1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής - Λουκάς 4,1-13

Οι πειρασμοί :

Δοκιμασία και  ευκαιρία για να αναπτυχθεί και να ωριμάσει η πίστη.

Κυριακή  21  Μαρτίου  2016

Την πρώτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής μελετάμε το πρώτο επεισόδιο της δημόσιας ζωής του Ιησού μετά το Βάπτισμά του από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, έτσι όπως μας το παρουσιάζει.

Το άγιο Ευαγγέλιο κατά Λουκά.

Ιησούς, έφυγε από τον Ιορδάνη γεμάτος από Πνεύμα Άγιο. Το Πνεύμα τον οδήγησε στην έρημο, όπου για σαράντα μέρες αντιμετώπιζε τους πειρασμούς του διαβόλου. Τις σαράντα αυτές μέρες δεν έφαγε τίποτε και, όταν συμπληρώθηκαν, πείνασε. Τότε ο διάβολος του είπε: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πες σ’ αυτή την πέτρα να γίνει ψωμί». Ο Ιησούς του απάντησε: «Η Γραφή λέει ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει απ’ το στόμα του Θεού». Ύστερα ο διάβολος τον ανέβασε σ’ ένα ψηλό βουνό, του έδειξε σε μια στιγμή όλα τα βασίλεια της οικουμένης, και του είπε: «Θα σου δώσω όλη αυτήν την εξουσία και τη λαμπρότητα αυτών των βασιλείων· σ’ εμένα έχει παραδοθεί και τη δίνω σ’ όποιον εγώ θέλω. Αν, λοιπόν, με προσκυνήσεις, θα είναι όλη δική σου». Απαντώντας ο Ιησούς του είπε: «Φύγε από μπροστά μου σατανά. Η Γραφή λέει: Τον Κύριο το Θεό σου θα προσκυνάς και μόνο αυτόν θα λατρεύεις».

Τότε ο διάβολος τον πήγε στα Ιεροσόλυμα και τον έστησε στο πιο ψηλό μέρος του ναού και του είπε: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πέσε από ’δω κάτω· 10γιατί η Γραφή λέει ότι:

Θα δώσει για σένα εντολή στους αγγέλους να σε προφυλάξουν· κι ακόμη: Θα σε σηκώσουν στα χέρια, για να μη σκοντάψει το πόδι σου σε καμιά πέτρα». Ο Ιησούς του απάντησε: «Η Γραφή λέει ότι δεν πρέπει να βάζεις σε δοκιμασία τον Κύριο το Θεό σου». Αφού ο διάβολος τελείωσε με όλους τους πειρασμούς, έφυγε προσωρινά απ’ αυτόν.

Λόγος  του Κυρίου.

Ο Ιησούς υπήρξε μαθητής του Ιωάννη και βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι το βάπτισμά  του ήταν η επισφράγιση της περιόδου της μαθητείας του.

Σημειώνει ο ευαγγελιστής : Μετά το βάπτισμά του «το Πνεύμα τον οδήγησε στην έρημο, όπου για σαράντα μέρες αντιμετώπιζε τους πειρασμούς του διαβόλου».

Μετά  την εμπειρία της ερήμου, ο Ιησούς πήρε το δικό του δρόμο. Τόσο, που ο Ιωάννης άρχισε να απορεί για τον πρώην  μαθητή του και τις ελπίδες που είχε εναποθέσει επάνω του. Μάλιστα από τη φυλακή, όπου ο Ηρώδης τον είχε εγκλείσει, όπως μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς « Ο Ιωάννης φώναξε δύο από τους μαθητές του και τους έστειλε να ρωτήσουν τον Ιησού: ‘Εσύ είσαι ο Μεσσίας που είναι να έρθει ή να περιμένουμε κανέναν άλλο; » .

Εκεί, στην έρημο, μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς ήθελε να σκεφτεί  το μέλλον, ποιό δρόμο να πάρει, ποιά είναι η βασική επιλογή που πρέπει να κάνει, ποιο το Νόημα της ζωής  πάνω στην οποία με συνέπεια να στερεώνει και να κτίζει τις επιμέρους επιλογές του, που στην πράξη θα ξεδίπλωναν  αυτό το νόημα της ζωής του. 

Είναι σε όλους γνωστό και εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος, ότι   οι πειρασμοί είναι το καθημερινό μας ψωμί. Όταν, μάλιστα, πρέπει να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις, να κάνουμε κεφαλαιώδους σημασίας επιλογές, εκεί οι δισταγμοί, οι αμφιβολίες, οι ταλαντεύσεις και οι πειρασμοί, είναι τα αφεντικά.

Η κατάσταση του Ιησού είναι και η δική μας, οι πειρασμοί του Ιησού είναι και οι δικοί μας.

