Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024 32η Τακτική Κυριακή, β΄ κύκλος. Περισσότερο από την καλή χειρονομία, μετρά η καθαρή καρδιά και η γνησιότητα.

 Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024       

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έχουμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα επεισόδια που όμως είναι δεμένα μεταξύ τους. Το ένα ο Ιησούς κατηγορεί τους νομοδιδασκάλου για εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους του και από την άλλη την άμετρη γενναιοδωρία της χήρας.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο (12,38-44)

Εκείνον τον καιρό ο Ιησού έλεγε: "Προσέχετε από τους γραμματείς που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα. Είναι αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές. Αυτοί θα λάβουν μεγαλύτερη καταδίκη". Κάθισε τότε απέναντι στο θησαυροφυλάκιο του ναού και έβλεπε πώς ο κόσμος έριχνε χάλκινα νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο. Και πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Πήγε τότε και μια φτωχή χήρα που έριξε δυο λεπτά, που είναι ένας κοδράντης. Κάλεσε τότε τους μαθητές του και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερο απ' όλους εκείνους που έριξαν στο θησαυροφυλάκιο. Διότι όλοι έριξαν απ' το περίσσευμά τους, ενώ αυτή έριξε από το υστέρημά της όλα όσα είχε, όλη της την περιουσία".

Λόγος του Κυρίου.

Μερικές διευκρινίσεις για να γευτούμε καλύτερα το “ψωμί” του ευαγγελίου.

Στο Ναό της Ιερουσαλήμ υπήρχαν τρεις αυλές γύρω από το Ναό. Στο ίδιο Ναό μπορούσαν να μπουν μόνο οι ιερείς και οι λέβητες, που καθήκον τους ήταν “να απαγγέλλουν προσευχές και ψάλουν τους ψαλμούς”.

Στην αυλή κοντά στα τείχη του Ναού ήταν επιτρεπτό να μπαίνουν οι λαϊκοί. Στην επόμενη ζώνη μπορούσαν να εισέλθουν και οι γυναίκες . Σ’ αυτή τη αυλή υπήρχαν και μεγάλα δοχεία, δέκα τρία για την ακρίβεια, όπου οι ευσεβείς έριχναν τις πρόσφορες του. Διπλά στο κάθε δοχεία υπήρχε και κάποιος που διαλαλούσε το ποσόν της προσφοράς που γίνονταν, και ανάλογα με το πόσον ακουγόταν από το πλήθος επιδοκιμασίες και μπράβο, ή σιωπή. Στη τελευταία ζώνη ήταν δεχτοί και οι ειδωλολάτρες

Ο Ιησούς λοιπόν και οι μαθητές του φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ το πρώτο πράγμα που έκανε όπως κάθε ευσεβής ήταν να επισκεφτούν το Ναό. Έφτασαν στην αυλή τα κιβώτια των προσφορών και σένα μέρος κάθισε σε ένα πέτρινο κάθισμα . Αυτή η σημείωση δεν είναι άσκοπη: το «κάθισε», όχι γιατι ήταν κουρασμένος, αλλά γιατί υποδηλώνει ένα δάσκαλο, που σκοπεύει να δώσει διδασκαλία. Ο Δάσκαλος στους ιουδαίους δίδασκε πάντα καθιστός σε μια υπερυψωμένη έδρα. Σήμερα ή έδρα του ήταν εδώ. Ένα φαινομενικά περίεργο μέρος, ή ακόμα και εντελώς ακατάλληλο. Ο Ιησούς γνωρίζει ότι πάντοτε υπάρχει μια ευκαιρία να προσφέρει στο πλήθος κάτι να διδάξει. Από τη θέση του παρακολουθούσε τους ανθρώπους που περιφερόταν μέσα στην αυλή και πως μερικοί έκαναν και μια προσφορά.

Παρακολουθούσε τους επικεφαλής επικεφαλής της θρησκευτικής της εποχή του Ιησού - τους γραμματείς και τους φαρισαίους , που πολλές φόρες τους είχε χαρακτηρίσει ως υποκριτές -δηλαδή θεατρίνους, ως τυφλούς οδηγούς, απερίσκεπτους, ασβεστωμένους τάφους και φίδια όλο δηλητήριο. Οι ίδιοι πράγματι ήταν φανατικά πεπεισμένοι ότι είναι εκπρόσωποι του θρησκευτικού κατεστημένου ενεργούσαν ως «φύλακες του ναού». Ήταν εκείνοι που τηρούσαν και υπερασπιζόταν την σωστή παράδοσή τη μη τυχόν και κάποιους άφρονας νοθεύσει ή θρησκεία τους.

