1η Οκτωβρίου 2023
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο ( Μτ21, 28-32)
Μια γροθιά στο στομάχι
Ο πρώτος απαντά αρνητικά "όχι", δεν του αρέσει, αλλά το μετασκέφτεται και πάει. Ο δεύτερος λέει αμέσως "ναι" , αλλά μετά δεν πάει καθολου . Στην παραβολή ο πατέρας είναι ο Θεός, είναι πατέρας των δύο γιών, Και οι δύο γιοί είναι ο καθένας μας. Εγώ είμαι αυτός που κουβαλά μέσα του αυτές τις δύο πραγματικότητες, που άλλοτε επικρατεί η μία και άλλοτε η άλλη. Ο ιδανικός άνθρωπος, που ακούει υπακούει και εφαρμόζει, δεν υπάρχει. Αυτός θα ήταν ο τρίτος γιος που, ο πατέρας της παραβολής, δεν είχε.
Ο δεύτερος γιος είμαι εγώ που λέω πως είμαι Χριστιανός. Και το λέω επειδή ανήκω στην «ομάδα» της κοινότητα της Εκκλησίας του Χριστού, που ίσως πηγαίνω ακόμη και σχεδόν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, που λέω προσευχές και ροδάρια, και που είμαι ένας από τους δικούς του και κάνω το θέλημά του. Αλλά τελικά κάνω αυτό που νομίζω εγώ "καλό". Δεν πάω Ο Ιησούς είχε ήδη στιγματίσει αυτή τη στάση όταν έλεγε: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα, Κύριε, Κύριε, αλλά αυτός που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς» (Ματθ. 7:21).
Μετά είναι και ο άλλος γιος, ο πρώτος, με τον οποίο συνυπάρχω αρμονικά μέσα μου. Είμαι εγώ που συχνά δυσκολεύομαι να ζήσω με τον πατέρα μου, και κάθε τόσο ξεπορτίζω. Και που, δελεασμένος και πεινασμένος για κάτι άλλο, ψάχνω σε άλλα τραπέζια και καταστάσεις κάτι καλύτερο. Και το μόνο που καταφέρνω είναι να γίνομαι όλο και πιο φτωχός, καταρρακωμένος και καταλασπωμένος μέχρι το λαιμό μου, που βιώνω την αδυσώπητη αδυναμία μου και γυρίζω πίσω. Αμφέβαλε έψαξε δοκιμασε δεν βρήκε αλλά κατέλαβε και τότε μαζεψε τα κομμάτια του και γύρισε πίσω
Και εδώ είναι το παράξενο: αυτός ο αχρείος, λέει το σημερινό Ευαγγέλιο, είναι ο γιος, που εκπλήρωσε το θέλημα του Πατέρα!
Ιδού το πρόβλημα: Τι θα πει «κάνω το θέλημα του Πατέρα»; Θα πει «δέχομαι, καλωσορίζω και βιώνω τη δωρεά αγάπης του Θεού για μένα, που με καθιστά τον γιο του», μέσα στην καθημερινότητά μου χωρίς έξαρσις και συγκινησιακές φορτίσεις που τελικά να λες στον εαυτό σου ως ώριμο πιστό: «Εμπιστεύομαι τη ζωή», που ο θελος δωρίζει με τα απρόβλεπτα της
Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο διαβάζουμε : «Διότι αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα μου: όποιος βλέπει ( = αναγνωρίζει και εμπιστεύεται τη ζωή) τον Υιό και πιστεύει σε αυτόν, τη ζωή που Θεός Πατερα δίνει) να έχει αιώνια ζωή, και θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα» (Ιω. 6:40). Το θέλημα του Θεού είναι να δεχτώ και να πιστέψω στον Υιό, να βιώσω τη ζωή του στην πληρότητά της (αυτό που λέμε αιώνια ζωή) και αυτή είναι η ζωή μας την προσφέρει ανιδιοτελώς, και είναι η αγάπη του Πατέρα, το έλεός του, δηλαδή να νιώθω αγαπημένο παιδί του.
Μια ζωή που ο δεύτερος γιος δεν εκτίμησε και δεν μπόρεσε να βιώσει αυτή τη χαριστική αγάπη του Πατέρα.
Ο Χριστιανισμός έχει να κάνει με αυτό που είναι ο Θεός , η ίδια η ουσία του Θεού: μια καρδιά που φροντίζει τα παιδιά του. «Οι τελώνες και οι πόρνες θα περάσουν μπροστά σας στη βασιλεία του Θεού» (εδ. 31). Αυτή η δήλωση του Ιησού χτυπά σαν μια γροθιά στο στομάχι. Σίγουρα όχι γιατί είναι καλύτεροι από τους άλλους, αλλά απλώς επειδή ξέρουν ότι δεν είναι οι ‘σωστοί’ και οι ‘υγιείς’. Δεν μπορούν να προσποιηθούν, κάτι που δεν είναι ώστε να μην μπορούν οι άλλοι να τους υπενθυμίζουν τι είναι, το υπόκεινται αλλά και εμπιστεύονται την αδυναμία τους στο Θεό και τον αφήνουν να κάνει την δουλειά του πάνω τους.
Σκεφτείτε αυτόν που λέμε "καλό ληστή", που συνέχεια έλεγε "όχι" στον Θεό αλλά που επιτέλους αναγνώρισε το ποιός είναι και άφησε τον Θεό να κάνει τα υπόλοιπα που εκείνος (ο ληστής) δεν πρόλαβε να κάνει.