Ο
«μεγαλύτερος» είναι εκείνος που
υπηρετεί περισσότερο
Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017
Οι
Φαρισαίοι ήταν οι πιο αδιάλλακτοι
υπερασπιστές των παραδόσεων, οι
«χωρισμένοι» από το πλήθος, οι ξεχωριστοί
μιας και πίστευαν ότι ήταν οι καλύτεροι
από τους άλλους.
Οι
Γραμματείς ήταν οι επαγγελματίες γνώστες
και οι μελετητές του Νόμου του Μωυσή.
Τόσον οι Γραμματείς όσον και οι Φαρισαίοι,
παρουσιάζονται στο Ευαγγέλιο ως
καταπιεστές του λαού, διότι καταντούσαν
το Νόμο του Μωυσή ανεφάρμοστο και
απάνθρωπο, και χρησιμοποιούσαν τις
γνώσεις τους και την ευλάβειά τους
επιδεκτικά, για να κερδίσουν τιμές και
προνόμια.
Ο
Ιησούς, στην ευαγγελική περικοπή που
θα μελετήσουμε, αποδοκιμάζει στις
παραπάνω συμπεριφορές, δηλαδή τόσο τη
συμπεριφορά εκείνου του τα λόγια και
το είναι δεν συμβαδίζουν που παίζουν
θέατρο, όσο και η αγάπη για την εξουσία
και την προβολή. Συμπεριφορές που κάνουν
κακό, τόσο στην κοινότητα των μαθητών
του, όσον και στην κοινότητα των πολιτών,
όχι μόνο τότε αλλά και τώρα, γιατί όλα
αυτό κάποια στιγμή έρχονται στη επιφάνεια.
Ανάγνωσμα
από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο(Μτ
23,1-12)
Εκείνο
τον καιρό ο Ιησούς μίλησε στα πλήθη και
στους μαθητές του και είπε: "Πάνω στην
καθέδρα του Μωυσή κάθησαν οι γραμματείς
και οι Φαρισαίοι. 'Ολα, λοιπόν, όσα σας
πουν, να τα εκτελείτε και να τα τηρείτε.
Μην κάνετε σύμφωνα με τα έργα τους, διότι
λένε και δεν κάνουν. Φορτώνουν βαριά
και δυσβάστακτα φορτία και τα βάζουν
πάνω στους ώμους των ανθρώπων, ενώ οι
ίδιοι ούτε με το δάκτυλό τους δε θέλουν
να τα κινήσουν. Και όλα τα καλά τους έργα
τα κάνουν για να τους θαυμάζουν οι
άνθρωποι. Πλαταίνουν, πράγματι, τα
φυλακτήριά τους και μεγαλώνουν τις
άκρες από τα επανωφόρια τους, αγαπούν
τις πρώτες θέσεις στα δείπνα και τις
πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές, τους
ασπασμούς στις αγορές και θέλουν να
τους φωνάζουν οι άνθρωποι "ραββί".
Αλλά εσείς να μην ονομασθείτε "ραββί",
διότι ένας είναι ο διδάσκαλος σας, ενώ
εσείς είστε αδέλφια. Και μην ονομάσετε
πάνω στη γη κάποιον "πατέρα" σας,
διότι ένας είναι ο πατέρας σας, ο ουράνιος.
Ούτε να ονομασθείτε "καθοδηγητές",
διότι καθοδηγητής σας είναι ένας, ο
Χριστός. Κι εκείνος που είναι μεγαλύτερός
σας, ας είναι υπηρέτης σας. Όποιος
υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και
όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα
υψωθεί.
Λόγος
του κυρίου
Ο
Ιησούς δεν είναι αυστηρός με αυτόν που
θέλει να κάνει κάτι σωστό αλλά δεν τα
καταφέρνει. Καταφέρεται, όμως, εναντίον
εκείνου που προσποιείται ότι κάτι κάνει
και αυτό που κάνει το προβάλλει για να
αποκτήσει γόητρο. Στους Φαρισαίους και
τους Γραμματείς της εποχής του, και όχι
μόνο, δεν αμφισβητεί τη γνώση τους, την
επιστημονική κατάρτισή τους για το νόμο
και την ερμηνεία του, αλλά στιγματίζει
την ασυνέπειά τους και ότι τα χρησιμοποιούν
για να προβληθούν και να αποκομίσουν
οφέλη και θέσεις επιρροής μέσα στην
κοινωνία και όχι για το κοινό καλό.