Καθημερινά πειραζόμαστε για τον τρόπο με τον οποίο  θα αποκτήσουμε και θα καρπωθούμε τα  βασικά αγαθά. Η απόρριψη της επιθυμίας  της κατοχής και της συσσώρευσης αγαθών, σε πολλούς φαντάζει ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να αισθανθούν ολοκληρωμένοι. Η ολοκλήρωση, για άλλους, είναι συνυφασμένη με τη δημόσια αναγνώριση, την προβολή. Επιζητούμε τη δύναμη και την εξουσία, τα χειροκροτήματα και τα βραβεία, ως επιβεβαίωση. γιατί τη νομίζουμε ότι όλα αυτά είναι ένα αξιόλογο νόημα ζωής.  Και μπροστά σε αυτούς τους στόχους-βωμούς, θυσιάζουμε κάθε άλλη αξία. Και δεν είναι λίγες οι φορές που με την προσευχή μας  θέλουμε να καταστήσουμε και το Θεό συνεργό στις επιδιώξεις μας, αντί με την προσευχή  να του ζητάμε να μας καθοδηγήσει να δούμε τι πραγματικά θέλει Εκείνος που στην ουσία το ξέρουμε, να ζούμε κατ’ εικόνα και ομοίωση του, και  να  μας προστατεύσει από τον πειρασμό  των  εκπτώσεων στον αγώνα μας  ώστε «το ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου» να γίνει πραγματικότητα.

Αυτοί είναι και οι τρείς πειρασμοί του Ιησού, ο οποίος δοκίμασε   τον κυκεώνα  των εναλλακτικών λύσεων, και για να βγει από το λαβύρινθο των αμφιβολιών και των πειρασμών, είχε ως οδηγό το Λόγο του Θεού και ως όχημα την προσευχή.

Και εμείς, όταν βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, και εμείς έχουμε και έναν πρόσθετο κίνδυνο : τη φιλαυτία μας και τον υπέρμετρο, πολλές φορές, εγωισμό και εγωκεντρισμό μας, που μας κάνουν  να  υπέρ-εκτιμούμε τις ικανότητές μας. Οι αντιδράσεις μας, πολλές φορές, κινδυνεύουν να είναι ενστικτώδεις. Οι λύσεις που προοιωνίζουμε είναι αποκυήματα  της φαντασίας μας, ή απορρέουν από την κοινή γνώμη τι θα πει ο κόσμος ή την περιρρέουσα  ατμόσφαιρα  και τη μόδα  της εποχής κοκ. Τότε, στην αναζήτηση της αλήθειας, του ωραίου, του δίκαιου,  γινόμαστε ευάλωτοι να υποχωρήσουμε, κινδυνεύουμε να πάρουμε λάθος δρόμο,  να εκτροχιαστούμε, να πέσουμε.

Τότε, όπως και Ιησούς, πρέπει να προσευχηθούμε.

Η  προσευχή μάς ευαισθητοποιεί, λίγο παραστατικά  θα λέγαμε, μας βάζει στο ίδιο μήκος  κύματος με το  Θεό, για να δούμε τα πράγματα με ένα νέο τρόπο, το δικό του τρόπο. Δεν του ζητάμε να μας δώσει τη  λύση, αλλά να μας δώσει το φως του για να ανακαλύψουμε τη λύση που έχει για μας.

Στην αναζήτηση του σωστού, του αληθινού, του ωραίου, χρειαζόμαστε  έναν φάρο ως καθοδηγητή. Ας μάθουμε από τον Ιησού, ο οποίος στον αγώνα του  ως πυξίδα είχε τη Γραφή. Και  οι τρεις απαντήσεις του Ιησού  στον πειρασμό αρχίζουν με το : Η Γραφή λέει:

«Η Γραφή λέει ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει απ’ το στόμα του Θεού».

«Η Γραφή λέει τον Κύριο το Θεό σου θα προσκυνάς και μόνο αυτόν θα λατρεύεις».

«Η Γραφή λέει ότι δεν πρέπει να βάζεις σε δοκιμασία τον Κύριο το Θεό σου».

Η ιστορία μας, η καθημερινότητά μας,  η κατάσταση που ζούμε, απαιτεί από τον καθένα να χαράξει με ωριμότητα τη βασική κατεύθυνση της ζωής του, το νόημά της και το στόχο της, και τα ανάλογα κριτήρια.  Να εμπεδώσει την αξιοπρέπειά του σε  συνεργασία και με το Δημιουργό, που τον έπλασε κατ’ εικόνα και ομοίωσή του. Να εκτιμά τις επί μέρους επιλογές και τα πράγματα της ζωής, με το κατά πόσο συνάδουν με τη βασική επιλογή  που έχει κάνει. 

Διαφορετικά, θα ζει ασύνδετα και αποσπασματικά, όπως έρθουν και όπου τον πάνε οι καταστάσεις, και στη συνέχεια θα διερωτάται για ποιο λόγο έκανα αυτό ή εκείνο και εκ των υστέρων να προσπαθεί να βρει τη δικαιολογία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά.

Ο καιρός της Τεσσαρακοστής, που από την περασμένη Τετάρτη έχουμε αρχίσει  με τη στάχτη στο κεφάλι, να μας θυμίζει ότι είναι καιρός αναδιάρθρωσης της χριστιανικής ζωής. Ας κάνουμε λίγη σιωπή,  έρημο  γύρω μας, να πάρουμε τα κομμάτια της ζωής μας  στα χέρια μας και να προσπαθήσουμε  να ανασυγκροτήσουμε την ενότητα της ζωής μας. Με  βάση το Λόγο του Θεού να προχωρήσουμε φωτισμένοι, ενδυναμωμένοι  και προσανατολισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, όπως και ο Ιησούς, για να αντιμετωπίζουμε τους καθημερινούς μας πειρασμούς.