Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022
Είναι Τρελός αυτός ο βοσκός που, έχοντας χάσει ένα πρόβατο, αφήνει τα ενενήντα εννέα στην έρημο μέχρι να βρει αυτό που λείπει . Αγνοεί τον κίνδυνο όταν επιστρέψει και να μην βρει ούτε ενενήντα εννιά ή μόνο μερικά.
Είναι ακόμα πιο τρελός, γιατί όταν επιστρέφει με το «χαμένο» πρόβατο στους ώμους του, σχεδόν αγνοεί και δεν δίνει σημασία στα άλλα του έμεινα και περίμεναν, αλλά πάει στο χωριό και καλεί φίλους και γείτονες για να το γλεντήσει για το ‘ένα «Το πρόβατό μου χάθηκε και τώρα το βρήκα»..
Μόνο ότι το «βρήκε» μετράει. Έτσι, ο Ιησούς λέει: Ο Θεός είναι περισσότερο ο αναζητητής των χαμένων παρά ο φύλακας των εγγυημένων ..... Για τον Ιησού δεν υπάρχει ούτε πρόληψη ούτε αποκλεισμός. Υπάρχει η αγάπη για τον αδύνατο τον χαμένο.
Ο Θεός είναι ένας Θεός που έχει προτεραιότητες, παίρνει θέση δεν του αρέσει η ουδετερότητα . Στο κέντρο είναι η αναζήτηση του χαμένου.
Ο ερωτικός ζήλος αυτής της γυναίκας στο να αναζητήσει το κέρμα που χάθηκε μας κάνει να σκεφτόμαστε τον Θεό, που παθιάζεται αναζητώντας αυτόν που χάθηκε.
Ακόμη και ο Πατέρας που δίνει προτεραιότητα στην αναζήτηση και την αποκατάσταση του άσωτου με κίνδυνο να χάσει και τον μεγάλο γιό και που θέλει να αποκατασταθεί η ενότητα της οικογένειας του χωρίς να χωρίσει σε καλούς και από τους κακούς . Είναι η εικόνα της πατρικής αγάπης του Θεού θέλει να ενώσει τα διαιρεμένα και να μην χαίρεται απλά με τα εφησυχασμένα.
Αυτό είναι πράγματι ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ Τι ανατροπή στον καθωσπρεπισμό μας που αντί να αναζητούν τα χαμένα, τα δηλώνουμε «ακάθαρτα» μιαρά καταδικασμένα και τα εγκαταλείπουμε.
Μια άλλη ανάγνωση των ίδιων ευαγγελικών περικοπών.
Δυο αδέλφια που δεν μπορούσαν να καταλάβουν τον πατέρα τους
Tο πατρικό σπίτι είναι ο χώρος των υγιών σχέσεων, των όμορφων φιλιών που μας τρέφουν, γεμίζουν την ζωή μας, μας μεγαλώνουν, μας ωριμάζουν και, γιατί όχι, μας διορθώνουν και είναι πάντα μια μεγάλη δύναμη στις δυσκολίες μας!
Όταν φεύγεις από το σπίτι είσαι μόνος και, όταν είσαι μόνος, δεν υπάρχει διάλογος και κινδυνεύεις να νομίσεις πως όλα τα ξέρεις και όλα τα μπορείς, αλλά συμβαίνει να κάνεις λάθη και να πληγώσεις τον εαυτό σου …
Επιστρέφοντας στην παραβολή μας ... τόσο ο μικρότερος αδερφός ... όσο και μεγαλύτερος δεν ήταν "μέσα" στο σπίτι ... γιατί και οι δύο δεν ζούσαν μια πραγματική και υγιή σχέση με τον πατέρα τους αλλά και μεταξύ τους ... τον πατέρα τους τον αντιλαμβανόταν ως εκείνον που επιβραβεύει (ο μεγάλος γιος) , και ως αυτόν που τους περιορίζει την ελευθερία, (ο μικρός γιος).
Η ρίζα του κακού : για να αγαπώ κάποιον πρέπει "ο κάποιος" να μου το αποδεικνύει αλλά όπως θέλω εγώ!!!
Αυτή
αντίληψη
μας
εμποδίζει
να
κατανοήσουμε
σωστά
την
δράση
του
Θεού
που
ο
Ιησούς
ήρθε
να
μας
αποκαλύψει.
Ο
Ιησούς,
με
όλη
του
τη
ζωή
μας
αποκαλύπτει
ακριβώς
το
αντίθετο:
η
αγάπη
του
Θεού
είναι
η
άνευ
όρων
δωρεά,
και
ακριβώς
γι'
αυτόν
τον
λόγο
σώζει
τη
ζωή
μας.
Ο
άσωτος,
χωρίς
αναφορά
και
αγάπη
προς
τον
πατέρα,
από
"υιός"
καταλήγει
να
μοιράζεται
τη
ζωή
του
με
τα
γουρούνια,
που
κάτι
έχουν
να
φάνε,
και
να
ζηλεύει
τους
μισθωτούς
του
πατέρα
του
που
έχουν
σε
αφθονία
τροφή,
οπότε
αποφασίζει
να
πάει
σπίτι
του,
να επιστρέψει.
Η
σκέψη
που
τον
οδηγεί
στην
επιστροφή,
είναι
σκέψη
ενός
συμφεροντολόγου
και
οπορτουνιστή.
Επιστρέφει,
αλλά
η
ζωή
του
δεν
αλλάζει,
γιατί
πήρε
αυτή
την
απόφαση
σπρωγμένος
από
την
δυστυχία
και
το
συμφέρον,
όπως
το
αντιλαμβανόταν
και τότε που (το συμφέρον) τον
έβγαλε
έξω
από
το
σπίτι.
Η
ζωή
του
αλλάζει
ουσιαστικά
από
την
απρόσμενη
αντίδραση
του
πατέρα
του
που
τον
αποκαθιστά
στην
χαμένη
αξιοπρέπεια
του
υιού.
Αυτή
είναι η
καθ’
ολοκληρία
δωρεάν
και
άνευ
όρων
αγάπη
του
Πατέρα
για
μας
και
που
όταν
την
συνειδητοποιήσουμε
αλλάζει
την
ζωή
μας,
μας
μεταστρέφει.
Όλες
οι
άλλες
αλλαγές
που
προκύπτουν
από
υπολογισμούς
είναι
πάντα
προορισμένες
να
τελειώσουν.
Αυτός
ο
τρόπος
συμπεριφοράς
είναι
ακατανόητος
μέχρις
ότου
κάποιος
αρχίσει
να
σκέφτεται
όπως
τον
Ιησού.
Μέχρι
τότε
η
μόνη
αντίδραση
που
μας
διεγείρει
είναι
η
ενόχληση.
Βλέπε
την
αντίδραση
του
μεγάλου
αδελφού.