28 Ιουλίου 2024 Β΄ Κύκλος 17η Τακτική Κυριακή Η ζωή που μοιραζόμαστε γίνεται ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ .(Ιω 6,1-15)

28 Ιουλίου 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω 6,1-15)

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς αναχώρησε πέρα από τη θάλασσα της Γαλιλαίας, δηλαδή τη λίμνη της Τιβεριάδας. Αλλά τον ακολουθούσε πολύς κόσμος, διότι έβλεπαν τα θαύματα που έκανε στους ασθενείς. Ανέβηκε τότε ο Ιησούς στο βουνό και καθόταν εκεί μαζί με τους μαθητές του. Πλησίαζε το Πάσχα, η γιορτή των Ιουδαίων. Όταν σήκωσε τα μάτια του ο Ιησούς και είδε ότι πολύς κόσμος έρχεται σ' αυτόν, λέει στο Φίλιππο: "Από πού θα αγοράσουμε ψωμιά για να φάνε αυτοί;". Αυτό το έλεγε για να τον δοκιμάσει, διότι ο ίδιος ήξερε τι επρόκειτο να κάμει.

Του αποκρίθηκε ο Φίλιππος: "Ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων δεν επαρκούν για να πάρει ο καθένας από ένα μικρό κομμάτι". Του λέει ο Ανδρέας, ένας απ' τους μαθητές του, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου: "Είναι εδώ ένα παιδί που έχει πέντε κρίθινα ψωμιά και δυο ψάρια. Αλλά τι είναι αυτά για τόσους πολλούς;". Είπε ο Ιησούς: "Βάλτε τους ανθρώπους να καθίσουν για να φάνε". Υπήρχε πολύ χορτάρι σ' εκείνο το μέρος. Κάθισαν τότε για να φάνε οι άνδρες που ήταν περίπου πέντε χιλιάδες. Πήρε, λοιπόν, ο Ιησούς τα ψωμιά κι αφού είπε την προσευχή της ευχαριστίας, μοίρασε στους καθισμένους, καθώς επίσης κι απ' τα ψάρια όσο ήθελαν. Όταν χόρτασαν, είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: "Συγκεντρώστε τα κομμάτια που περίσσεψαν, ώστε να μη χαθεί τίποτα". Τα συγκέντρωσαν τότε και γέμισαν δώδεκα κοφίνια κομμάτια απ' τα πέντε κρίθινα ψωμιά, που περίσσεψαν σ' αυτούς που είχαν φάει. Τότε οι άνθρωποι, όταν είδαν το θαύμα αυτό που έκαμε ο Ιησούς, έλεγαν: "Αληθινά, αυτός είναι ο προφήτης που πρόκειται να έλθει στον κόσμο". Τότε ο Ιησούς, γνωρίζοντας ότι πρόκειται να έλθουν και να τον αρπάξουν για να τον κάμουν βασιλιά, αναχώρησε πάλι στο βουνό ολομόναχος.

                                                                                            Λόγος του Κυρίου

Το πρόβλημα υπάρχει,  είναι χειροπιαστό. Ο Ιησούς δεν ενδιαφέρεται μόνο για τα πνευματικά αγαθά  εκείνων που τον ακούνε. Δεν τον ακούνε άγγελοι,   έχει  να κάνει με ανθρώπους που έχουν συγκεκριμένες  ανάγκες. Καταλαβαίνει το αδιέξοδο στο οποίο  έχουν φτάσει. Τη λύση του προβλήματος δεν θέλει να την αναλάβει μόνος,   σπρώχνει και τους μαθητές του να την βρουν  αλλά και εκείνοι αισθάνονται ανήμποροι  παρόλο που έφτασαν σε μια εκτίμηση της κατάστασης :  "Τόσες χιλιάδες άνθρωποι  και  το ψωμί   δεν φτάνει". Από την άλλη,  κάποιος διαπίστωσε  εδώ υπάρχει ένα παιδί με πέντε  πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Ακόμα  όμως κι οι μαθητές, για να φτάσουν  στη  λύση,  μιλούσαν για χρήματα, πολλά χρήματα, για να αγοράσουν τροφή. Είναι η καθαρά εμπορική λογική που δηλητηριάζει τις καρδιές όλων, ακόμα και των μαθητών.  Ακόμη και την  αγάπη την μετράμε με το τι μπορεί να μας αποδώσει. Σκεπτόμαστε ως "λύση"  τις πρακτικές  αυτές που περνάνε από την δύναμη,  την εξουσία,  τον πλούτο. Το απλό,  το ταπεινό,  το φτωχό,  μας φαίνεται ανεπαρκές ...και σχεδόν μάταιος ο κόπος για να ασχοληθούμε.

