Εορτή του Χριστού. Βασιλιά του Σύμπαντος

Το κέντρο της Χριστιανικής αγάπης και της χριστιανικής ζωής :

η ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Κυριακή, 26 Νοεμβρίου 2017

Σήμερα τελευταία Κυριακή του λειτουργικού έτους, γιορτάζουμε τον Ιησού Χριστό ως

Βασιλιά του Σύμπαντος. Η ευαγγελική περικοπή που θα ακουσθεί δεν έχει ως σκοπό να μας πείσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Βασιλιάς, αλλά το πως είναι Βασιλιάς. Ποιο είναι το έργο που τον αποκάλυψε και τον καθιέρωσε ως Βασιλιά.
Είναι Βασιλιάς γιατί υπηρετεί και δεν εξουσιάζει. Είναι βασιλιάς γιατί ταυτίζεται με τους φτωχούς τους ταπεινούς, τους αδύναμους και όχι με τους κάθε είδους δυνατούς αυτού του κόσμου.
Είναι Βασιλιάς γιατί το μέτρο με το οποίο κρίνει δεν είναι κίνητρα ηθικολογικά ή θεολογικά, αλλά το κατά πόσο ο καθένας μας φρόντισε να προστατέψει και να προωθήσει την αξιοπρέπεια του συνάνθρωπου του και την κοινωνία ζωής μεταξύ των τους συνανθρώπων του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο   (Μτ. 25, 31-46)

   

Το καιρό εκείνο έλεγε ο Ιησούς στους μαθητές του : ΄Οταν θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθίσει στο θρόνο της δόξα του. 3Και μπροστά του θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη και θα τα χωρίσει μεταξύ τους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Και τα μεν πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του, ενώ τα ερίφια στα αριστερά. Τότε ο βασιλιάς θα πει σ'αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά του: "Ελάτε, εσείς οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομείστε τη βασιλεία που έχει ετοιμασθεί για σας απ'τη δημιουργία του κόσμου, διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφθήκατε,ήμουν φυλακισμένος και ήλθατε να με δείτε". Τότε οι δίκαιοι θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σου δώσαμε να φας, ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς; Και πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και σε ντύσαμε; Και πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήλθαμε να σε δούμε;" Κι ο βασιλιάς, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: εφόσον αυτό το κάματε σε ένα από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε". Τότε θα πει και σ' αυτούς που βρίσκονται στα αριστερά του: "Φύγετε μακριά μου, καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά που έχει ετοιμασθεί για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και στη φυλακή και δεν με επισκεφθήκατε". Τότε κι αυτοί θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή στη φυλακή και δε σε υπηρετήσαμε;"  Τότε, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: αφού δεν το κάματε σε έναν απ' αυτούς τους μικρούς, ούτε και σε μένα το κάματε". Και θα πάνε αυτοί στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή".

Λόγος του Κυρίου.

        Η περιγραφή της επισημότητας της  μεγαλειώδους δικαστικής διαδικασίας, θέλει να υπογραμμίσει τη σπουδαιότητα τόσο των λεγομένων του Ιησού , όσο και τη βαρύτητα του μηνύματος Του. Ίσως  φανεί  ως ένα είδος εκφοβισμού,  όμως είναι το αντίθετο είναι “ένα ‘Ευαγγέλιο”  διότι περιγράφει το «πώς κάποιος φτάνει στη Σωτηρία».     
       Ο δικαστής που απονέμει  δικαιοσύνη  -που χωρίς αμφιβολία είναι ο ίδιος ο Ιησούς-  περιγράφεται ως ένας ποιμένας και όχι ως ένας μεγάλος,  φοβερός και τρομερός αξιωματούχος. Η εξουσία είναι όπως εκείνη που ο βοσκός ασκεί πάνω στο ποίμνιό του, είναι η υπηρεσία του προς  χάρη των προβάτων του. Όλοι ξέρουμε πως ο βοσκός μοιράζεται τη ζωή του με τα πρόβατά του, ότι  είναι στην υπηρεσία τους  τόσο που  αποκτά  την μυρωδιά τους, έτσι είναι  ο Ιησούς  και οι μαθητές του. Ο Ιησούς  ταυτίζεται με τους φτωχούς, τους αδύναμους, τους περιθωριοποιημένους : «εφόσον αυτό το κάματε σε ένα από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε”. Η λογική που διέπει την πολιτεία Του, είναι εκείνη της αγάπης και της αλληλεγγύης ιδιαίτερα  για τους πιο αδύνατους,  για κείνους  που ζουν  μια ζωή ταλαιπωρίας, απόρριψης, πείνας,  μοναξιάς και ανθρώπινης αδυναμίας.  Αυτό τονίζει ο  διάλογος  του «Γιού του Ανθρώπου» με τους  “κρινόμενους”.  Πρώτα με εκείνους που «παίρνουν»  τα προβλήματα των αναγκεμένων και τα κάνουν  προβλήματά τους,   και έπειτα με εκείνους που δεν έδωσαν σημασία. Με επιμονή επαναλαμβάνει, τέσσερις φορές,  τα έργα ευσπλαχνίας.

