Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021

Βαδίζουμε με υψηλά το κεφάλι για να βλέπουμε το στόχο. Γ΄ Κύκλος. 1η Κυριακή της Παρουσίας (Λκ 21, 25-28. 34-36)

 

Κυριακή, 28 Νοεμβρίου 2021 -

Βαδίζουμε με υψηλά το κεφάλι για να βλέπουμε το στόχο

Η λειτουργική περίοδος της Παρουσίας έχει αυτό το σκοπό: να ξεκαθαρίσουμε ποιος είναι ο στόχος μας, αυτός που δίνει νόημα στη ύπαρξή μας, που είναι το σημείο αναφοράς μας αλλά και το κριτήριο επιλογής ανά πάσα στιγμή της ζωής μας.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο (21, 25-28. 34-36)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές «Θα παρουσιαστούν σημάδια στον ήλιο, στο φεγγάρι και στ’ αστέρια. Στη γη οι λαοί θα αναστατωθούν και θα ζουν σε αγωνία, εξαιτίας της βοής και των μεγάλων κυμάτων της θάλασσας. Οι άνθρωποι θα κοντεύουν να πεθάνουν από το φόβο κι από την αγωνία γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στην οικουμένη, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις, που κρατούν την τάξη του σύμπαντος, θα διασαλευτούν. Τότε θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται πάνω σε σύννεφο με δύναμη και με μεγάλη λαμπρότητα. Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».

«Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη μέθη και στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη. Γιατί θα ’ρθεί σαν την παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης. Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν, και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου».

Λόγος του Κυρίου



Ένας Χριστιανός χωρίς “σχέδιο αναμονής” είναι ένας Χριστιανός που ζει μια επιφανειακή ζωή. Ο Χριστιανός είναι όπως ο αθλητής που βρίσκεται τελείως συγκεντρωμένος στην προσπάθεια προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του. Αν την προσοχή του αποσπάσουν άλλες φροντίδες τότε χάνει σημαντικά πράγματα από τη ζωή του. Και, συνήθως, τα σημαντικά αυτά πράγματα, είτε είναι όμορφα είτε άσχημα, έρχονται να μας βρουν απροειδοποίητα, για αυτό είναι ανάγκη να είμαστε προετοιμασμένοι να τα αναγνωρίσουμε και για το πώς θα τα δεχτούμε . Εκ μέρους μας, λοιπόν, χρειάζεται να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να τα δεχτούμε ή και να τα αντιμετωπίσουμε κατάλληλα.

Και ποιο είναι αυτό που μας καθιστά έτοιμους να αντιδράσουμε; Να έχουμε στην καρδιά, το κέντρο δηλαδή της ύπαρξης μας, ξεκάθαρο τον στόχο μας και την διαδρομή προς αυτόν, έτσι που να ξέρουμε γιατί ζούμε και πως ζούμε, ώστε έτσι να πορευόμαστε. Η ζωή είναι ένα ταξίδι, βρισκόμαστε όλοι σε πορεία . Όλοι μας θέλουμε να κάνουμε “κάτι” στην ζωή. Η ζωή δεν είναι περίπατος, είναι μια πορεία. Στον δρόμο μας συναντάμε διάφορα ιστορικά στοιχεία, πολλές δύσκολες ή εύκολες καταστάσεις, χάρες μα και χαρές που ενθουσιάζουν και εμψυχώνουν, λύπες που απογοητεύουν και καταβάλουν. 

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2021

Είναι βασιλιάς γιατί υπηρετεί και είναι η αλήθεια. Εορτή του Χριστού, Βασιλιά του Σύμπαντος 2021

Κυριακή 21η   Νοεμβρίου 2021

Τελευταία  Κυριακή του λειτουργικού έτους και γιορτάζουμε τον Χριστό ως Βασιλιά  του Σύμπαντος, δηλαδή το αποκορύφωμα  και  την ανακεφαλαίωση των πάντων στο πρόσωπό του. Σε όλη του ζωή,  ο Ιησούς, προσπάθησε να αποφύγει τόσο τίτλο  όσο και τα χαρακτηριστικά  που θα μπορούσαν να έχουν αναφορά σε βασιλική ιδιότητα. Δεν σταματούσε να υπενθυμίζει ότι σκοπός της ζωής του είναι να είναι τελευταίος και ο υπηρέτης όλων.

 Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ‘Aγ. Ευαγγέλιο  (Ιω.18, 33-37) 

 

Πιλάτος μπήκε πάλι μέσα στο πραιτώριο, διέταξε να φέρουν τον Ιησού και τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Το ρωτάς αυτό από μόνος σου ή σου έχουν μιλήσει άλλοι για μένα;» «Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος;» του απάντησε ο Πιλάτος· «ο λαός ο δικός σου και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν σ’ εμένα· τι έκανες, λοιπόν;» Ο Ιησούς απάντησε: «Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται απ’ αυτόν τον κόσμο· αν η βασιλεία μου προερχόταν απ’ αυτόν τον κόσμο, οι στρατιώτες μου θα αγωνίζονταν να μην πέσω στα χέρια των Ιουδαίων αρχόντων. Αλλά η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από ’δω». Του λέει τότε ο Πιλάτος: «Είσαι, λοιπόν, βασιλιάς;» «Ναι, είμαι βασιλιάς, όπως το λες», αποκρίθηκε ο Ιησούς. «Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια· όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου»

Λόγος του Κυρίου

Η μοναδική φορά που δέχεται να χαρακτηριστεί "βασιλιάς"  είναι κατά τη διάρκεια της δίκης του μπροστά στον Πιλάτο, και  το κάνει όταν δεν  υπάρχουν πια περιθώρια για παρερμηνείες αλλά, ακόμη και τότε καθορίζει  ότι : "Η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο. Αν η βασιλεία μου ήταν απ' αυτόν τον κόσμο, οι υπηρέτες μου θα αγωνίζονταν για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Αλλά τώρα, η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' εδώ" (Ιω.18, 33-37).

Θέλει με  αυτόν τον τρόπο να προσδιορίσει  ότι η  βασιλεία του έχει τις ρίζες της, διαμορφώνεται και εκφράζεται σύμφωνα με τις αξίες που δεν είναι εκείνες της άσκησης της εξουσίας ως κυριαρχία και  προβολή αλλά ως ευσπλαχνία και αγαπητική  συνύπαρξη και  προσφορά προστασίας σε κάθε μορφή αδυναμίας, και  συγγνώμης. 

Ο Ιησούς, στον τρόπο περιγραφής  της υφής της βασιλείας του, στον διάλογο του με τον Πιλάτο,   καταλήγει: «Εσύ το λες ότι είμαι βασιλιάς. Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα και γι' αυτό έχω έλθει στον κόσμο, για να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια. Και καθένας που είναι απ' την αλήθεια, ακούει τη φωνή μου». Για τον κόσμο  “αλήθεια” είναι η ανακάλυψη της ουσίας των πραγμάτων, δηλαδή εκείνο που κ προσδιορίζει τη δική του μοναδική  θέση του κάθε πράγματος μέσα στο κοσμικό σύνολο  ή  όταν αυτό που η φύση μου παρουσιάζει και αυτό που έχω στο μυαλό μου και εκτιμώ ότι είναι το ίδιο με αυτό  που η φύση μου παρουσιάζει,  ταυτίζονται ή,  τουλάχιστον,  στο μεγαλύτερο μέρος ταυτίζονται.  

Στον κόσμο της Αγ. Γραφής, χωρίς όλα  τα παραπάνω να αγνοούνται, τονίζεται μια περαιτέρω διάσταση : αλήθεια είναι η πιστότητα, η επιμονή και  συμμόρφωση και διαφύλαξη σε ένα  δοσμένο λόγο. Ένας άνθρωπος είναι αληθινός, ζει την αλήθεια, όταν μπορεί κάποιος ανεπιφύλακτα  να τον εμπιστευτεί. Ο κατ’ εξοχή αληθινός είναι ο Θεός  που αγαπά τον άνθρωπο και μένει πιστός στην αγάπη του,  και  όχι αφηρημένα  αγαπά  “την ανθρωπότητα”  αλλά κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο!  