 

Κυριακή 14 Ιουλίου 2024, Β΄ Κύκλος 15η Τακτική Κυριακή 

Όταν η λιτότητα και  η φτώχεια  γίνονται συνώνυμο της πίστης και της ελευθερίας

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο  Ευαγγέλιο   

Κάθε τόσο ο Ιησούς στην διδασκαλία του που απευθυνόμουν σε κείνου που τότε τον άκουσαν δεν παύει  βρίσκει την ευκαιρία  να περιγράψει και ποια θα πρέπει, να είναι κατ’ αναλογία,  η ζωή του μαθητή. 

Ο Ιησούς  δεν θέλει παθητικούς θαυμαστές αλλά ενεργούς και άξιους συνεργάτες “Τότε κάλεσε τους Δώδεκα και άρχισε να τους στέλνει:   γιαυτο  και “ κάλεσε, (διάλεξε), Δώδεκα από τους αυτούς που πιο συχνά τον ακολουθούσαν τους και άρχισε να τους στέλνει δύο δύο και τους έδινε εξουσία πάνω στα ακάθαρτα πνεύματα”. Δηλαδή να τους αναθέτει  μια αποστολή και μια εξουσία, που τους καθιστά  μετόχους της αποστολής Του, χωρίς καμιά εγγύηση . Επιτυχίας  

Έφτανε η καλή  θέληση του καλεσμένου να απάντησή στο το κάλεσμα και να μεταδώσει αυτά που ήδη άκουσε, κατάλαβε και έκανε δικά του από τη διδασκαλία του Ιησού. Ειναι αλλα δώρο έμπνευσης του Θεού

“Τους παράγγειλε να μην σηκώνουν τίποτα στο δρόμο, παρά μόνο το ραβδί και τα σανδάλια : ούτε ψωμί, ούτε σακίδιο, ούτε χάλκινα νομίσματα στη ζώνη, αλλά να φορούν σανδάλια στα πόδια και να μη φορούν δυο χιτώνες” 

Ο Ιησούς συστήνει στους μαθητές του  λιτότητα-φτώχεια   που, δεν είναι αξία αυτή καθεαυτή, αλλά γίνεται λειτουργική και  απελευθερώνει τη ζωή του μαθητή από πολλά βαρίδια. Τον απαλλάσσει από το φόβο  ότι μπορεί κάτι να κερδίσει ή να φοβάται χάσει ότι κάτι μπορεί να χάσει να αναγκάζεται να    παίρνει προφυλάξεις και να  γίνεται καχύποπτος,  επιφυλακτικός,  συντηρητικός  και να φροντίζει πως να περισώσει  να κατοχύρωση τα λεγόμενα «κεκτημένα» με αποτέλεσμα  να μην  κοιτά μπροστά για να ανοίξει καινούργιους δρόμους

Το κήρυγμά τους (των μαθητών)  δεν είναι ένας ουδέτερος λόγος αλλ΄είναι ένας λόγος που αποκαλύπτει το κακό, όπου και όπως αυτό φωλεύει στην  ανθρώπινη ζωή και κοινωνία, για πολλους αντιπαθητικούς

Ο Ιησούς είναι αισιόδοξος συστήνει στους μαθητές του να αρχίζουν πάντοτε την αποστολή τους  υποθέτοντας ότι οι κροατες τους είναι διαθέσιμοι να τους δεχτούν, αλλά  δεν πρέπει να εκπλαγούν αν συναντήσουν και την απόρριψη. Η ατμόσφαιρα της ιεραποστολής είναι και τραγική  αφού και ο Ιησούς  προβλέπει και την απόρριψη.  Η ιεραποστολή είναι ένας λόγος που σπέρνεται  και που προκαλεί υπαρξιακά, που επερωτά και  που ζητά άμεσες απαντήσεις και αν χρειαστεί μια ριζική αλλαγή ζωής,  και αυτό μπορεί να ενοχλήσει .

Οι Ιουδαίοι τον καιρό του Ιησού όταν γύριζαν σπίτι τους καθάριζαν καλά καλά τα υποδήματα τους, μην τυχόν είχαν πατήσει κάπου που είχε πατήσει και κάποιος εθνικός και αυτό ήταν μόλυνση γι’ αυτούς, και να μην την βαλλουν σπίτι τους για τους μαθητές ότι φεύγοντας από κάπου που δεν έγιναν δεκτοί δεν παίρνουνε τίποτα μαζί τους από αυτούς που δε ήταν καλοπροαίρετοι.