Γιορτής της Γεννήσεως του αγ. Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστή

Ο Ιωάννης Πρόδρομος  ανοίγει το δρόμο στην  Αλήθεια  και την Ελευθερία 

Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

Η θεία λειτουργία σήμερα μας προτρέπει   να γιορτάσουμε  για τη  Γέννηση του Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή (1,57 ). Ο άγιος  Ιωάννης ο Βαπτιστής,  είναι ο μόνος άγιος του οποίου  γιορτάζουμε τόσο τη γέννηση, όσο και το θάνατο. 
Το ευαγγέλιο μας μιλά για την  υπέρμετρη  χαρά, αλλά μαζί και το  δέος που κυριεύει  όλο το χωριό και ολόκληρη την ορεινή περιοχή της Ιουδαίας, για τη γέννηση αυτού του  παιδιού, που εκλαμβάνεται  ως απόδειξη της ενεργούς παρουσίας του Θεού στον κόσμο. Την ίδια  πεποίθηση εκφράζουν βέβαια  τόσο ο κοινωνικός περίγυρος,  όσο και ο ευαγγελιστής.

Ανάγνωσμα  από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο  Λκ 1,57-66.80

Εκείνες τις μέρες  συμπληρώθηκε ο καιρός να γεννήσει, η Ελισάβετ έκανε γιο. Οι γείτονες και οι συγγενείς άκουσαν ότι ο Κύριος έδειξε μεγάλη ευσπλαχνία σ’ αυτήν και χαίρονταν μαζί της. Όταν το παιδί έγινε οχτώ ημερών, ήρθαν να του κάνουν περιτομή και ήθελαν να του δώσουν το όνομα Ζαχαρίας, όπως λεγόταν ο πατέρας του.Η μητέρα του όμως είπε: «Όχι, Θα ονομαστεί Ιωάννης».Τότε της είπαν: «Μα δεν υπάρχει κανένας απ’ τους συγγενείς σου που να έχει το όνομα αυτό».Με νοήματα ρώτησαν τον πατέρα του τι όνομα θα ήθελε να δώσει στο παιδί·αυτός ζήτησε μια μικρή πλάκα και έγραψε: «Ιωάννης είναι το όνομά του»· κι όλοι απόρησαν. Αμέσως το στόμα του άνοιξε, λύθηκε η γλώσσα του και άρχισε να μιλάει δοξάζοντας το Θεό. Όλοι οι κάτοικοι της γύρω περιοχής κυριεύτηκαν από δέος, και τα γεγονότα αυτά διαδόθηκαν σ’ ολόκληρη την ορεινή περιοχή της Ιουδαίας. Όσοι τα άκουσαν τα κρατούσαν μέσα τους και σκέφτονταν: «Τι θα γίνει άραγε το παιδί αυτό;» γιατί πραγματικά τον προστάτευε ο Θεός. 
Το παιδί μεγάλωνε και το πνεύμα του δυνάμωνε. Ζούσε στις ερημιές, ως την ημέρα που εμφανίστηκε στο λαό Ισραήλ. 

Λόγος του Κυρίου


Οχι μόνο η γέννηση του Ιωάννη αλλά η έλευση  κάθε παιδιού,  είναι μια αχτίδα του Θεού που πέφτει στον κόσμο. Κάθε παιδί είναι μια προφητική πράξη, πράξη εμπιστοσύνης για το μέλλον, άγνωστο σε όλους μας μεν, αλλά  που  για  όσους είναι ανοιχτοί  στο Μυστήριο του Θεού μπορεί να  καλλιεργήσει την ελπίδα  και την πίστη. Η γέννηση ενός παιδιού είναι και μια μαρτυρία για την ποιότητα του κόσμου που ζούμε. Μπορούμε να διακρίνουμε  σ’ αυτήν  την  εκπλήρωση  ενός επιμέρους  στόχου και το πέρασμα σε ένα επόμενο  στάδιο  ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αγάπης,  ή ακόμη ίσως  να  συνειδητοποιήσουμε  την  «αμυαλοσύνη»  που επιβεβαιώνει πως  ο κόσμος  βλέπει  μόνο την ηδονή της στιγμής. Μπορεί τέλος, να είναι η καταγγελία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωποι, κοκ.
Το παιδί δεν ανήκει σε κανέναν,  γιατί ο Θεός το εμπιστεύθηκε  στην αγάπη των γονιών του ! Οι γονείς είναι εκείνοι που  το φροντίζουν και μοιράζοντας τη ζωή τους  μαζί του, το  κάνουν “άνθρωπο”,  εικόνα και ομοίωση του Θεού! Το μαθαίνουν  να  χρησιμοποιεί την εξυπνάδα του για να βλέπει γύρω του, να κρίνει , να  επιλέγει  να κάνει το καλό  και το σωστό , ακόμη και αν  αυτό  κοστίζει και να μοιάζει έτσι στον Ιησού. Το  καθοδηγούν  να ανοίγει το δρόμο του στη ζωή με  δικαιοσύνη, δηλαδή με  σεβασμό στην αξιοπρέπεια των άλλων ώστε,  να σέβεται πρώτα εκείνο με τον τρόπο που  θέλει να το σέβονται οι άλλοι! 