Α ΄Κύκλος 32η Τακτική Κυριακή -

Πηγαίνοντας σε συνάντηση του Γαμπρού

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Στις παραβολές του ο Ιησούς αρέσκεται να χρησιμοποιεί γεγονότα της καθημερινότητας, ως μέσον σύγκρισης για να περιγράψει στους ακροατές του άγνωστες ή δυσκολονόητες πτυχές της Βασιλείας του Θεού. Στην προκειμένη περίπτωση διαλέγει τη γιορτή ενός γάμου για να περιγράψει την έννοια και τον διαφορετικό τρόπο αναμονής και επαγρύπνησης της έλευσης της Βασιλείας του Θεού στη ζωή των πιστών.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  Άγιο Ευαγγέλιο  (Mτ 25,1-13)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησου είπε στους μαθητές του. “Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες, οι οποίες αφού πήραν τα λυχνάρια τους βγήκαν σε προϋπάντηση του γαμπρού. Αλλά πέντε απ'αυτές ήταν επιπόλαιες και πέντε συνετές. Οι επιπόλαιες όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι. Ενώ οι συνετές πήραν λάδι στα δοχεία μαζί με τα λαχνάρια τους. Αλλά επειδή ο γαμπρός αργούσε όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν. Αλλά κατά τα μεσάνυχτα ακούσθηκε μια κραυγή: "'Ερχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του!". Τότε σηκώθηκαν όλες οι κοπέλλες κι ετοίμασαν τα λυχνάρια τους. Αλλά οι επιπόλαιες είπαν στις συνετές: "Δώστε μας από το λάδι σας, διότι τα λυχνάρια μας σβήνουν". Απάντησαν τότε οι συνετές και είπαν: "'Οχι, διότι υπάρχει κίνδυνος να μη φθάσει ούτε για μας ούτε για σας. Πηγαίνετε, καλύτερα, στους πωλητές και αγοράστε για σας". Κι ενώ εκείνες πήγαιναν να αγοράσουν, ήλθε ο γαμπρός κι αυτές που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γάμο κι έκλεισε η πόρτα.'Υστερα ήλθαν και οι υπόλοιπες κοπέλλες και έλεγαν: "Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!". Αλλά εκείνος απάντησε λέγοντας: "Αλήθεια σας λέω: δε σας γνωρίζω". Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δε γνωρίζετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα".

Λόγος του Κυρίου 

Στην  παραβολή μας η ζωή περιγράφεται ως μια έξοδος και  μια πορεία προς ένα  χαρούμενο  γεγονός: “Βγήκαν σε  προϋπάντηση του  γαμπρού”  ή “ Έρχεται  ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του ”. Πρώτο χαρακτηριστικό: Η Βασιλεία του Θεού είναι για τον πιστό μια συνάντηση που προκαλεί χαρά.  Όπως η γέννηση είναι η έξοδος από τα μητρικά σπλάχνα προς συνάντηση της ζωής, έτσι και η έξοδος από τη ζωή είναι η συνάντηση με τον Αγαπημένο. Και βιβλικά είναι η έξοδος του λαού του Ισραήλ από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και πορεία προς την ελευθερία της γης της επαγγελίας. Οι δέκα κοπέλες πηγαίνουν σε συνάντηση της γαμήλιας χαράς που δεν θα την απολαύσουν μοναχικά, αλλά θα τη μοιραστούν, θα τη ζήσουν μαζί με άλλους  και  την πορεία προς αυτή τη χαρούμενη συνάντηση την κάνουν ως συντροφιά. Ώσπου να φτάσουν στη συνάντηση και στο λαμπρό φως της γαμήλιας αίθουσας, πορεύονται  μέσα  στο σκοτάδι με  ελάχιστο  φως από  «το λυχνάρι»  για να μην χάσουν το δρόμο και για  να μην έχουν ατύχημα. Το φως της πίστης που μας καθοδηγεί στην αβεβαιότητα της ζωής.

Α΄ Κύκλος - 31η Τακτική Κυριακή

Ο «μεγαλύτερος» είναι εκείνος που υπηρετεί περισσότερο

Κυριακή  5 Νοεμβρίου 2017

Οι Φαρισαίοι ήταν οι πιο αδιάλλακτοι υπερασπιστές των παραδόσεων, οι «χωρισμένοι» από το πλήθος, οι ξεχωριστοί μιας και πίστευαν ότι ήταν οι καλύτεροι από τους άλλους.

