Περισσότερο από την χειρονομία
μετρά η καθαρή καρδιά και η γνησιότητα.
8η Νοεμβρίου 2015
Η
σημερινή ευαγγελική περικοπή έχουμε
δύο εκ διαμέτρου αντίθετα επεισόδια
που όμως είναι δεμένα μεταξύ τους. Το
ένα ο Ιησούς κατηγορεί τους νομοδιδασκάλου
για εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους
του και από την άλλη την άμετρη γενναιοδωρία
της χήρας.
Ανάγνωσμα
από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο (12,38-44)
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Εκείνον
τον καιρό ο Ιησού έλεγε: "Προσέχετε
από τους γραμματείς που θέλουν να
περπατούν με επίσημες στολές και τους
αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι
πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι
πρώτες θέσεις στα δείπνα. Είναι αυτοί
που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών με
πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές.
Αυτοί θα λάβουν μεγαλύτερη καταδίκη".
Κάθισε τότε απέναντι στο θησαυροφυλάκιο
του ναού και έβλεπε πώς ο κόσμος έριχνε
χάλκινα νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο.
Και πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Πήγε
τότε και μια φτωχή χήρα που έριξε δυο
λεπτά, που είναι ένας κοδράντης. Κάλεσε
τότε τους μαθητές του και τους είπε:
"Αλήθεια σας λέω: αυτή η φτωχή χήρα
έριξε περισσότερο απ' όλους εκείνους
που έριξαν στο θησαυροφυλάκιο. Διότι
όλοι έριξαν απ' το περίσσευμά τους, ενώ
αυτή έριξε από το υστέρημά της όλα όσα
είχε, όλη της την περιουσία".
Λόγος
του Κυρίου.
Το ταξίδι του
Ιησού προς την Ιερουσαλήμ, ολοκληρώθηκε.
Στη πόλη της Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, τα
πράγματα γι’ αυτόν γύρω του γίνονται
όλο και πιο δύσκολα αλλά εκείνος δεν
σταματά να καθοδηγεί και να καταρτίζει
τους μαθητές του.
Στο περίβολο
του Ναού, παρατηρεί το πήγαινε έλα του
κόσμου ανάμεσα στο πλήθος ξεχωρίζουν
οι γραμματείς “ που
θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές
και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές
και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές
και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα”. Η
ματαιοδοξία και την απληστία
των οποίων του ήταν γνωστή γιατί πολλές
φορες είχε συγκρουστεί μαζί τους στις
περιπλανήσεις του στην ύπαιθρο.
Οι
γραμματείς είναι οι νομικοί της εποχής
. Οι αναμφισβήτητες νομικές και
θρησκευτικές, γνώσεις τους κάνουν
σεβαστούς στο αμόρφωτο ή ολιγομόρθωτο
πλήθος και αυτός ο σεβασμός εκδηλώνεται
με διάφορες τιμές από τον περίγυρό τους.
Το κακό είναι ότι αρκετοί από αυτούς το
γεγονός αυτό τους οδηγεί σε μια
αυτοπεποίθηση, αυτάρκεια και αλαζονεία
που τους κλείνει στον εγωισμό τους, και
τους οδηγεί σε μια επιδεικτική και
ξιπασμένη κοινωνική συμπεριφορά και
θρησκευτικότητα.
Στην
προκειμένη περίπτωση ο Ιησούς, από την
μια ειρωνεύεται τη γραφικότητα της
συμπεριφοράς τους και της ένδυσης τους,:
«Προσέχετε
από τους γραμματείς που θέλουν να
περπατούν με επίσημες στολές και τους
αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι
πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι
πρώτες θέσεις στα δείπνα»,
αλλά από την άλλη τους κατακεραυνώνει
γιατί χρησιμοποιούν τις ικανότητες
τους, όχι για να υπηρετήσουν τους
αδύναμους, αλλά για να τους εξουσιάζουν
και να τους καταπιέζουν: «Είναι
αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών»
και
για τις υποκριτικές προσευχές που
επιδεικνύουν : «
με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές».
Συνάμα
όμως προσέχει και επαινεί μια ασήμαντη
μέσα στο πλήθος χήρα
που κάνει την προσφορά της. Για την αγ.
Γραφή η χήρα και το ορφανό, είναι ο τύπος
κάθε αναγκεμένου και αδύναμου ανθρώπου,
διότι μη έχοντας την υλική και ηθική
υποστήριξη του συζύγου ή του πατέρα
είναι ευάλωτοι, και γίνονται εύκολα
αντικείμενο κάθε μορφής εκμετάλλευσης.
Οι ίδιοι προκειμένου να επιβιώσουν
πρέπει να κάνουν εμπιστοσύνη περιμένουν
την βοήθεια από τους άλλων.