Ο Ιωάννης είναι ο Κήρυκας που λέει την αλήθεια και δεν στρογγυλεύει  τα λόγια για να είναι αρεστός: 

«Οχιάς γεννήματα, ποιος σας είπε πως έτσι θα ξεφύγετε απ’ του Θεού την οργή που πλησιάζει ; Κάνετε, λοιπόν, έργα που ταιριάζουν σε άνθρωπο που πραγματικά μετανοεί· και μην αρχίσετε να λέτε μεταξύ σας “εμείς καταγόμαστε από τον Αβραάμ”. Να είστε βέβαιοι πως ο Θεός, ακόμη κι απ’ αυτές εδώ τις πέτρες, μπορεί να κάνει απογόνους του Αβραάμ( 3,1-9).
Διακηρύσσει  πως δε  σώζεται  κάποιος , επειδή ανήκει σε μια φυλή, μια θρησκεία ή εκκλησία, όπως  θα λέγαμε εμείς σήμερα , αλλά επειδή  την πίστη  του  την εκφράζει στην ποιότητα της ζωής του.  Ακόμη και στον Ηρώδη, τον αιμοβόρο άρχοντα,  δεν θα διστάσει να του θυμίζει ότι σύμφωνα με το νόμο είναι  αιμομίκτης  (3,19-20) , και βέβαια εξ αιτίας αυτού,   ολοκληρώνει τη ζωή του  οδηγούμενος στο θάνατο, μέσα  από τα σίδερα  της φυλακής.

Η πιο  σπουδαία αρετή του όμως, είναι η αυτογνωσία:  «Εγώ σας βαφτίζω με νερό, έρχεται όμως αυτός που είναι πιο ισχυρός από μένα και που εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί απ’ τα υποδήματά του. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά » (3,16).
΄Εχει πλήρη επίγνωση της θέσης του, την οποία, αφού  ανακάλυψε, την εξασκεί με τέτοιο πάθος ώστε να  είναι Πρόδρομος του Ιησού.

Ο Ιωάννης , λοιπόν, κατέχει τη δύναμη της αλήθειας και την εκφράζει ξεκάθαρα και ίσως έντονα, όπως  το ίδιο ξεκάθαρος είναι στις συμβουλές που δίνει:  Οι όχλοι τον ρωτούσαν: «Τι να κάνουμε, λοιπόν;»11Κι εκείνος τους απαντούσε: «Όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει, κι όποιος έχει τρόφιμα ας κάνει το ίδιο». Ήρθαν επίσης και τελώνες να βαφτιστούν και του είπαν: «Δάσκαλε, τι να κάνουμε;» Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: «Να μην απαιτείτε περισσότερα απ’ ό,τι σας παραχωρεί ο νόμος». Τον ρωτούσαν ακόμη και στρατιώτες: «Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε;» Και τους έλεγε: «Μην παίρνετε λεφτά από κανέναν με ψεύτικες κατηγορίες ούτε με τη βία, αλλά να αρκείστε στο μισθό σας». (3,10-14). 

Δεν συστήνει να τον αντιγράψουν στη ζωή τους , αλλά να είναι τίμιοι  και δίκαιοι, να διαπνέονται από αδελφική αγάπη και να μην εκμεταλλεύονται  όποια εξουσία  τους έχει  δοθεί, για πλουτισμό ούτε  να είναι πλεονέκτες.

Διαπιστώνουμε επίσης  μια ανατροπή αξιών στην οικογένεια,  με τη γέννησή του. Ο ιερέας Ζαχαρίας σιωπά, ενώ  η σύζυγός  του  Ελισάβετ μιλά και περιγράφει τη «φύση του βρέφους»  Ιωάννη.   «Δώρο Θεού»  είναι το όνομά  του  και  η  φύση του. Ας μην ξεχνάμε πως,  για τους ιουδαίους, «το όνομα»  σημαίνει και το  πρόγραμμα ζωής. Η Ελισάβετ με την καρδιά  της κατάλαβε  ό,τι  με το μυαλό  και την εξυπνάδα που διέθετε δεν κατάλαβε ο ιερέας Ζαχαρίας,  όταν ο άγγελος του ανήγγειλε τη σύλληψη του Ιωάννη και είπε : «Πώς μπορώ να βεβαιωθώ γι’ αυτό; Εγώ είμαι πια γέρος και η γυναίκα μου περασμένης ηλικίας !»
Ο Θεός  δεν σταμάτα να μας αγαπά παρ’ όλες  τις αμαρτίες, τις αμφιβολίες, τις  ανοησίες μας και  τη μικροκαρδία  μας. Και αυτό είναι  παρήγορο και πηγή  χαράς. 
Ο Ιωάννης είναι Προφήτης. Ο Προφήτης μας  καλεί να βγούμε  από τον εαυτόν μας και  να πάμε προς συνάντηση των  άλλων. Είναι και για μας, σήμερα,  Προφήτης και Πρόδρομος  και μας καλεί να βγούμε από το καβούκι  του εγωισμού, να ανοιχτούμε στον  Άλλο (το Θεό) μέσα από το ευαγγέλιο του Ιησού και στους άλλους (τους ανθρώπους) , με τη μετάνοια,  άρα την υπευθυνότητα, δηλαδή στην ελευθερία! Μας «φωνάζει»  να αντιμετωπίσουμε τη ζωή  κάνοντας το καλό και όχι  αυτό  «που μας αρέσει»  και ίσως να  μπορούμε και να το κάνουμε...
Μου  λέει  πως δεν οφείλω εγώ  να αλλάξω τον κόσμο, άλλα είμαι ελεύθερος να πω ναι ή  όχι στο κακό που είναι μέσα στον κόσμο και έτσι ο κόσμος  θα  αρχίσει να αλλάζει!