Β κυκλος !9η Τακτική Κυριακή Ιωα.6,41-51

Το μοναδικό ψωμί, που δίνει νόημα και βάθος στη ζωή,
 είναι αυτό που κατεβαίνει από τον ουρανό.

Κυριακή 12  Αυγούστου  2018

Είναι δυο κυριακάτικες τώρα που διαβάζουμε το εκτός κεφαλαίο το ευαγγελίου κατά Ιωάννη στο οποίο ο Ιησούς προσπαθεί να εξηγήσει την ταυτότητα του  ταυτιζόμενος με το Μάννα,


Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη   ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (6,41-51) 

Εκείνο τον καιρό γόγγυζαν τότε οι Ιουδαίοι για τον Ιησού, επειδή είπε: `εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό'. Κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου εμείς γνωρίζουμε καλά τον πατέρα και τη μητέρα; Πώς λέει τώρα: `έχω κατέβει απ'τον ουρανό';" Αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: "Μη γογγύζετε μεταξύ σας. Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη μέρα.Είναι γραμμένο στους προφήτες: `Όλοι θα διδαχθούν απ'το Θεό'. Ο καθένας που άκουσε από τον  Πατέρα μου κι έμαθε, έρχεται σε μένα. Όχι ότι κάποιος είδε τον Πατέρα, παρά μόνο αυτός που είναι απ'το Θεό. Αυτός έχει δει τον Πατέρα. Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: όποιος πιστεύει έχει την αιώνια ζωή.
Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν στην έρημο το μάννα και πέθαναν. Αυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει απ'τον ουρανό, για να φάνε απ'αυτόν και να μην πεθάνουν. Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου".

Λόγος του Κυρίου.

Ο Ιησούς καταλαβαίνει ότι βάζει σε δύσκολη θέση τους συμπατριώτες ακροατές του και τους μαθητές του, εννοώντας  τους κοντινούς και τους μακρινούς, όταν θέλει να παρουσιάσει   ποιός είναι  ταυτιζόμενος με την σεβάσμια παράδοση του Μάννα, που κράτησε ζωντανούς στην έρημο τους Ιουδαίους  πόσο μάλλον που, οι σύγχρονοί του,  πίστευαν ότι ο Μεσσίας  θα παρουσιαζόταν με το ίδιο σημείο ώστε οι Ιουδαίοι να τον αναγνωρίσουν, αλλά κυρίως  αυτούς που τον άκουγαν και που  γνώριζαν από πού κρατά η σκούφια του, όπως λέμε, ενώ εκείνος με αυτόν τον τρόπο επικαλούνταν για τον εαυτόν του μια σχεδόν θεϊκή καταγωγή. Σήμερα θα τον λέγαμε ανισόρροπο. Όμως επιμένει  επειδή, αργά ή γρήγορα,  θα πρέπει όχι μόνον να  παραδεχτούν τα λεγόμενα του ως αληθινά,  αλλά και  να τα κάνουν και βίωμά τους.  
Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει. Στην αρχή είναι  το κάλεσμα του Θεού που έρχεται από πολλές πλευρές και  με πολλές μορφές «αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει». Κάποιος  δεν γίνεται  χριστιανός   επειδή γεννήθηκε σε μια χριστιανική οικογένεια  ούτε  επειδή πήγαινε στην κατήχηση, αυτά είναι οι αφορμές, οι έλξεις.   “Ελκύομαι”  από έναν Θεό όπως από το καλό  ψωμί,  το ταπεινό  ψωμί,  που όμως  παρέχει  μια ανεξάντλητη ενέργεια,  που τρέφει τη ζωή, κάθε ζωή, όλη τη ζωή. 

Β΄κυκλος 18η Τακτική Κυριακή.

      Ιησούς : Είμαι εδώ για σένα, η ζωή μου είναι η τροφή σου

Κυριακή 5  Αυγούστου 2018

Την περασμένη  Κυριακή, ο  Ιησούς, φροντίζοντας  για τις  καθημερινές ανάγκες του κόσμου και των μαθητών του, τους μοίρασε ψωμί. Σήμερα μελετούμε τη συνέχεια εκείνου του συμβάντος  κατά το οποίο ο Ιησούς προτείνεται, ο ίδιος, ως άρτος στους μαθητές : "Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Το ψωμί που δίνει ο Θεός,... αυτό που κατεβαίνει απ' τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο".