Ο
Ιησούς παρατηρεί, τη σκηνή της προσφοράς
που είναι συνηθισμένη και καθημερινή.
Όσο και αν για μας φαίνεται παράξενη.
Στην αυλή του ναού, που επιτρεπόταν και
η παρουσία των γυναικών, υπήρχε μια
σειρά από καλάθια. Εκείνος ή εκείνη που
θελε να κάνει κάποια προσφορά για τον
Ναό πλησίαζε τα καλάθια και έριχνε τον
οβολό του. Ένας ιερέας που ήταν
επιφορτισμένος διαλαλούσε το μέγεθος
της προσφοράς. Όταν μια προσφορά ήταν
μεγάλη, ακουγόταν ένα μουρμούρισμα
θαυμασμού, ενω παντελης ήταν η αδιαφορία
μια μια κάθε μικρή και ασήμαντη προσφορά.
Παρουσιάζεται,
λοιπόν μια χήρα και ρίχνει δυο ψιλά. Η
διαλάληση, της προσφοράς έγινε από
υποχρέωση και με περισσή βαριεστιμάρα,
και βέβαια χωρίς αντίδραση από τον
κόσμο. Μόνο ο Ιησούς εκτίμησε την
χειρονομία της χήρας και αντέδρασε με
θαυμασμό, γιατί επιτέλους βρήκε αυτό
που ζητούσε. Μια χειρονομία αυθεντικής
γενναιοδωρίας και αγάπης. Και με το
«αλήθεια, αλήθεια σας λέω» που ο Ιησού
χρησιμοποιεί όταν θέλει να τονίσει την
διδασκαλία του, υπογραμμίζει τη
σπουδαιότητα της χειρονομίας της χήρας.
Αυθεντικότητα
υπάρχει όταν συνυπάρχουν: α) Η ανιδιοτέλεια,
η καθαρή καρδιά χωρίς δεύτερες σκέψεις.
β) Όταν κάποιος στην πράξη του κάνει
επενδύει όλο του το είναι. Και γ) η
προσφορά είναι ολοκληρωτική. Τα ίδια
αυτά χαρακτηριστικά προσδιορίζουν και
την άδολη πίστη.
Το να προσφέρεις
απλά από το περίσσευμα σου, ακόμη δεν
είναι αγάπη ούτε πίστη.
Ο οβολός της
χήρας, εκπροσωπεί την ολοκληρωτική
αφοσίωση, την προσφορά χωρίς το "ναι
μεν αλλά". Είναι έκφραση μιας αγάπης
που θεμελιώνει την κατ' εξοχήν χριστιανική
συμπεριφορά εκείνων που ταπεινά και
στην αφάνεια καταναλώνουν την ύπαρξη
τους ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί
στην Βασιλεία του Θεού, το δρόμο του
Ιησού.
Συνήθως ο φτωχός
δίνει από το υστέρημα του και ζητά
συγνώμη, γιατί δεν έχει παραπάνω να
δώσει και ντρέπεται αν δεν έχει να δώσει.
Δύσκολα ένας φτωχός δεν θα βοηθήσει
κάποιο άλλο πτωχό αν έχει κάτι να
μοιραστεί .Και ο πλούσιος δίνει, αλλά
από το περίσσευμα του. Και τις περισσότερες
φορές το κάνει με τρόπο που να το
αισθάνεται αυτός που το δέχεται, και
περιμένει απαντητική ευγνωμοσύνη.
Η χήρα είναι ο
πραγματικός τύπος που μπορεί να περιγράψει
την πραγματική φύση της Εκκλησίας και
του κάθε χριστιανού. Πάντα υπάρχει ο
κίνδυνος να παρεισφρήσουν και στην
εκκλησιαστική κοινότητα συμπεριφορές
και αντιλήψεις που χαρακτηρίζουν τον
κόσμο, όπως εκείνη των γραμματέων της
περικοπής μας με τις επιδεικτικές
συμπεριφορές τους, και υστερόβουλες
προσφορές, που μπορεί να λύνουν υπαρκτά
προβλήματα προς στιγμή, αλλά σε βάθος
χρόνου δημιουργούν εντάσεις και
συγκρούσεις, και αποπροσανατολίζουν
τους μαθητές απομακρύνοντας τους από
το κύριο σκοπό τους, που δεν είναι άλλος
από το να πορεύονται τον δρόμο που άνοιξε
ο Ιησούς και οδηγεί στην Βασιλεία.
Η
Εκκλησία και ο χριστιανός που πορεύονται
τον δρόμο του Χριστού δεν κάνουν
επίδειξη της προσευχής της και ταπεινά
και ανιδιοτελώς προσφέρουν της αγάπης
της και όλο τον εαυτό τους χωρίς να
περιμένουνε ανταποδοτική ευγνωμοσύνη.