Εμπόδια για να ξεπεραστούν Γιορτή της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στους Ουρανούς

15 Αυγούστου 2022 

Η γιορτή της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στους Ουρανούς, ψυχή και σώμα,  θυμίζει σε όλους εμάς  ποιο είναι το πεπρωμένο μας, δηλαδή ο προορισμός μας. Και γι' αυτό η Παναγία  είναι για τον καθένα μας ένα «σίγουρο σημάδι ελπίδας», επειδή,  κοιτώντας την, καταλαβαίνουμε λίγο τι θα συμβεί και με εμάς. 

Ωστόσο, το σημερινό Ευαγγέλιο για να μας μιλήσει γι αυτή τη γιορτή μας κάνει να διαβάσουμε ένα απόσπασμα του Ευαγγελιστή Λουκά όπου διηγείται τη συνάντηση της Μαρίας με την ξαδέρφη της Ελισάβετ. 

 Δεν επέτρεψαν να τους «μπλοκάρει»  ο φόβος, η απογοήτευση και τα άλλα εμπόδια που βίωσαν στην ζωή του

Ένα επεισόδιο που τονίζει πως οι δυο αυτές γυναίκες,  η Μαρία από τη Ναζαρέτ  και η Ελισάβετ από την ορεινή περιοχή του Ιούδα, δεν επέτρεψαν να τους «μπλοκάρει»  ο φόβος, η απογοήτευση και τα άλλα εμπόδια που βίωσαν στην ζωή τους.  Είναι η Μαρία που  ρισκάρει και ξεκινάει ένα μοναχικό ταξίδι μέσα από τις κακοτοπιές των βουνών,  όντας έγκυος με ότι αυτό σημαίνει, προκειμένου να βοηθήσει την ξαδέρφη της Ελισάβετ η  οποία,  σε αντίθεση με την προχωρημένη ηλικία της δεν παραιτήθηκε και συνέχιζε να ελπίζει στην πολυπόθητη μητρότητα, και επιβραβεύτηκε.

Ο  φόβος, η  απογοήτευση,  συνήθως μας αναγκάζουν να μένουμε εκεί που είμαστε ή μας εμποδίζουν και μας κάνουν να φοβόμαστε να συνεχίσουμε τον δρόμο ή να ξεκινήσουμε κάτι νέο. Η επιθυμία και η ελπίδα, από την άλλη, μας κάνουν να περπατάμε, να ζούμε. 

Η Μαρία  μας λέει ότι υπάρχουν ταξίδια στην ζωή που μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε, έστω μόνοι.

Η Ελισάβετ δεν καταβλήθηκε από την απογοήτευση να βλέπει την ζωή της να περνά χωρίς το επιστέγασμα της μητρότητας. Δεν άφησε την απελπισία να την κυριεύσει αλλά έλπισε  ενάντια σε κάθε ελπίδα. Έλπιζε στον Κύριο των Δυνάμεων. Πάντα υπάρχει μια στιγμή που ο Κύριος μας επισκέπτεται. Η Ελισάβετ μας διδάσκει να μην χάνουμε ποτέ την ελπίδα.

Συμμερίζομαι και υπηρετώ. 

Η Μαρία  ξεκινά γιατί  επιθυμεί να βοηθήσει την Ελισάβετ,  έναν άνθρωπο που  έχει  την ανάγκη της και επειδή θέλει να μοιραστεί μαζί της την χαρά του δώρου του Θεού που είναι η επερχόμενη μητρότητα.                                                                                                  

 Η Ελισάβετ με χαρά την υποδέχεται και δεν διστάζει να αναγνωρίσει «Σε τι οφείλω την μητέρα του Κυρίου μου να έρθει σε μένα;» και  να καταλάβει περισσότερο,  να πάει πιο εκεί από εκείνο που βλέπει και αισθάνεται. 

Η φωτιά του Ευαγγελίου φωτίζει, ζεσταίνει και καίει. Γ' κύκλος - 20η Τακτική Κυριακή (Λκ 12,49-53)

 

Κυριακή 14 Αυγούστου 2022  

Η φωτιά, όπως όλα τα μεγάλα σύμβολα του ανθρώπου, έχει διπλή σημασία και υποδηλώνει αφενός το “ πάθος ” και τον ενθουσιασμό, όσο και την ευχαρίστηση για κείνο που πιστεύει κάποιος και που τον γεμίζει αυτοπεποίθηση και τον σπρώχνει προς την εκπλήρωση κάποιας αποστολής ή κάποιου στόχου, αφετέρου τον "πόνο", που το πάθος και ο ενθουσιασμός κάποιου μπορεί να δημιουργήσει από παρεξηγήσεις, τις δυσκολίες, τους διχασμούς και τους διωγμούς, εξ αιτίας του φόβου τις μη κατανόησης και την ανατροπή των κοινός παραδεδεγμένων μέχρι εκείνη τη στιγμή εκείνων που ακούνε.

Ανάγνωσμα από το κατά Λούκα Άγιο Ευαγγέλιο (Λκ 12,49-53)

«Φωτιά ήρθα να βάλω στη γη και τι άλλο θέλω αν έχει κιόλας ανάψει! Έχω όμως να περάσω μια δοκιμασία και με κατέχει ανυπομονησία ωσότου την υποστώ  !Νομίζετε πως ήρθα για να επιβάλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων; Κάθε άλλο· σας βεβαιώνω πως ο ερχομός μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μία οικογένεια με πέντε μέλη θα χωριστεί σε δύο παρατάξεις: τρεις εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών.» Ο πατέρας θα είναι αντίθετος με το γιο του κι ο γιος με τον πατέρα του·  η μάνα με την κόρη της κι η κόρη με τη μάνα της· η πεθερά με τη νύφη της  κι η νύφη με την πεθερά της». 

Λόγος του Κυρίου

Το ευαγγέλιο όμως είναι αυτή η φωτιά που φωτίζει, ζεσταίνει και καίει.

"Φωτίζει" επειδή ρίχνει φως και αλήθεια : πρώτα απ΄ όλα στη ζωή μου με βοηθά να δω καλύτερα μέσα μου, να ξεχωρίσω την ουσία, να βάλω προτεραιότητες, να μπορώ να προσανατολιστώ και μετά, έξω από μένα, να τοποθετηθώ στο πάθος για αλήθεια, για δικαιοσύνη, για φιλανθρωπία, για συγχώρεση, για ισότητα, για έλεος. Όταν αρχίσει να μας "πιάνει η φωτιά του Ευαγγελίου" με αυτή την έννοια, τότε αρχίζει και το άλλο είδος πάθους δηλαδή ζεσταίνει γιατί είναι "καλά νέα", "μαρτυρά" για την αγάπη του Θεού που πάντα καλωσορίζει και συγχωρεί.

"Καίει" διότι μας αποκαλύπτει τον Λόγο της Σωτηρίας και καθαρίζει την καρδιά από όλα όσα δεν ανήκουν και δεν μιλούν για τον Θεό!...και επειδή η αγάπη που εμφυσά για τον Θεό και τον πλησίον, μπορεί να οδηγήσει και στον σταυρό. Ιδού, λοιπόν, αυτή η φωτιά που πρέπει να ανάψει είναι το πάθος για το Ευαγγέλιο!