφτά αδερφοί. Ο πρώτος παντρεύτηκε μια γυναίκα και πέθανε άτεκνος. Την πήρε κι ο δεύτερος τη γυναίκα, και πέθανε κι αυτός άτεκνος. Επίσης την πήρε και ο τρίτος. Το ίδιο και οι εφτά· πέθαναν χωρίς ν’ αφήσουν παιδιά. Τελευταία απ’ όλους πέθανε και η γυναίκα. Αυτή, λοιπόν, σε ποιον απ’ όλους αυτούς θα ανήκει στην ανάσταση; Αφού την είχαν πάρει γυναίκα τους και οι εφτά».Ο Ιησούς τότε τους απάντησε: «Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, παντρεύονται και παντρεύουν. Όσοι όμως αξιωθούν ν’ αναστηθούν από τους νεκρούς και να ζήσουν στον καινούριο κόσμο, αυτοί ούτε θα νυμφεύονται ούτε θα παντρεύονται. Κι αυτό, γιατί δε θα υπάρχει γι’ αυτούς θάνατος· σαν αναστημένοι άνθρωποι που θα είναι, θα είναι ίσοι με τους αγγέλους και παιδιά του Θεού. Ότι άλλωστε οι νεκροί ανασταίνονται, αυτό το αναφέρει κι ο Μωυσής, όταν μιλάει για τη βάτο, και λέει ότι ο Κύριος είναι Θεός του Αβραάμ, Θεός του Ισαάκ και Θεός του Ιακώβ. Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζωντανών, γιατί γι’ αυτόν όλοι είναι ζωντανοί».

Λόγος του Κυρίου

Στο σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο έχουμε μια προσπάθεια των Σαδδουκαίων να διακωμωδήσουν την Πίστη στην Ανάσταση  των συγχρόνων του Ιησού, και ιδιαίτερα των Φαρισαίων, που ήταν ιδεολογικοί αντίπαλοί τους. ΟΙ Σαδδουκαίοι ήταν ευγενείς, θρησκευτικά συντηρητικοί και υπέρ της συνύπαρξης με τους Ρωμαίους για να σώσουν ότι μπορούσε να σωθεί από το    Ισραήλ. Οι Φαρισαίοι ήταν μια ομάδα μικρομεσαίων βιοπαλαιστών, απεχθανόταν τους Ρωμαίους και του συμβιβασμένους, θρησκευτικά πιο ανοικτοί και πίστευα στη ανάσταση των νεκρών, ως μια επιστροφή κατά κάποιο τρόπο σ’ αυτή τη ζωή ‘προς το καλύτερο’. Σ’ αυτό  κατά κάποιο τρόπο τον πλησίαζαν τον Ιησού. Οι Σαδδουκαίοι, από τη Γραφή, θεωρούσαν ως αυθεντικό και δεσμευτικό μόνο ό,τι  υπήρχε στα πέντε πρώτα βιβλία της Γραφής, την Πεντάτευχο. Έτσι, δεν πίστευαν στην Ανάσταση, γιατί δεν έβρισκαν κάποια αναφορά σε αυτήν. Οι Φαρισαίοι πίστευαν στην Ανάσταση και 

ΟΙ Σαδδουκαίοι, λοιπόν, για να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ιησού και να διακωμωδήσουν την τρέχουσα πεποιθήσεις της εποχής του περί Αναστάσεως, του πρότειναν, ως παράδειγμα, την  ιστοριούλα μιας γυναίκας: εφτά φορές νύμφη, επτά φορές χήρα εφτά αδελφών, αλλά ποτέ μητέρα. Αυτό το παράδειγμα έγινε με βάση τα προβλεπόμενα από το Βιβλίο του Δευτερονομίου, όπου όταν ένας άνδρας πέθαινε χωρίς να αφήσει απογόνους, η χήρα του έπρεπε να παντρευτεί τον αδελφόν του για να αποκτήσουν και οι απογόνους   Με το παράδειγμα αυτό έδιναν, εμμέσως, μια δικιά τους εκδοχή  των πραγμάτων. Θέλουν να πουν ότι η μόνη αιωνιότητα είναι οι απόγονοι. Οι γονείς,  κατά κάποιο τρόπο, επιβιώνουν στους απογόνους τους.

