Κυριακή 14 Απριλίου 2024 -
Ανάγνωσμα
από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο
3,14-21
Είπε τότε ο Ιησούς στο Νικόδημο όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου, ώστε ο καθένας που πιστεύει, σ' αυτόν να έχει την αιώνια ζωή".
Διότι
έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε
το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί
κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να
έχει την αιώνια ζωή. Επειδή ο Θεός δέν
έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει
τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ'
αυτόν. Όποιος πιστεύει σ'αυτόν δεν
κρίνεται. Αλλά όποιος δεν πιστεύει έχει
κιόλας κριθεί, διότι δεν έχει πιστέψει
στο όνομα του μονογενή Υιού του Θεού.
Αυτή είναι η κρίση: το φως ήλθε στον
κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο
το σκοτάδι παρά το φως. Πράγματι, τα έργα
τους ήταν πονηρά. Διότι όποιος κάνει το
κακό, μισεί το φως και δεν έρχεται στο
φως για να μην ελεγχθούν τα έργα του.
Αλλά εκείνος που πράττει την αλήθεια
πηγαίνει προς το φως, για να φανερωθούν
τα έργα του ότι έχουν γίνει σύμφωνα με
το Θεό.
Λόγος
του Κυρίου
_________
Ο Νικόδημος
πηγαίνει να επισκεφτεί τον Ιησού τη
νύχτα, γιατί; γιατί δεν ήθελε να τον
μαζί του... μάλλον γιατί δεν μπορούσε
να περιμένει άλλο... έπρεπε να συναντήσει
τον Ιησού... να του μιλήσει... να καταλάβει
να μάθει ποιος είναι με ποιον έχει να
κάνει ...
Και, μάλιστα, η συνάντηση
αποκαλύπτει την ουσία του μυστηρίου
του Χριστού: και ο Ιησούς δεν του κρύφτηκε
του μίλησε καθαρά σύμφωνα με ένα
παράδειγμα από την Π.Δ. Μάλιστα είναι
πρώτη και τελευταία φορά που μιλά για
την αιώνια Ζωή την οποία δεν την τοποθετεί
για μετά το τέλος δεν είναι κάτι που
δίδεται στο μέλλον, αλλά πάντα για όσα
δίδονται στο παρόν. Για τον Ιησού, η
αιώνια ζωή δεν είναι μια κατάσταση που
αποκτάται μετά το θάνατο, αλλά μια
ποιότητα ζωής ήδη σε αυτή την ύπαρξη
που θα επισφραγιστεί από το θάνατο.
Παρουσιάζεται
ως εκείνος που από αγάπη θα δώσει την
ζωή του πάνω στο Σταυρό όχι ότι θα πέθανε
στο σταυρό... αλλά θα “δέσει τη ζωή του”
πάνω από το σταυρό... και η διαφορά είναι
αβυσσαλέα.
Ναι, γιατί ένα είναι να
πεθάνεις... άλλο να δίνεις ζωή... και ο
Ιησούς έδωσε ζωή... δεν πέθανε «απλά»,
αλλά έδωσε τη ζωή του. Ο σταυρός... δεν
θα είναι ένα τέλος... αλλά μια αρχή... ο
σταυρός μας επέτρεψε να ξεκινήσουμε
την αληθινή ζωή.
Ένα δεύτερο θέμα στο οποίο αναφέρεται ο Ιησούς και θέλει να διορθώσει, είναι κάτι που φαίνεται ότι κάθε θρησκεία πρεσβεύει: ότι ο Θεός σε τελευταία ανάλυση, είναι ένας Θεός κριτής, ένας Θεός που ανταμείβει τους καλούς και τιμωρεί τους κακούς. Αλλά ο Πατέρας του Ιησού δεν είναι έτσι. Ο Πατέρας του Ιησού είναι η δημιουργική δύναμη της αγάπης, είναι αδιάκοπη και αυξανόμενη επικοινωνία αγάπης, εξαρτάται από τον άνθρωπο κατά πόσο θα δεχτεί αυτή την αγάπη και θα ζήσει σε συντονία μαζί της. Είναι ο άνθρωπος που τοποθετείται απέναντι σ΄ αυτήν, που καθορίζει αν θα ζει στο φως της ζωής της αγάπης ή στο σκοτάδι της έλλειψής της αγάπης που είναι η Ζωή .
Και τέλος Ο Ιησούς δεν λέει «όποιος λέει την αλήθεια » αλλά «... όποιος κάνει την αλήθεια». Είναι μια σχεδόν παράξενη έκφραση του ευαγγελίου για μας, όταν λέει «να κάνεις την αλήθεια» , σημαίνει «να κάνεις το καλό» . Η αλήθεια δεν είναι παραδοχή ή όχι μιας διδασκαλίας, ενός δόγματος, μιας ερμηνείας . Ένα δόγμα μπορεί να χωρίσει τους ανθρώπους σε παρατάξεις μέχρις έχθρας. Το “να κάνουμε το καλό” είναι αυτό που φέρνει κοντά και ενώνει. Και συμπληρώνει ότι όποιος κάνει καλό έρχεται πάντα προς το φως το Θεό και αυτό κάνει τον άνθρωπο παιδί του Θεού, όπως ο ίδιος ευαγγελιστής, στη πρώτη επιστολή του, λέει: “Αγαπητοί μου, τώρα είμαστε παιδιά του Θεού, αλλά ακόμα δε φανερώθηκε το τι θα γίνουμε. Γνωρίζουμε πως όταν θα φανερωθεί, θα γίνουμε όμοιοι μ’ εκείνον, διότι θα τον δούμε όπως ακριβώς είναι”.