Για τους φιλοσόφους η αλήθεια διδάσκεται, για τον Ιησού η αλήθεια βιώνεται, με την ζωή μαρτυρείται. Η αλήθεια δεν είναι όπως ένα αντικείμενο πάνω στο τραπέζι που μπορεί κάποιος, βλέποντάς το,   να το  περιγράψει, αλλά  είναι μια ζωή που βιώνεται. Μια ζωή, για να γίνει κατανοητή δεν περιγράφεται μόνο με λόγια, αλλά  με πράξεις  μαρτυρείται.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2021

Στο τέλος δεν είναι η καταστροφή, αλλά η χαρά της Ανάστασης την προγευόμαστε καθημερινά. ΄ Κύκλος - 33η Τακτική Κυριακή Μκ 13, 24-32

 Κυριακή, 14 Νοεμβρίου 2021 -

    Στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, υπάρχουν εποχές ιστορικών ανακατατάξεων και κρίσεων, σαν τη δική μας, όπου όλα είναι συγκεχυμένα, απρόβλεπτα και πολλές φορές χωρίς νόημα μιας και το παλιό καταρρέει και το καινούργιο που θα έπρεπε να το αντικαταστήσει δεν φαίνεται. Ο άνθρωπος, σε τέτοιες έντονες αλλαγές καταλαμβάνεται από ανασφάλεια, σύγχυση, αγωνία και φόβο και σχεδόν στα τυφλά αναζητά κάποια διέξοδο. Αναζητά κάτι νέο που θα του δώσει μια λογική συνάφεια στην αταξία που επικρατεί και έναν προσανατολισμό προς κάποιο αξιόλογο σκοπό. 

Από το κατά Μάρκο Αγ. Ευαγγέλιο  Μκ. 13,24-32

        

Αλλά κατ' εκείνες τις μέρες, μετά απ' αυτή τη θλίψη,ο ήλιος θα σκοτεινιάσει, και η σελήνη δεν θα δώσει το φέγγος της, και τα αστέρια θα πέσουν απ' τον ουρανό, και οι δυνάμεις που βρίσκονται στους ουρανούς θα διασαλευθούν.

Και τότε θα δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται πάνω στις νεφέλες με δύναμη πολλή και δόξα. Τότε θα αποστείλει τους αγγέλους, και θα συγκεντρώσει τους εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους, απ'την άκρη της γης μέχρι την άκρη του ουρανού.

Αλλά από τη συκιά να καταλάβετε την παραβολή: όταν το κλαδί της γίνει τρυφερό και βγουν τα φύλλα της, γνωρίζετε ότι το θέρος είναι κοντά. 'Ετσι κι εσείς, όταν δείτε αυτά να συμβαίνουν, να γνωρίζετε ότι είναι κοντά, μπροστά στην πόρτα. Αλήθεια σας λέω: δεν θα περάσει αυτή η γενιά έως ότου γίνουν όλα αυτά. Ο ουρανός και η γη θα περάσουν, αλλά τα λόγια μου δεν θα περάσουν. Σχετικά με την ημέρα εκείνη ή την ώρα, κανένας δε γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι στον ουρανό ούτε ο Υιός, παρά μόνο ο Πατέρας..

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή,    με την περιγραφή του ‘τέλους του κόσμου’ δεν έχει σκοπό να φοβερίσει. Άλλα για να δώσει ελπίδα. Ο λόγος του είναι ακόμη μια πρόσκληση στους μαθητές του να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν το πραγματικό νόημα της ιστορίας, και «να δουν» ακόμη και πίσω από την σύγχυση . Τους οδηγεί να μάθουν να διαβάζουν τα σημεία των καιρών, κάτω από το αποκαλυπτικό φως του Λόγου Του έτσι ώστε να συνδέσουν τη ζωή τους με πράγματα που προορίζονται να μείνουν και όχι να παρέλθουν. Ακόμη και όταν το κακό, που φαίνεται πανίσχυρο, επικρατεί και θριαμβεύει εντέλει είναι προορισμένο να ηττηθεί.  Όπως μια συκιά ή κάποιο άλλο δένδρο. Το χειμώνα νομίζουμε ότι ξεράθηκε. Εκείνος όμως που ξέρει από δένδρα βλέπει τα σημάδια  ( τα σημεία των καιρών) ότι μέσα από αυτό που φαίνεται καταστρωμένο ξεπροβάλλει η ζωή,  Ώμος τελικά δίνει ωραιότατους καρπούς.

