29 Νοεμβρίου 2015
Στο τέλος το νόημα της Ζωής
(Λκ
21,25-28, 34-36)
Φίλοι
μου, σήμερα Κυριακή αρχίζουμε ένα
καινούργιο λειτουργικό έτος, μερικοί
ίσως σκεφτούν : άντε πάλι από την αρχή
τα ίδια και τα ίδια. Δεν θα τόλεγα.
Δεν
είμαστε καθόλου ίδιοι με τον περασμένο
χρόνο ή ακόμη πριν από δυο τρία χρόνια.
Μεγαλώνοντας, αλλάζουμε και θα έπρεπε
να ωριμάζουμε, δηλαδή αφήνουμε πίσω τη
μηχανική επανάληψη πράξεων και λόγων
και γινόμαστε όλο και περισσότερο
δημιουργοί της ζωής μας, καλλιεργητές
της ανθρωπιάς και μάρτυρες μιας ζωής
ποιοτικά ανώτερης,
από
το χτες.
Εμείς οι μαθητές του Χριστού,
πεπεισμένοι ότι ο Θεός μάς έπλασε κατ'
εικόνα και ομοίωσή Του και μέσω του
Ιησού Χριστού που μας καθιέρωσε παιδιά
τού Θεού και αδελφούς του, γινόμαστε
και κληρονόμοι του Θεού. Δεν πρέπει να
κάνουμε πράγματα που μας καθηλώνουν
στο παρελθόν. Αλλά να είμαστε προσεκτικοί
μην πέσουμε στον πειρασμό της επανάληψης
λόγων και πραγμάτων, χωρίς συμμετοχή
και καρδιά. Αλλά να ζούμε μια ζωή, που
όπως η ζωή, είναι συνεχής ανανέωση και
δημιουργία.
Ας
ακούσουμε τι μας λέει το σημερινό
ευαγγέλιο από τον Ευαγγελιστή Λούκα:
«Θα
παρουσιαστούν σημάδια στον ήλιο, στο
φεγγάρι και στ’ αστέρια. Στη γη οι λαοί
θα αναστατωθούν και θα ζουν σε αγωνία,
εξαιτίας της βοής και των μεγάλων κυμάτων
της θάλασσας. Οι άνθρωποι θα κοντεύουν
να πεθάνουν από το φόβο κι από την αγωνία
γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στην
οικουμένη, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις,
που κρατούν την τάξη του σύμπαντος, θα
διασαλευτούν. Τότε θα δουν τον Υιό του
Ανθρώπου να έρχεται πάνω σε σύννεφο με
δύναμη και με μεγάλη λαμπρότητα. Όταν
αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα
κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί
πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».
«Προσέξτε
καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε
στην κραιπάλη και στη μέθη και στις
βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει
η ημέρα εκείνη. Γιατί θα ’ρθεί σαν την
παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης.
Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να
προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε
να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν,
και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά
στον Υιό του
Ανθρώπου».
Λόγος
του Κυρίου
Αν
δούμε στα
λόγια του Ευαγγελίου ως μια περιγραφή
του τέλους του κόσμου που έγινε για να
μας φοβερίσει, τότε δεν καταλάβαμε
τίποτα. Το αντίθετο, μάλιστα, μας μιλούν
για το τώρα μας, όπου όλα μάς φαίνονται
μια μαύρη απελπισία και προσπαθούν να
μας αναπτερώσουν το ηθικό και να μας
δείξουν την άπειρη αξία του «τώρα» που
ζούμε, παρόλη την επώδυνη ακαταστασία.
Πράγματι,
φυσικές καταστροφές, πόλεμοι, παγκόσμιες
ανακατατάξεις βίαιες, κλπ. πάντοτε
υπήρξαν. Ο Ιησούς, όμως, αναγγέλλει “
Όταν
αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα
κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί
πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας ”.
