Προφητεία και πειθώ. 29η Τακτική Κυριακή κατά το έτος

Κυριακή 22 Οκτωβρίου

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο   22,1-25

Δώστε στον Καίσαρα ό,τι είναι του Καίσαρα, και στον Θεό αυτό που είναι του Θεού.

Η προσπάθεια των Φαρισαίων να "εμφανίσουν" τον Ιησού ως δοσίλογο δηλαδή συνεργάτη του κατακτητή, άρα αναξιόπιστο, προβάλλεται με ωραία λόγια και μεγάλη κολακεία με σκοπό να τον παρασύρουν υποδυόμενοι ότι (δήθεν) είναι καλόγνωμοι και με αγαθές προθέσεις.

Η απάντηση του Ιησού, είναι σκέτη και ξεκάθαρη: "Μα αφού εσείς έχετε ήδη στην τσέπη σας νομίσματα με την εικόνα/μορφή του θεού-εξουσία και συναλλάσσεστε, μεταξύ σας, είστε ήδη συνεργάτες του και, το χειρότερο, θύματά του. Το να πληρώσετε τον φόρο δεν είναι άλλο από μια πράξη συνέπειας, αλλά να προσέχετε να μην είσαστε και θύματά του. Κάνετε πολιτική αλλά μην θυσιάζετε τη ζωή σας σ’ αυτήν αλλά μάλλον να επωφελείστε απ’ αυτήν. Όποιος προσπαθεί να σας καπελώσει, βγάλτε την κουκούλα και δείτε καθαρά. Μπορείτε, ο Θεός σας έχει προικίσει με τις κατάλληλες ικανότητες".

Όλοι μας ζούμε μέσα από τις καταστάσεις που συναντάμε σε κάθε γεγονός της ζωής μας. Κάθε γεγονός δεν είναι άλλο από μια σχέση και, σε κάθε σχέση... είναι απαραίτητο να διακρίνουμε, να ξεχωρίσουμε, να καταλάβουμε, να εκτιμήσουμε: Εν προκειμένω, τι ανήκει στον Καίσαρα; Που σημαίνει ό,τι είναι ανθρώπινο... το αναγνωρίζουμε επειδή πολλές φορές μυρίζει χώμα ... και άλλες φορές ευωδιάζει Θεό! Εν ολίγοις, τι πρέπει να αποφύγουμε και τι να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε που έχει γεύση ουρανού!

Η θρησκεία δεν είναι Καίσαρας-πολιτική και η πολιτική δεν είναι θρησκεία. Καμιά από τις δύο δεν έχει το δικαίωμα να παίρνει τη θέση της άλλης. Και οι δύο αναφέρονται στον ίδιο άνθρωπο αλλά καμιά δεν πρέπει να τον μονοπωλεί. Ούτε η θρησκεία πρέπει να επιδιώκει να επιβάλλει τη γνώμη της και στις εκτιμήσεις της να "ντύνεται" με την πολιτική ενδυμασία ούτε η πολιτική προκειμένου να φανεί αξιόπιστη να "φορεί" άμφια θρησκευτικά. Η θρησκεία αν νομίζει ότι κάτι δεν είναι σωστό στην “κοινωνία” να το λέει με θάρρος, με επιχειρήματα και παρρησία, να το “λέει με προφητεία” αλλά να μην προσπαθεί να επιβληθεί στην πολιτική-εξουσία με τον τρόπο της. Αν στην πολιτεία δεν αρέσει κάτι που διδάσκει η θρησκεία να το λέει με θάρρος και παρρησία, να προσπαθεί με επιχειρήματα να δείξει ότι η γνώμη της είναι η σωστή, αλλά να μην το επιβάλλει με τους νόμους της.