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (6,24-35) 

Όταν, λοιπόν, τα πλήθη είδαν πως ούτε ο Ιησούς ούτε οι μαθητές του ήταν εκεί, μπήκαν κι αυτοί στα πλοιάρια και ήρθαν στην Καπερναούμ αναζητώντας τον Ιησού. Τον βρήκαν στην άλλη όχθη της λίμνης, και του είπαν: «Διδάσκαλε, πότε έφτασες εδώ;» Ο Ιησούς τους απάντησε: «Σας βεβαιώνω πως ψάχνετε να με βρείτε όχι επειδή είδατε θαυμαστά από το Θεό σημάδια, αλλά επειδή φάγατε τα ψωμιά και χορτάσατε. Μην κοπιάζετε για τη φθαρτή τροφή, που προσωρινά συντηρεί, αλλά για την τροφή που τρέφει μόνιμα για την αιώνια ζωή· αυτή την τροφή θα σας τη χαρίσει ο Υιός του Ανθρώπου. Γιατί αυτόν εξουσιοδότησε ο Πατέρας Θεός για το έργο αυτό». Τον ρώτησαν τότε: «Τι πρέπει να κάνουμε, για να εκτελούμε τα έργα του Θεού;» Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το έργο του Θεού είναι να πιστέψετε στον απεσταλμένο του». Αυτοί τότε του είπαν: «Τι σημείο λοιπόν έχεις εσύ να μας παρουσιάσεις, για να δούμε και να πιστέψουμε σ’ εσένα; Τι έργα θαυμαστά κάνεις; Οι πρόγονοί μας έφαγαν το μάννα στην έρημο· όπως λέει η Γραφή, ψωμί από τον ουρανό τούς έδωσε να φάνε». Τους είπε τότε ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως το ψωμί από τον ουρανό δε σας το έδωσε ο Μωυσής, αλλά ο Πατέρας μου σας δίνει από τον ουρανό το αληθινό ψωμί· γιατί το ψωμί του Θεού είναι αυτό που κατεβαίνει από τον ουρανό και χαρίζει στον κόσμο ζωή».Κι αυτοί του είπαν: «Κύριε, δώσ’ μας για πάντα αυτό το ψωμί». Τους είπε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι αυτό το ψωμί, ο άρτος της ζωής. Όποιος έρχεται σ’ εμένα δε θα πεινάσει, κι όποιος πιστεύει σ’ εμένα δε θα διψάσει ποτέ. 

Λόγος του Κυρίου.

          Ο Ιησούς, μεθοδικά,   οδηγεί τους μαθητές του  ώστε να περάσουν  από τον  καθημερινό άρτο, δώρο Θεού και καρπό της γης και της εργασίας του ανθρώπου,  στον Άρτο  της Ζωής , αποκλειστικό δώρο Θεού, που δωρίζει την πραγματική ζωή στη Βασιλεία του Θεού, «την αιώνια» όπως την ονομάζουμε, και που δεν σημαίνει ζωή απεριόριστη στο χρόνο,  αλλά   ζωή “Ολοκληρωμένη”  διότι   ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους. Ο Ιησούς λοιπόν προσπαθεί να σπρώξει τους μαθητές του  από τον αγώνα για το ψωμί που τους τρέφει, στον αγώνα για την πραγματική ζωή· από τον άνθρωπο, στο Θεό. Σ΄ αυτόν τον αγώνα, ο άνθρωπος είναι προικισμένος  από τη δημιουργία του με το «κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού» ακόμη και τώρα που αυτό το «πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού»  είναι αμαυρωμένο και ομιχλώδες εξ αιτίας της αμαρτίας. Ο άνθρωπος  διαθέτει την  λογική,  την κρίση και την ελευθερία, ώστε  να δει,  να κρίνει και να αποφασίσει αν, με τις ενέργειές του, με  τη δράση του, θα τείνει προς το Θείο. 

Καλείται να κρίνει  και να αποφασίσει μεταξύ δύο αντιλήψεων : “ ό, τι έχω και αυτός που είμαι  το κέρδισα με τον κόπο μου και με την αξία μου το κατάκτησα”ή “αν  εκλαμβάνει τα πάντα ως δώρο Θεού, αρχίζοντας από τη ζωή του, και εκείνος δεν προσθέτει  παρά την διαθεσιμότητα του, την καλή του θέληση και  συνεργάζεται με το Θεό, και έτσι με την συμβολή του να  αποκτά ότι  χρειάζεται, ώστε  σταδιακά να γίνεται πράξη: Ο Θεός να είναι τα πάντα σε όλους”.

            Η πρώτη αντίληψη είναι πηγή ανασφάλειας· τα πράγματα έρχονται και  παρέρχονται, δεν είναι μόνιμα ούτε  άφθαρτα, και  εντέλει μας αφήνουν ανικανοποίητους. Τα πρόσωπα γύρω μας μπορεί να αποδειχτούν ανάξια της εμπιστοσύνης μας ή ανεπαρκή,  παρ’ όλη την καλή τους θέληση να έρθουν σε βοήθειά μας.  Και  ακόμη εμείς οι ίδιοι  ζούμε σε μια διαρκή ένταση εξ αιτίας των προσωπικών μας ελλείψεων. 

Η δεύτερη αντίληψη, είναι πηγή γαλήνης  επειδή ακουμπά στην πηγή της ζωής  και  αντλεί το νόημα της  από την πηγή της Ζωής,  έστω και αν η συνεργασία μας είναι ατελής και μας κοστίζει. Εκείνος (ο Θεός)  ξέρει πώς να την σπρώξει προς τα μπρος.

Ο ΄Αγιος Αυγουστίνος  που διαπιστώνει: “Θεέ μου  μας δημιούργησες  για Σένα και η