Μερικοί,
μάλιστα, ξεκινώντας από αυτές τις
ικανότητες ζητούν όλο και περισσότερα
από τους άλλους που δυσκολεύονται να
αντεπεξέλθουν σ’ αυτές τις απαιτήσεις
, έτσι ώστε να φαίνεται ότι μόνον οι
ίδιοι είναι σωστοί, δίκαιοι και ικανοί
να κάνουν τη δουλειά που πρέπει, άρα
είναι αναγκαίοι στους πολλούς και οι
πολλοί πρέπει, τουλάχιστο, με ευλάβεια
να τους το αναγνωρίζουν παραχωρώντας
τους δικαιώματα και τιμές. Χρησιμοποιούσαν,
ακόμη, και τον τρόπο ντυσίματος τον
οποίο περιγράφει ο Ιησούς με ακρίβεια
με απώτερο σκοπό να δείξουν ότι γι
αυτούς ο νόμος του Θεού είναι πάντα και
γι αυτόν υπάρχουν, στην ουσία, όμως, ο
Ιησούς λέει ότι το κάνουν για να φαίνονται.
Τους χαρακτηρίζει, λοιπόν, υποκριτές,
θεατρίνους. Αργά ή γρήγορα αυτό
ξεσκεπάζεται. Αποτέλεσμα: οι πολλοί να
βλέπουν με καχυποψία ακόμη και την
πραγματική αρετή και να απαξιώνουν
θεσμούς άξιους υψηλής υπόληψης μέσα
στην κοινωνία των πολιτών.
Στο
δεύτερο μέρος ο Ιησούς περιγράφει τον
πραγματικό μαθητή. Ο Ιησούς, επαναλαμβάνοντας
τρεις φορές το : “ ένας είναι ο ...”, δίνει
έμφαση στη σωστή εικόνα του μαθητή. Ο
μαθητής δεν πρέπει να τραβά την προσοχή
στον εαυτόν του, αλλά να είναι διάφανος
και να αφήνει να φανεί ότι μέσα από αυτόν
μιλά ο δάσκαλος Ιησούς και, έτσι, στο
πρόσωπό του ο άλλος να βλέπει τον Ιησού.
Τα λόγια που διδάσκει ο μαθητής δεν
είναι η δικιά του διδασκαλία, αλλά του
Ιησού. Η αναγνώριση ότι ο Θεός είναι ο
μόνος Κύριος, και ο Ιησούς ο μόνος
διδάσκαλος και όλοι οι μαθητές, οι
πιστοί, είναι αδελφοί μεταξύ, είναι οι
βασικές αρχές μιας ευαγγελικής κοινότητας.
Η σχέση μεταξύ των μαθητών του Ιησού
πρέπει να χαρακτηρίζεται από το “όλοι
είστε αδέλφια”, δηλαδή να είναι μια
σχέση ισότητας, ισοτιμίας και στοργής.
Αυτή
τη σχέση ισότητας πολλοί την ονειρεύτηκαν
και υπόδειξαν και τρόπους, ας πούμε,
προώθησής της που στην ουσία ήταν η
επιβολή της εκ των έξω με νομοθεσίες
στα όρια αν όχι και της τρομοκρατίας.
Το μόνο που κατάφεραν ήταν να υποδαυλίσουν
το ρεβανσισμό, με την πρώτη ευκαιρία
την ανταπόδοση. Και δεν θα μπορούσε να
είναι και διαφορετικά γιατί αν ο άνθρωπος
δεν ανακαλύψει ότι τίποτα δεν κατορθώνεται
αν δεν συνειδητοποιήσει πρώτα το
πραγματικό του είναι, το ότι είναι εικόνα
και ομοίωση του Θεού Πατέρα, και ότι
όλοι είναι αδελφοί, γιατί όλους με την
ίδια αγάπη τούς θέλησε και τους δημιούργησε
ο Θεός και με την ίδια αγάπη τούς φροντίζει
όπως απεκάλυψε με την ζωή και το έργο
του ο Ιησούς Χριστός. Μόνο τότε ο άνθρωπος
θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να υποβαθμίζει
τον πλησίον του, για το δικό τιυ όφελος
ανώδυνα .
Ο
Ιησούς δεν αμφισβητεί το ζήλο μερικών
που θέλουν να δείξουν ότι είναι ικανοί
για μεγάλα πράγματα, αλλά τους υποδεικνύει
ότι πρέπει να δείξουν τη δύναμή τους
και την ικανότητά τους με το να υπηρετούν.
«Μεγαλύτερος ανάμεσά σας είναι εκείνος
που σας υπηρετεί με όλη την καρδιά του».
Ο πιο μεγάλος είναι εκείνος που αγαπά
περισσότερο. Είσαι τόσο μεγάλος, όσο
μεγαλύτερη είναι η αγάπη που έχεις για
τους άλλους.