Η χαρά να κερδίσεις έναν αδελφό
Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι μέρος μιας μεγάλης ενότητας που θα μπορούσε να έχει ως τίτλο: Πώς η κοινότητα των μαθητών του Ιησού Χριστού θα πρέπει να αντιμετωπίζει κάποιον που θα διαταράξει την ειρηνική συμβίωση των αδελφών.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 18,15-20)
“Εάν ο αδελφός σου σφάλλει απέναντί σου, πήγαινε και κάμε του παρατήρηση, ενώ θα είσθε οι δυο σας μόνοι. Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου. Αν, όμως, δεν ακούσει, πάρε μαζί σου ακόμα ένα ή δυο άλλους, ώστε κάθε λόγος να επιβεβαιώνεται από το στόμα δυο ή τριών μαρτύρων. Αλλά, εάν τους παρακούσει, να το αναφέρεις στην εκκλησία. Κι εάν παρακούσει και την εκκλησία, ας είναι για σένα ό, τι είναι ο εθνικός και ο τελώνης. Αλήθεια σας λέω: ό,τι κι αν δέσετε πάνω στη γη, θα είναι δεμένο και στον ουρανό. Και ό,τι λύσετε πάνω στη γη, θα είναι λυμένο και στον ουρανό. Πάλι, αλήθεια σας λέω: αν δυο, μεταξύ σας, συμφωνήσουν πάνω στη γη να ζητήσουν οποιοδήποτε πράγμα, θα τους γίνει από τον Πατέρα μου που βρίσκεται στους ουρανούς. Διότι, όπου βρίσκονται συναγμένοι δυο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους".
Λόγος του Κυρίου
Από το πρώτο άκουσμα εκείνο που εντυπωσιάζει στα λόγια του Ιησού είναι: ότι εκείνον που σφάλλει εναντίον κάποιου δεν τον ονομάζει εχθρό ή αντίπαλο ή με κάποιο άλλο συνώνυμο του θιγμένου, αλλά αδελφό, δηλαδή κάποιον με τον οποίο μοιράζεται το ίδιο δώρο του Θεού, τη ζωή. Κάποιον που είναι αντικείμενο της αγάπης του ίδιου Πατέρα, του Θεού.
Σε εκείνον που “ο αδελφός σφάλλει απέναντί σου”, συστήνει “πήγαινε και κάμε του παρατήρηση, ενώ θα είσθε οι δυο σας μόνοι”, κάνε εσύ το πρώτο βήμα, μην διακόψεις τις σχέσεις μαζί του γιατί θα αισθάνεται προσβεβλημένος. Ο Ιησούς προσανατολίζει σε μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη τού να υποκύψει στον πληγωμένο μας εγωισμό, και να επιδιώξει ικανοποίηση και ανταπόδοση για την προσβολή. Ζητά νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Μια ανοιχτόκαρδη συζήτηση: να ακούσει τι έχει να πει, πώς βλέπει τα πράγματα, γιατί έφτασε σε αυτή την πράξη, να ακούει χωρίς προκαταλήψεις και προκατασκευασμένες απαντήσεις. Μια συζήτηση, με σκοπό την από κοινού αναζήτηση της αλήθειας και της αποκατάστασης της ειρηνικής συμβίωσης. Ζητά έναν αδελφικό και ευαγγελικό διάλογο, που ξεκινά από ένα εγώ - εσύ, βασίζεται στις προϋπάρχουσες σχέσεις αγάπης και ειλικρίνειας, που αρχίζει στρογγυλεύοντας τις αιχμές και επικαλείται την καλή θέληση και το κοινό καλό για να συνεχίσουν.
Βέβαια, στο όνομα της συγνώμης και της αποκατάστασης της κοινωνίας, ο χριστιανός και η χριστιανική κοινότητα δεν μπορούν να δεχτούν τα πάντα. Προέχει η αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια, αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει. Το κακό, το σφάλμα, πρέπει να καταδικαστούν, αλλά αυτός που το έπραξε πρέπει να νουθετηθεί και να σωθεί. Η παραίνεση πρέπει να είναι σταδιακή, διακριτική, υπομονετική.
“Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου”. Να έχεις έναν αδελφό είναι κέρδος, ένας θησαυρός,
που πρέπει πάντοτε να αναζητιέται και να διαφυλάσσεται.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 18,15-20)
Λόγος του Κυρίου
Από το πρώτο άκουσμα εκείνο που εντυπωσιάζει στα λόγια του Ιησού είναι: ότι εκείνον που σφάλλει εναντίον κάποιου δεν τον ονομάζει εχθρό ή αντίπαλο ή με κάποιο άλλο συνώνυμο του θιγμένου, αλλά αδελφό, δηλαδή κάποιον με τον οποίο μοιράζεται το ίδιο δώρο του Θεού, τη ζωή. Κάποιον που είναι αντικείμενο της αγάπης του ίδιου Πατέρα, του Θεού.
Σε εκείνον που “ο αδελφός σφάλλει απέναντί σου”, συστήνει “πήγαινε και κάμε του παρατήρηση, ενώ θα είσθε οι δυο σας μόνοι”, κάνε εσύ το πρώτο βήμα, μην διακόψεις τις σχέσεις μαζί του γιατί θα αισθάνεται προσβεβλημένος. Ο Ιησούς προσανατολίζει σε μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη τού να υποκύψει στον πληγωμένο μας εγωισμό, και να επιδιώξει ικανοποίηση και ανταπόδοση για την προσβολή. Ζητά νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Μια ανοιχτόκαρδη συζήτηση: να ακούσει τι έχει να πει, πώς βλέπει τα πράγματα, γιατί έφτασε σε αυτή την πράξη, να ακούει χωρίς προκαταλήψεις και προκατασκευασμένες απαντήσεις. Μια συζήτηση, με σκοπό την από κοινού αναζήτηση της αλήθειας και της αποκατάστασης της ειρηνικής συμβίωσης. Ζητά έναν αδελφικό και ευαγγελικό διάλογο, που ξεκινά από ένα εγώ - εσύ, βασίζεται στις προϋπάρχουσες σχέσεις αγάπης και ειλικρίνειας, που αρχίζει στρογγυλεύοντας τις αιχμές και επικαλείται την καλή θέληση και το κοινό καλό για να συνεχίσουν.
Βέβαια, στο όνομα της συγνώμης και της αποκατάστασης της κοινωνίας, ο χριστιανός και η χριστιανική κοινότητα δεν μπορούν να δεχτούν τα πάντα. Προέχει η αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια, αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει. Το κακό, το σφάλμα, πρέπει να καταδικαστούν, αλλά αυτός που το έπραξε πρέπει να νουθετηθεί και να σωθεί. Η παραίνεση πρέπει να είναι σταδιακή, διακριτική, υπομονετική.
“Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου”. Να έχεις έναν αδελφό είναι κέρδος, ένας θησαυρός,
που πρέπει πάντοτε να αναζητιέται και να διαφυλάσσεται.
