Υπάρχουν και μαθητές ανώνυμοι. Β΄ Κύκλος 26η Τακτική Κυριακή (Μκ 9,38-43.45.47-48)

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2024 

Υπάρχουν και μαθητές ανώνυμοι. 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Αγ. Ευαγγέλιο      (Μκ 9,38-43.45.47-48)

Τα λόγια του Ιωάννη  «είδαμε κάποιον που διώχνει δαίμονες στο όνομά σου και θέλαμε να τον σταματήσουμε, γιατί δεν μας ακολουθούσε» φαίνεται να εκφράζουν  μια έννοια που είναι πολύ κοντά στην νοοτροπία μας να μην αναγνωρίζουμε ότι καλό μπορεί να γίνει γίνεται ακόμη και έξω από τους κύκλους μας. Οτι εμείς κατέχουμε την “αληθεια” γιατί αυτοί δεν σκέφτονται όπως εμείς, αυτοί που ενεργούν διαφορετικά, όσοι έρχονται από μακριά και έχουν άλλη κουλτούρα, δεν είναι ένας από εμάς. Και ετοιμαζόμαστε για αποκλεισμούς,  περιορισμούς κλπ. Ο Ιησούς, από την άλλη,  καλωσορίζει τους πάντες, δεν κάνει διακρίσεις, δεν αποκλείει. Η απάντηση του  Ιησού   “ αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουλός, παρά να έχεις και τα δυο χέρια και να καταλήξεις στη γέεννα, στη φωτιά που δε σβύνει. Και συμπληρώνει : Κι αν το πόδι σου σε σκανδαλίζει, κόψε το . Είναι πάντα έτοιμος να  υποδεχτεί όλους . 

Το σκάνδαλο δεν είναι κατ ’ανάγκη   μόνον  ηθικό κακό , αλλά είναι κάθε είδους εμπόδιο που παρακωλύει να γίνει κάτι σωστό. Και μας σκανδαλίζει   συμβουλεύοντας Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουτσός, παρά να έχεις και τα δυο πόδια και να ριχθείς στη γέεννα. Κι αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη βασιλεία του Θεού μονόφθαλμος, παρά να έχεις και τα δυο μάτια και να ριχτείς στη γέεννα . Αφήστε πίσω μας τη νοοτροπία όχι μονο να αγνοείται όττι δεν βοηθά τους άλλους  να υποστηριχθούν , ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να γίνει το καλό και να φτάσουμε στην αλήθειας. Να εγκαταλείψουμε τις προκαταλήψεις που δεν μας αφήνουμε να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος, Να θέλει ευαίσθητους και προσεκτικούς χριστιανούς  και όχι εσωστρεφείς και αλαζόνες έτσι που να εμποδίζουμε  να γίνεται το καλό  επειδή αυτός που το κάνει δεν είναι από την ομάδα μας ή  το σόι μας .

 Ο πειρασμός να μειώσουμε και να φέρουμε τον Θεό στα μέτρα μας, δηλαδή των προσωπικών, ιδιωτικών μας συμφερόντων  είναι πάντοτε παρών και υποβόσκει.

Ο μαθητής του Χριστού εκτείνει τα χέρια του για να βοηθήσει και όχι για να δείξει τη δύναμη του Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου : Β κύκλος 25 Κυριακή του Έτους Μκ. 9, 30-37

 

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου : Β κύκλος 25 Κυριακή του Έτους

Ο μαθητής του Χριστού εκτείνει τα χέρια του για να βοηθήσει και όχι για να δείξει τη δύναμη του.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Αγ.  Ευαγγελίο Μκ. 9, 30-37

Το ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής ο Ιησούς για τη δεύτερη φορά μιλά για του πάθους του σ’ αυτούς που τον ακολουθούν στην πορεία .Αλλά εκείνοι είχαν τους δικούς του προβληματισμούς τα προβλήματα τους .
Ο Ιησούς στο τέλος τους φέρνει μπροστά στο κάθε μέρα τους. Τους ρωτά για το τι συζητούσαν τόσο έντονα στο δρόμο «Η: απάντηση για να δούνε ποιος ήταν ο μεγαλύτερος, καλύτερος, ο πρώτος; ανάμεσά τους».
Αυτή η στάση των μαθητών δεν πρέπει να μας σοκάρει, μιας και είναι μια τυπικά ανθρώπινη στάση: να μετριέται συνεχώς με τους άλλους για να «ποιος είναι ο πιο μεγάλος», «ποιος και γιατί αξίζει περισσότερο ώστε να τον μιμηθούν για να γίνουν αυτοί οι πιο μεγάλοι, περισσότερο» ...
Αυτή η τάση είναι ένας έμφυτος τρόπος λειτουργίας του ανθρωπίνου γένους , το ένστικτο της αυτοσυντήρησης της επιβίωσης είναι αυτό που -χωρίς συχνά να το γνωρίζουμε- εφαρμόζουμε ενστικτωδώς.
Ο Ιησούς δεν λέει όχι. Αλλά αλλάζει την τρόπο που -εκ πρώτης όψεως-και που δεν είναι καθόλου ελκυστικό: «Αν κάποιος θέλει να είναι ο πρώτος, πρέπει να είναι ο τελευταίος όλων και ο υπηρέτης όλων».
Ο Ιησούς λέει ότι η λογική της Βασιλείας δεν ταυτίζεται με τη λογική του κόσμου την, αποκτήσει δύναμη και γοήτρου για να σε φοβάται ο άλλος και να κάθεται ήσυχα, αλλά την αναπροσδιορίζει : η ζωή δεν είναι ένας αγώνας ανταγωνισμός για να δούμε ποιος είναι "περισσότερο" ποιος είναι «μεγαλύτερος» και να επικρατήσει ,, αλλά είναι ένα μείγμα σχέσεων στις οποίες το «περισσότερο» αφορά την λογική της αγάπη που σημαίνει δίνομαι της μετάβασης από ο εγώ αλλά το εμείς.
Το να μετακινούμαστε από το κέντρο τον φόβο στην αγάπη από το να με υπηρετούν στο να υπηρετώ , να περάσω από δικό μου το καλό δικό στο κοινό, Έτσι αγαπούμε το Θεό και μας αγαπά, αγαπούμε τον συνάνθρωπο και μας αγαπώ , ΑΝΘΡΩΠΙΑ