Οι Γραμματείς ήταν οι επαγγελματίες γνώστες και οι μελετητές του Νόμου του Μωυσή. Τόσον οι Γραμματείς όσον και οι Φαρισαίοι, παρουσιάζονται στο Ευαγγέλιο ως καταπιεστές του λαού, διότι καταντούσαν το Νόμο του Μωυσή ανεφάρμοστο και απάνθρωπο, και χρησιμοποιούσαν τις γνώσεις τους και την ευλάβειά τους επιδεκτικά, για να κερδίσουν τιμές και προνόμια.

Ο Ιησούς, στην ευαγγελική περικοπή που θα μελετήσουμε, αποδοκιμάζει στις παραπάνω συμπεριφορές, δηλαδή τόσο τη συμπεριφορά εκείνου του τα λόγια και το είναι δεν συμβαδίζουν που παίζουν θέατρο, όσο και η αγάπη για την εξουσία και την προβολή. Συμπεριφορές που κάνουν κακό, τόσο στην κοινότητα των μαθητών του, όσον και στην κοινότητα των πολιτών, όχι μόνο τότε αλλά και τώρα, γιατί όλα αυτό κάποια στιγμή έρχονται στη επιφάνεια.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο(Μτ 23,1-12)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς μίλησε στα πλήθη και στους μαθητές του και είπε: "Πάνω στην καθέδρα του Μωυσή κάθησαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. 'Ολα, λοιπόν, όσα σας πουν, να τα εκτελείτε και να τα τηρείτε. Μην κάνετε σύμφωνα με τα έργα τους, διότι λένε και δεν κάνουν. Φορτώνουν βαριά και δυσβάστακτα φορτία και τα βάζουν πάνω στους ώμους των ανθρώπων, ενώ οι ίδιοι ούτε με το δάκτυλό τους δε θέλουν να τα κινήσουν. Και όλα τα καλά τους έργα τα κάνουν για να τους θαυμάζουν οι άνθρωποι. Πλαταίνουν, πράγματι, τα φυλακτήριά τους και μεγαλώνουν τις άκρες από τα επανωφόρια τους, αγαπούν τις πρώτες θέσεις στα δείπνα και τις πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές, τους ασπασμούς στις αγορές και θέλουν να τους φωνάζουν οι άνθρωποι "ραββί". Αλλά εσείς να μην ονομασθείτε "ραββί", διότι ένας είναι ο διδάσκαλος σας, ενώ εσείς είστε αδέλφια. Και μην ονομάσετε πάνω στη γη κάποιον "πατέρα" σας, διότι ένας είναι ο πατέρας σας, ο ουράνιος. Ούτε να ονομασθείτε "καθοδηγητές", διότι καθοδηγητής σας είναι ένας, ο Χριστός. Κι εκείνος που είναι μεγαλύτερός σας, ας είναι υπηρέτης σας. Όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί.

Λόγος του κυρίου

Ο Ιησούς δεν είναι αυστηρός με αυτόν που θέλει να κάνει κάτι σωστό αλλά δεν τα καταφέρνει. Καταφέρεται, όμως, εναντίον εκείνου που προσποιείται ότι κάτι κάνει και αυτό που κάνει το προβάλλει για να αποκτήσει γόητρο. Στους Φαρισαίους και τους Γραμματείς της εποχής του, και όχι μόνο, δεν αμφισβητεί τη γνώση τους, την επιστημονική κατάρτισή τους για το νόμο και την ερμηνεία του, αλλά στιγματίζει την ασυνέπειά τους και ότι τα χρησιμοποιούν για να προβληθούν και να αποκομίσουν οφέλη και θέσεις επιρροής μέσα στην κοινωνία και όχι για το κοινό καλό.

Μερικοί, μάλιστα, ξεκινώντας από αυτές τις ικανότητες ζητούν όλο και περισσότερα από τους άλλους που δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν σ’ αυτές τις απαιτήσεις , έτσι ώστε να φαίνεται ότι μόνον οι ίδιοι είναι σωστοί, δίκαιοι και ικανοί να κάνουν τη δουλειά που πρέπει, άρα είναι αναγκαίοι στους πολλούς και οι πολλοί πρέπει, τουλάχιστο, με ευλάβεια να τους το αναγνωρίζουν παραχωρώντας τους δικαιώματα και τιμές. Χρησιμοποιούσαν, ακόμη, και τον τρόπο ντυσίματος τον οποίο περιγράφει ο Ιησούς με ακρίβεια με απώτερο σκοπό να δείξουν ότι γι αυτούς ο νόμος του Θεού είναι πάντα και γι αυτόν υπάρχουν, στην ουσία, όμως, ο Ιησούς λέει ότι το κάνουν για να φαίνονται. Τους χαρακτηρίζει, λοιπόν, υποκριτές, θεατρίνους. Αργά ή γρήγορα αυτό ξεσκεπάζεται. Αποτέλεσμα: οι πολλοί να βλέπουν με καχυποψία ακόμη και την πραγματική αρετή και να απαξιώνουν θεσμούς άξιους υψηλής υπόληψης μέσα στην κοινωνία των πολιτών.