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2021

Η άδολη καρδιά, τα «ψιλά» τα κάνει θησαυρό! Β΄ Κύκλος - 32η Τακτική Κυριακή.( Μκ 12,38-44)

 Κυριακή, 7 Νοεμβρίου 2021 - 

Ιησούς είναι στον περίβολο του Ναού, κέντρο της ζωής των Ιουδαίων, και παρατηρεί όλα όσα συμβαίνουν γύρω του και τα σχολιάζει .

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγ. Ευαγγέλιο ( Μκ 12,38-44 )

      Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς έλεγε: "Προσέχετε από τους γραμματείς που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα. Είναι αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές. Αυτοί θα λάβουν μεγαλύτερη καταδίκη".    

Κάθισε τότε απέναντι στο θησαυροφυλάκιο του ναού και έβλεπε πώς ο κόσμος έριχνε χάλκινα νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο. Και πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Πήγε τότε και μια φτωχή χήρα που έριξε δυο λεπτά, που είναι ένας κοδράντης ( δηλ. μια πεντάρα). Κάλεσε τότε τους μαθητές του και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερο απ' όλους εκείνους που έριξαν στο θησαυροφυλάκιο. Διότι όλοι έριξαν απ' το περίσσευμά τους, ενώ αυτή έριξε από το υστέρημά της όλα όσα είχε, όλη της την περιουσία".


Λόγος του Κυρίου

Οι γραμματείς.

        Έχουν αναμφισβήτητες γνώσεις νομικές και θρησκευτικές και αυτό τους κάνει «σεβαστούς», με σεβασμό που εκδηλώνεται με διάφορες τιμές και κολακείες από τον περίγυρό τους. Ο Ιησούς τους ειρωνεύεται, για την γραφικότητα της ένδυσης και για την συμπεριφορά τους και χωρίς περιστροφές τους κατακεραυνώνει για την αλαζονεία και το στείρο εγωκεντρισμό που τους οδηγεί σε μια επιδεικτική και ανάλγητη κοινωνική και θρησκευτική συμπεριφορά, διότι χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους όχι για να υπηρετήσουν τους αδύναμους αλλά για να τους εξουσιάζουν

Η χήρα

        Σ’ αυτή την ξιπασμένη ύπαρξη του γραμματέα, ο Ιησούς αντιπαραθέτει μια χήρα ως δασκάλα ζωής, μια ταπεινή και γενναιόδωρη ανθρώπινη ύπαρξη. Η χήρα και το ορφανό, για την Αγία Γραφή, είναι ο τύπος κάθε αναγκεμένου διότι, μη έχοντας την υλική και ηθική υποστήριξη του συζύγου και πατέρα, είναι ευάλωτοι και γίνονται εύκολα αντικείμενο κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Οι ίδιοι, όμως, δείχνουν εμπιστοσύνη και περιμένουν τη βοήθεια των άλλων.

    Για να καταλάβουμε την συμπεριφορά του Ιησού και πως ήξερε τι έδωσε η χήρα πρέπει να πάμε μια επίσκεψη στην εποχή του και τις συνήθειές της. Στο μέρος της αυλής του Ναού όπου επιτρεπόταν η παρουσία των γυναικών, υπήρχε μια σειρά από καλάθια. Όποιος ήθελε να κάνει κάποια προσφορά για το Ναό πλησίαζε και έριχνε τον οβολό του. Ένας ιερέας ήταν επιφορτισμένος να διαλαλεί το μέγεθος της προσφοράς. Φυσικό ήταν να ακούγεται ένα μουρμούρισμα θαυμασμού όταν η προσφορά που ανακοινωνόταν ήταν μεγάλη. Ο Ιησούς, λοιπόν, παρατηρεί το πως «πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά» ενώ «μια φτωχή χήρα έριξε δυο λεπτά». Η διαλάληση της προσφοράς της χήρας, που έριξε μόνον κάτι ψιλά, έγινε από υποχρέωση και ίσως με περισσή βαριεστιμάρα, και βέβαια χωρίς ο κόσμος να αντιδράσει.

    Ο Ιησούς εκτίμησε τη χειρονομία της χήρας και αντέδρασε με θαυμασμό επειδή, επιτέλους, βρήκε αυτό που ζητούσε, κάποιον με «καθαρή την καρδιά» κάποιον από αυτούς τους οποίους ο ίδιος χαρακτήριζε ως «Μακάριους, ευτυχισμένους», διότι αυτοί θα δουν το πρόσωπο του Θεού.