Ξεκίνησε λοιπόν με το να καυτηριάζει το ντύσιμο τους, τη συμπεριφορά τους και κομπασμό τους , όταν έκαναν μια μεγάλη προσφορά τους κλπ.

Τι μου λείπει και δεν νοιώθω ευτυχισμένος; Κυριακή, 13 Οκτωβρίου 2024 Β΄ Κύκλος - 28η Τακτική Κυριακή Μκ. 10,17-30

 

Κυριακή, 13 Οκτωβρίου 2024

Τι μου λείπει και δεν νοιώθω ευτυχισμένος;

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο Μκ. 10,17-30

    

Κι ενώ ήταν έτοιμος να φύγει, έτρεξε κάποιος και γονάτισε μπροστά του και τον ρώτησε: "Διδάσκαλε καλέ, τι να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;" Κι ο Ιησούς του είπε: "Γιατί με λες "καλό"; Κανένας δεν είναι καλός, παρά μόνο ένας, ο Θεός. Γνωρίζεις τις εντολές: μη σκοτώσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, μην εξαπατήσεις, τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα. Κι εκείνος του είπε: "Διδάσκαλε, όλα αυτά τα φύλαξα από τα νιάτα μου". Τότε ο Ιησούς, κοιτάζοντάς τον, τον αγάπησε και του είπε: "'Ενα σου λείπει. Πήγαινε, πούλησε όσα έχεις και δώστα στους φτωχούς και θα έχεις ένα θησαυρό στους ουρανούς και έλα ακολούθησέ με". Αλλά εκείνος έγινε σκυθρωπός εξαιτίας του λόγου και αναχώρησε λυπημένος. Είχε, πράγματι, μεγάλη περιουσία.

Στρέφοντας ολόγυρα το βλέμμα του ο Ιησούς, είπε στους μαθητές του: "Πόσο δύσκολα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού αυτοί που έχουν τα χρήματα!". Οι μαθητές του απορούσαν για τα λόγια του. Τότε ο Ιησούς πάλι τους είπε: "Παιδιά μου, πόσο είναι δύσκολο να μπει κανείς στη βασιλεία του Θεού! Είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας, παρά ένας πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού". Εκείνοι, ακόμα πιο κατάπληκτοι, έλεγαν μεταξύ τους: "Και ποιός θα μπορέσει να σωθεί;". Τότε ο Ιησούς, κοιτάζοντάς τους, είπε: "Είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, αλλά όχι στο Θεό. Πράγματι, στο Θεό όλα είναι δυνατά".

'Αρχισε τότε να του λέει ο Πέτρος: "Εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε". Ο Ιησούς είπε: "Αλήθεια σας λέω: Δεν υπάρχει κανένας που να άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή παιδιά ή χωράφια, για μένα και για το ευαγγέλιο, που να μην τα πάρει πίσω εκατονταπλάσια, τώρα σ΄ αυτή τη ζωή, και σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και χωράφια μαζί με διωγμούς και στον κόσμο που έρχεται την αιώνια ζωή.

Λόγος του Κυρίου

Ένας νέος λοιπόν, ρωτά τον Ιησού: “Αγαθέ Διδάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;” δηλαδή “δάσκαλε πες μου τι να κάνω για να είμαι ευτυχισμένος;” Ο Ιησούς με την απάντηση του: “Ξέρεις τις εντολές, τήρησέ τις” του θυμίζει ότι για να είναι κανείς ευτυχισμένος πρέπει να έχει ένα μέτρο στην ζωή του, να έχει μια ραχοκοκαλιά από εντολές, μια μέθοδο που να κρατά ζωντανή την επιθυμία του και να προσανατολίζει την πράξη που είναι η επίτευξη ενός επί μέρους επιτεύγματος˙ είναι η πρόγευση της τελικής κατάκτησης αλλά που ενθουσιάζει και εμψυχώνει, και βοηθά να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όπως ένας αθλητής που θέλει να κερδίσει ένα αγώνισμα, πρέπει να προπονηθεί, πρέπει να κάνει μια σειρά ασκήσεων. Μια πίστη χωρίς εντολές, δηλαδή χωρίς μέθοδο και χωρίς κανόνες, θα ήταν απλώς μια νεφελώδης και ονειρική επιθυμία. Όμως ο νεαρός εκπλήσσει τον Ιησού: “από παιδί ακολουθώ τις εντολές”. Βλέπει ο Ιησούς ότι ο νεαρός έχει ένα όραμα και προσπαθεί να το κάνει πραγματικότητα.