2 Κυριακή Μαΐου 2024.
Ανάγνωσμα από το κατά κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο , 15,9-17
Μέχρι τώρα έχουμε διαβάσει πολλές παρόμοιες δηλώσεις του Ιησού «Εγώ είμαι ο αληθινός άρτος», «Εγώ είμαι το φως». . Όλες αυτές οι δηλώσεις δείχνουν ότι ο Ιησούς, και κανένας άλλος, είναι σε θέση να μας προσφέρει τη ζωή που αναζητούμενο. Η δήλωση του Ιησού "Εγώ είμαι η άμπελος" εισάγει κάτι νέο σε σύγκριση με την Παλαιά Διαθήκη. Εκεί λέγεται ότι ο Θεός έχει ένα αμπέλι, εδώ αναφέρεται ότι ο ίδιος ο Θεός είναι το αμπέλι και μάλιστα ένα αμπέλι, που δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του Θεού.
Εδώ ο ευαγγελιστής ευχαριστεί διότι ο μαθητής, επιτελούς που όταν μένει ενωμένος με τον Χριστό, μπορεί επιτέλους να καρποφορήσει;
Αλλά δυστυχώς βλέπει την δοκιμασία . Στην πραγματικότητα, τόσο η προϋπόθεση καρποφορίας, άλλα πιθανότητα, πάντα υπάρχει , η συνήθης παράδοξη και ανησυχητική αντινομία: η κοινότητα όταν είναι εν Χριστώ, άρα προστατεύεται, σώζεται και καρποφορεί, αλλά η πιθανότητα της αμαρτίας πο όντας πάντα υπαρκτή το ξεραίνει. Το επίθετο «αληθινό» δεν φτάνει για να εγγυηθεί την καρποφορία του το αμπελιού υπάρχουν και οι χριστιανούς που δεν καρποφορούν. Το καρποφόρο κλαδί το φροντίζουν , το στείρο κλαδί το καίγουν. Το βαθύτερα και μοναδική κριτήριο για την καρποφορία του κλαδιού είναι το κατά πόσο το κλαδί είναι σε πιο απόλυτη εξάρτηση από Ιησού. Όποιος παραμένει στον Ιησού καρποφορεί, αυτός που αποσπάται ξεραίνεται. Το «χωρίς εμένα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα» παίρνει ένα χαρακτηριστικό μοτίβο στο Ευαγγελίου του Ιωάννη και γενικότερα της βιβλικής ανθρωπολογίας: η δομή του ανθρώπου είναι ουσιαστικά ανοιχτή στον Θεό, επομένως ο άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει ότι η δική του συνέπεια βρίσκεται στην υπακοή. όχι σε αυτονομία. Είναι μια εξάρτηση να βιώνεται πρώτα από όλα ως πίστη και εμπιστοσύνη (δηλαδή με την έννοια του να στηρίζεσαι στον Χριστό και όχι στον εαυτό σου, ως τήρηση των εντολών και όχι στα δικά του σχέδια). Ωστόσο, αυτή η ενότητα η εξάρτηση δεν πρέπει να εννοηθεί ως εξάρτηση του υπηρέτη από τον αφέντη, αλλά μάλλον η κοινωνία που υπάρχει μεταξύ φίλων: στην πραγματικότητα, ο Ιωάννης δεν μιλά μόνο για παραμονή αλλά για αμοιβαία παραμονή: «Αυτός που μένει σε μένα και εγώ σε αυτόν».