Γ΄ Κύκλο 20η Τακτική Κυριακή (Λκ 12,49-53)

Η φωτιά της  αλήθειας και της αγάπης 

Κυριακή 18/8/2019

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή στο πρώτο άκουσμα της μπορεί σε μερικούς να προσκαλέσει αλγεινή  εντύπωση, ωστόσο ο Ιησούς θέλει να δείξει το πνεύμα με το οποίο ο μαθητής πρέπει να ζήσει την πολυπλοκότητα του σήμερα και της ιστορίας : με αποφασιστικότητα,  με πνεύμα θυσίας και χωρίς αναβολές, κάτω από το φως  της φωτιάς της αγάπης που ο Ιησούς ήλθε να ανάψει .   

Ανάγνωσμα  από το κατά  Λουκά αγ. Ευαγγέλιο (12,49-53)

Είπε ο Ιησούς 'Ηλθα για να φέρω τη φωτιά πάνω στη γη. Και τι θέλω; Να είχε κιόλας ανάψει! 'Εχω να βαφτισθώ με ένα βάφτισμα και τι ανυπομονησία έχω μέχρις ότου συντελεσθεί! 
Νομίζετε ότι ήλθα στη γη για να φέρω την ειρήνη; 'Οχι, σας λέω, αλλά τις διαιρέσεις. Από τώρα, σε ένα σπίτι πέντε ατόμων θα χωριστούν σε τρεις εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών. Θα χωριστούν  ο πατέρας κατά του γιου και ο γιος κατά του πατέρα, η μητέρα κατά της κόρης και η κόρη κατά της μητέρας, η πεθερά κατά της νύφης και η νύφη κατά της πεθεράς".
Λόγος του Κυρίου

Η φωτιά, όπως όλα τα μεγάλα  σύμβολα της ανθρωπότητας έχει διπλή σημασία  της καταστροφής και του θανάτου, αλλά είναι και πηγή ζωής, φωτός  θερμαίνει, ζωογονεί, δίνει ενέργεια  και θαλπωρή 

Ο Ιησούς λοιπόν με εικόνες που σοκάρουν, προσπαθεί να υπογραμμίσει την σπουδαιότητα της στιγμής που ζουν οι μαθητές του και να επισημάνει το πόσο αυτή  η στιγμή  είναι αποφασιστική και δεν επιδέχεται  αναβολή. « Ό, τι μπορώ να κάνω σήμερα, πρέπει να το κάνω και να μην το αναβάλω για αύριο». 

Με τον ερχομό του ο Χριστός συγκρούεται με τις δυνάμεις του  κακού, κατ΄ ακολουθίαν    και ο μαθητής καλείται να αγωνισθεί ενάντια στο ποικιλόμορφο κακό και πρέπει να πάρει θέση ξεκάθαρη και ειλικρινή  ενάντια στο κακό, χωρίς συμβιβασμούς. 

"Από τώρα, σε ένα σπίτι πέντε ατόμων θα χωριστούν σε τρεις εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών. Θα χωριστούν ο πατέρας κατά του γιου και ο γιος κατά του πατέρα, η μητέρα κατά της κόρης και η κόρη κατά της μητέρας, η πεθερά κατά της νύφης και η νύφη κατά της πεθεράς".  
Με αυτά τα λόγια του ο Ιησούς δεν σκοπεύει να υποδείξει ότι ο Λόγηος του προκαλεί οικογενειακές διαιρέσεις δεν λέει πχ. υιού εναντίου υιού αδελφού εναντίον αδελφού πατέρας εναντίον μητέρας κοκ, Ο διαχωρισμός που υποδεικνύει γίνεται μεταξύ του παλαιού  : πατέρας, μητέρα, πεθερά, δηλαδή της  θρησκείας ως Νόμος και ως ανταμοιβή:  ό, τι πρέπει να  κάνω για να είμαι εντάξει το έκανα και τώρα  περιμένω ανταμοιβή μου.  Και του καινούργιου γιος, κόρη, νύμφη , δηλαδή της θρησκείας ως : τη φωτιά της αγάπης. 

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 15η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019

ΕΟΡΤΗ  ΤΗΣ  ΜΕΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Η εορτή   που μας δείχνει τον προορισμό μας

Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα των διακοπών, η Εκκλησία μας προσφέρει μια πρόσθετη αιτία χαράς. Γιορτάζουμε το ένδοξο επιστέγασμα της γήινης ζωής και αποστολής της Μαρίας από την Ναζαρέτ. Διακηρύττουμε την πεποίθηση μας  ότι,  η Μαρίας από την Ναζαρέτ,  έχει ήδη φτάσει σε κείνη την κατάσταση ζωής που ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα λάβει, με την Ανάσταση, όποιος του είναι πιστός.
 Με αυτή την εορτή ολοκληρώνεται ο κύκλος των εορτών της Παναγίας, που αρχίζει με την εορτή της Αμίαντης  Σύλληψή της , δηλαδή ότι η Παναγία δε βρέθηκε ποτέ υπό την εξουσία της αμαρτίας, ακόμη  και της προπατορικής, την αναγγελία της  Θεϊκής Μητρότητας, τον Ευαγγελισμό και τέλος,  ως λογική συνέπεια όλων,  την ένδοξη (με την ψυχή και το σώμα) Μετάσταση της στον Ουρανό. Με τη  Μετάσταση, η  Παναγία φανερώνεται ως ο πρώιμος καρπός της απολύτρωσης. Η Θεϊκή υπόσχεση της τελικής και ολοκληρωτικής  Σωτηρίας του ανθρώπου, πραγματοποιήθηκε  στο πρόσωπο της Μαρίας από τη Ναζαρέτ.
Ο άγγελος χαρακτηρίζει τη Μαρία από την Ναζαρέτ ως "κεχαριτωμένη", που σημαίνει  ότι η δράση του Θεού στο πρόσωπό της είναι ολοκληρωμένη, πλήρης. Αυτό σημαίνει ότι από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της είναι λυτρωμένη από την αμαρτία, όχι εξ αιτίας των δικών της αξιομισθιών, αλλά χάρη στη μελλοντική απολύτρωση που θα ενεργήσει ο γιος του Θεού,  ο Ιησούς που είναι ο Χριστός . Έτσι από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της στα σπλάχνα της μητέρας της λαβαίνει την "εν Θεώ ζωή διαμέσου του Χριστού" . Αυτό έγινε σε κείνη, όχι στο τέλος του κόσμου όπως προσδοκούμε ότι θα συμβεί σ' εμάς, αλλά στην αρχή της επίγειας ζωής της και σφραγίζεται και στεφανώνεται  με την ολοκλήρωση της επίγειας ζωής της. Μια συμμετοχή ολοκληρωτική, σώμα και ψυχή, με όλο της το είναι, με όλη της την ύπαρξη.
Αυτό που εκπληρώθηκε στην Παναγία, είναι για μας αντικείμενο προσδοκίας. Πράγματι,  αρχίζοντας με το Βάπτισμα και το Χρίσμα και συμμετέχοντας στη θεία Ευχαριστία, έχουμε την εγγύηση ότι αυτό που συνέβη στην Παναγία θα συμβεί και σ' εμάς. «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή αιώνια», δηλαδή μοιράζεται τη ζωή του μαζί μου και εξαρτάται από μένα όπως εξαρτάται από το ψωμί .