Ο Γάμος, έτσι όπως τον παρουσίαζαν στο παράδειγμα οι Σαδδουκαίοι, είναι ένα μέσον για να καταπολεμηθεί ο θάνατος. Χρησιμεύει  στο να υπάρξουν απόγονοι, ώστε να μη σβήσει το σόι, η οικογένεια. Το σημαντικό, κατά κάποιο τρόπο, δεν είναι το πρόσωπο, αλλά ένα όνομα ή μια ομαδα που επιβι’ώνει στην ομάδα που την διαδέχεται , οι απόγονοι.

  

Γ΄ Κύκλος 31η Τακτική Κυριακή ( Λκ 19,1-10)

Η χαρά μιας συναντησης που αλλάζει την ζωή 

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019

Ο Ιησούς,  επανειλημμένως είχε πει ότι “για τον Θεό τίποτα  δεν είναι ακατόρθωτο”, δηλαδή δεν υπάρχουν καταστάσεις απελπιστικές. Στο ταξίδι του  προς την Ιερουσαλήμ,  μπήκε στην πόλη  Ιεριχώ και εκεί ήρθε να τον συναντήσει “μια περίπτωση”   που στα μάτια όλων ήταν τουλάχιστο απελπιστική . Aς δούμε πως μας την περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς  ( Λκ  19,1-10) :     

“ Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει. Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»”.

                                                                                                                           Λόγος  του Κυρίου

Ο Ζακχαίος ήταν «αρχιτελώνης και πλούσιος», ήταν λοιπόν ένας ισχυρός παράγοντας του τόπου, που όλοι φοβούνταν  επειδή   μπορούσε να τους καταστρέψει,  όντας  επικεφαλής  των φοροεισπρακτόρων των Ρωμαίων κατακτητών. ΄Ηταν  μισητός,  διότι  ήταν συνεργάτης των κατακτητών, δουλικός προς τα αφεντικά του, νταής,  αυθάδης και αλαζονικός με τους συναλλασσόμενους μαζί του και κλέφτης  επειδή  επιβάρυνε τους λογαριασμούς προς όφελός του.   Οι ευσεβείς Ιουδαίοι,  θρησκευτικά,   λόγιαζαν τους τελώνες  ως ‘μιαρούς’  κάτι σαν τους ειδωλολάτρες, γι’ αυτό και  όσοι σχετιζόταν μαζί τους δεν μπορούσαν να προσευχηθούν αν δεν έκαναν προηγουμένως τις προβλεπόμενες καθάρσεις. Οι μαθητές του Ιησού,  στο πρόσωπό του τελώνη και μάλιστα πλούσιου  έβλεπαν να επαληθεύεται σ΄ αυτούς ο σκληρός λόγος του Ιησού : «... είναι ευκολότερο να περάσει μέσα από βελονότρυπα μια καμήλα  (ένας κάβος) παρά να μπει πλούσιους στην βασιλεία του Θεού…» (Λκ 18,25) τότε οι μαθητές του είχαν πει : «τότε ποιος μπορεί να σωθεί», και ο Ιησούς είχε απάντησει : «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά» (Λκ.18,27)

Ο ευαγγελιστής σημειώνει,  ότι ο Ζακχαίος  «ήθελε να δει ποιος είναι ο Ιησούς » . Ήθελε ίσως να καταλάβει τι ήταν εκείνο που έκανε  τον Ιησού  όχι μόνον αναγνωρίσιμο, αλλά και τόσο αγαπητό. Προκειμένου να εκπληρώσει αυτή  την επιθυμία του, δεν δίστασε να διακινδυνέψει την αξιοπρέπεια του. “Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει”. 

Ο Ιησούς, όμως,  παίρνει την πρωτοβουλία όχι μόνο να ικανοποιήσει την επιθυμία του Ζακχαίου, αλλά πάει και σε συνάντηση του και του απευθύνει το λόγο  : «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Δεν τον επιπλήττει, δεν τον προσκαλεί να μεταστραφεί και να απαρνηθεί τον παλιό του εαυτό και να αλλάξει ζωή, και να του υποσχεθεί ότι αν τα κάνει όλα αυτά τότε θα είναι άξιος να τον υποδεχθεί στο σπίτι του, αλλά αμέσως και απλά εκφράζει την επιθυμία του να μείνει σπίτι του, δηλαδή να εγκαινιάσει μια σχέση, μναζί του να γίνουν φίλοι. Όταν θέλω να μπω στο σπίτι κάποιου θέλω να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί του. Όταν ο άλλος ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του και  με  δέχεται, είναι  διότι κάνει δεκτή την προσφορά μου. Ο Ιησούς  προσφέρει την φιλία του στον Ζακχαίο και τον οδηγεί σε μια σχέση που του αλλάζει εκ βάθρων τη ζωής.