Με
την εικόνα των καταστροφικών σημείων
στον ουρανό και στη γη, ο Ιησούς περιγράφει
το καινούργιο που έρχεται, είναι μια
νέα δημιουργία. Ο παλαιός κόσμος, που
τώρα φαίνεται να κυριαρχεί, το κακό που
κάνει τους μαθητές να υποφέρουν δύοντας,
αντιστέκεται
και αντιδρά. Η κοινότητα των μαθητών
πρέπει να συνεργαστεί στην αποκάλυψη
και στην επικράτηση του καινούργιου,
του Καινούργιου Κόσμου της Βασιλείας
του Θεού, που γεννιέται. Αυτό
δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια, χρειάζεται
κόπος και πόνος για να ξεπεραστούν οι
αντιστάσεις του παλιού και να εδραιωθεί
το καινούργιο .
Η
απελευθέρωσή μας με την ενσάρκωση, το
θάνατο και την ανάσταση του Ιησού,
επιτεύχθηκε και αρχίσαμε να την κάνουμε
δική μας, εκείνο που μένει είναι να την
κάνουμε ολοκληρωτικά δική μας.
Τα
λόγια αυτά του Ιησού, «περί ελεύσεως
της Βασιλείας του Θεού και του Υιού του
Θεού», σκοπό έχουν να αναπτερώσουν το
ηθικό των τότε μαθητών, αλλά και των
σημερινών, για να ξεπεράσουν τις τότε,
αλλά και σημερινές, δυσμενείς καταστάσεις,
που ζουν με τα μάτια της ελπίδας,
γνωρίζοντας ότι το κακό και οι καταπιεστές
είναι «περαστικά» και τα κατορθώματά
τους εφήμερα.
Ο
Ιησούς μιλά για τον εαυτόν του ως το Γιο
του ανθρώπου, ενώ οι μαθητές του συνήθως
τον προσδιορίζουν ως τον Γιο του Θεού.
Αυτοί οι δυο χαρακτηρισμοί
αλληλοσυμπληρώνονται. Στο πρόσωπο του
Ιησού ο Θεός παρουσιάζει το ανθρώπινο
πρόσωπό του, Γιο του Θεού και ο Ιησούς
δείχνει τη θεϊκή διάσταση του κάθε
ανθρώπου. Όταν ο Γιος του Θεού έρχεται,
αποκαλύπτεται η θεϊκή πτυχή του ανθρώπου
και συνάμα η ανθρώπινη του Θεού, άρα η
κυριαρχία του κακού πέφτει και ο άνθρωπος
επανακτά την αξιοπρέπειά του.
Υπήρξαν
πολλές εξουσίες και πολλά βασίλεια και
όχι μόνο εκείνα τα μακρινά στο χρόνο,
αλλά και σχεδόν σύγχρονά μας, που φάνταζαν
παντοδύναμα και αήττητα, και συμπεριφερόταν
ως ο θεός επί της γης, αγνοώντας και
περιφρονώντας κάθε αξιοπρέπεια του
ανθρώπου, που έπεσαν και χάθηκαν. Ο
Ιησούς μάς διδάσκει: τίποτα δεν είναι
δεδομένο και αιώνιο, στα χέρια μας είναι
η ευθύνη για τα καλύτερα και για τα
χειρότερα, τελικά όμως μόνο η Βασιλεία
του Θεού θα επικρατήσει.
Η
προτροπή στην επαγρύπνηση θέλει να
τονίσει την αρετή
της σύνεσης που
είναι δώρο του αγ. Πνεύματος και καθιστά
το μαθητή προσεκτικό μπροστά στις
τρέχουσες καθημερινές αντιξοότητες,
αλλά και στην αντιμετώπιση των μεγάλων
υπαρξιακών προβλημάτων, πχ ποιο νόημα
να δώσουμε στην καθημερινότητά μας,
στον εντοπισμό αξιών για τις οποίες
αξίζει να παλέψουμε μέσα σε ένα ταραγμένο
περιβάλλον, όπου φαίνεται κάθε αξία να
έχει χαθεί, και να μην υπάρχει κάτι να
θυμίζει αντικειμενική αλήθεια, παρά
μόνο το εκάστοτε Εγώ μου κοκ. Η αρετή
της σύνεσης,
λοιπόν, καθιστά το μαθητή του Χριστού
φωτισμένο από το ευαγγέλιο, ήρεμο και
γαλήνιο να βρίσκεται σε ειρήνη και χωρίς
σπασμωδικές κινήσεις, να προσπαθεί να
βρει την απάντηση και τη λύση.
Με
μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων, που
φανερώνει την ωριμότητα που αποκτήθηκε
με το φως του ευαγγελίου, ο μαθητής
συνειδητοποιεί ότι δεν πρέπει να αφήνει
τον καιρό που του δωρίθηκε να χάνεται
σε επιπολαιότητες, αλλά να τον χρησιμοποιεί
εργαζόμενος για πράγματα που αποβλέπουν
στο κοινό καλό, γιατί τότε, όπως λέει
το ευαγγέλιο, το όνομά του “γράφεται
στον Ουρανό”, που σημαίνει ότι ξεπερνά
την καθημερινή φθορά και έχει άπειρη
αξία .
Η
ευαγγελική περικοπή μιλά για έναν κόσμο
που τελείωνε…τελικά όμως ποιός είναι
αυτός ο κόσμος; Η Γραφή αναφέρεται στον
κόσμο στον οποίο κυριαρχεί το κακό, η
αδικία, η καταπίεση κ.ο.κ., αυτός ο κόσμος
είναι που θα χαθεί οριστικά και αμετάκλητα.
Για
το πότε θα γίνουν όλα αυτά, η απάντηση
είναι απλή τώρα και είναι σε εξέλιξη.
Αν εννοούμε την “ημερομηνία”, ο ίδιος
λέει αυτό το ξέρει μόνο ο Θεός Πατέρας.
Τώρα, αν μερικοί γραφικοί με τη Γραφή
στο χέρι προσπαθούν να κάνουν υπολογισμούς,
δικό τους πρόβλημα και τέρψη και δικός
τους ο χαμένος χρόνος. Εμείς τους χρόνους
και τους καιρούς……δεν ξέρουμε, μας
αρκεί να ξέρουμε ότι είναι του Θεού.
Ο
«καιρός του Θεού» τρέχει ανεξάρτητα
από εμάς. Εμείς δεν μπορούμε να παρέμβουμε,
ούτε και μπορούμε να τον καταλάβουμε
στην ολοκληρία του. Το μόνο που μπορούμε
να κάνουμε είναι να ενταχθούμε σε αυτόν
μέσω του μυστηρίου του βαπτίσματος που
μας εισάγει στην «εν Χριστώ ζωή», και
μέσω της επιφοίτησης του αγ. Πνεύματος
με το μυστήριο του Χρίσματος, ο καιρός
μας εμφυτεύεται στον « καιρό
»
του Θεού. Τι μένει, λοιπόν, ακόμη να
κάνουμε; «Προσέξτε
καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε
στην κραιπάλη και στη μέθη και στις
βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει
η ημέρα εκείνη. Γιατί θα ’ρθεί σαν την
παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης.
Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να
προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε
να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν,
και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά
στον Υιό του Ανθρώπου»,
δηλαδή
να μη σπαταλάμε τον καιρό που μας
δωρίθηκε, έτσι, όταν
φανερωθεί, να είμαστε έτοιμοι ολοκληρωτικά
να μπούμε σε αυτόν.
Η
αναμονή δεν μας φοβίζει, και ο αγώνας
ενάντια στο κακό μπορεί να μας ματώνει,
αλλά δεν μας απελπίζει. «Ο κόσμος θα
σας κάνει να υποφέρετε· αλλά εσείς νά
’χετε θάρρος, γιατί εγώ τον έχω νικήσει
τον κόσμο». Ο Αναστημένος Χριστός είναι
ήδη ανάμεσά μας και μας λέει : “
Ο ουρανός και η γη θα πάψουν να υπάρχουν,
τα λόγια μου όμως ποτέ ”.