Σάββατο 3 Μαρτίου 2018

Β΄κυκλος, 2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής, Μκ 9, 2-10



Η Τεσσαρακοστή είναι η πορεία προς την Μεταμόρφωση

Κυριακή  4 Μαρτίου 2018

Οι δύο πρώτες  Κυριακές της Tεσσαρακοστής μας περιγράφουν την πνευματική διαδρομή της ζωής του μαθητή του Ιησού. 
Την πρώτη Κυριακή, ας την ονομάσουμε «Κυριακή των πειρασμών»,   ο Ιησούς δείχνει το δρόμο και τον τρόπο  να ξεπεράσουμε  τη σκληροκαρδία μας, την έρημο των αμφιβολιών μας,  τη  δοκιμασιών των πειρασμών, ακόμα και όταν τα πάντα φαίνονται να είναι χωρίς μέλλον. «Αλλάξτε  νοοτροπία» μας λέει «εμπιστευτείτε με και ζήστε μαζί μου το Ευαγγέλιο. Έτσι,  μαζί,  θα φτάσουμε στο όρος της Μεταμόρφωσης, στην Ανάσταση.»  
        
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  9, 2-10


' Υστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους οδηγεί σε ένα υψηλό βουνό, μόνους ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και τα φορέματά του έγιναν λαμπερά, πολύ άσπρα, τέτοια που κανένας βαφέας πάνω στη γη δεν μπορεί να τα λευκάνει τόσο. Τους παρουσιάσθηκε ο Ηλίας μαζί με το Μωυσή και συνομιλούσαν με τον Ιησού. Μίλησε τότε ο Πέτρος στον Ιησού και του είπε: "Ραββί, είναι καλό για μας να μείνουμε εδώ. Ας κάνουμε τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία". 6 Δεν ήξερε, πράγματι, τι έλεγε, γιατί ήταν τρομοκρατημένοι. ' Ηλθε τότε μια νεφέλη που τους τύλιξε στη σκιά της και μια φωνή ήλθε απ'τη νεφέλη: "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε". Κι αμέσως, ρίχνοντας το βλέμμα γύρω δεν είδαν πια κανένα, αλλά μόνο τον Ιησού μαζί τους.
Ενώ κατέβαιναν από το βουνό, τους έδωσε εντολή να μη διηγηθούν σε κανένα όσα είδαν, παρά μόνο όταν ο Υιός του ανθρώπου θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς. Συγκράτησαν αυτά τα λόγια, συζητώντας μεταξύ τους τι θέλει να πει με το "θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς". 
                                                                                                    Λόγος του Κυρίου 

Η ζωή, στην οποία καλείται ο μαθητής,  είναι αποτέλεσμα μιας υπεύθυνης εκλογής που με αποφασιστικότητα βιώνει,  παρόλο  που είναι επίπονη. Όμως  συνάμα είναι και μια χαροποιός  προσπάθεια, μαζί με τον Ιησού, να ελευθερώσουμε το φως και την ομορφιά που ο Δημιουργός έβαλε μέσα μας και  που  εμείς   το επισκιάσαμε και που  τώρα, με το Χριστό,  αποκαλύπτοντάς το μας μεταμορφώνει.
Σ’ αυτή την πορεία θα υπάρξουν στιγμές δύσκολες που θα θέλαμε να τις αποφύγουμε και να μη τις γευτούμε και άλλες , πάλι,   χαρούμενες που,  όπως ο ΄Αγιος  Πέτρος,  θα θέλαμε να σταματήσουμε το χρόνο και να μείνουμε μόνο σ’ αυτές. Και για τις δύο περιπτώσεις  το γεγονός της  Μεταμόρφωσης του   Ιησού, μας λέει: μέσα από την Ανάσταση οι δύσκολες στιγμές θα δικαιωθούν και θα μεταμορφωθούν και οι  ευχάριστες θα διευρυνθούν και θα μεγιστοποιηθούν,   αρκεί  να επιμείνουμε στην συνοδοιπορία με τον Ιησού, συνεχίζοντας τις δύσκολες να  τις βιώνουμε με εμπιστοσύνη στο Χριστό  και τις καλές  βλέποντάς τις ως μια πρόγευση  του τι μας περιμένει με την Ανάσταση ˙ και αυτό να μας  δίνει κουράγιο και ελπίδα  για να συνεχίσουμε να ζούμε αυτή την χαρμολύπη.  
Η Μεταμόρφωση του Ιησού,  που παραπέμπει στην Ανάσταση, είναι για μας το φίλτρο μέσα από το οποίο ο μαθητής του Ιησού  μπορεί να διαβάσει το νόημα όλων  των δυσκολιών, ακόμη και την εμπειρία της “σιωπής  του Θεού”  και του Σταυρού.




Στο επεισόδιο έχουμε την απάντηση : «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός· αυτόν ν’ ακούτε».  «Να ακούει τον Γιό»  είναι το πρώτο καθήκον του Μαθητή, ώστε  να αποκτήσει τα εφόδια για  να μπορέσει να  καταλάβει και, στη συνέχεια,  να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Θεού στην μετάνοια, που οδηγεί στην Μεταμόρφωση.
Στην καθημερινότητα του μαθητή το Πάθος και η Ανάσταση είναι συνυφασμένα. 
Το επεισόδιο της Μεταμόρφωσης, είναι η μαρτυρία  πως η μετάνοια, δηλ. η αλλαγή του τρόπου σκέψης,  οδηγεί σε έναν  καινούργιο τρόπο εκτίμησης των πραγμάτων γύρω μας, που μπορεί να οδηγήσει -και οδηγεί-  στο άνοιγμα του ορίζοντα του μαθητή,  έτσι ώστε να προσεγγίσει  το  μυστήριου του Θεού και του ανθρώπου, πάντα όμως μέσω του Ιησού, και μαζί με τον ΄Αγιο Παύλο να μπορεί να αναφωνήσει : «Αν ο Θεός είναι μαζί μας ποιος θα είναι εναντίον μας ;» . 
Ακόμη και αυτή η κοινωνική, ηθική και οικονομική κρίση που ζούμε σήμερα  και που ακόμη δεν ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει, μπορεί να μεταμορφωθεί σε σοφία που θα ανοίξει τα μάτια μας για να δούμε ότι η οικονομία  και η πολιτική   είναι παντού αλλά δεν είναι το πάν και θα μας κάνει να καταλάβουμε ότι η κρίση που βιώνουμε , πριν απ’ όλα είναι ηθική,  και αλλαγή ήθους χρειάζεται.  
Διανύουμε την Τεσσαρακοστή  η οποία μας θέτει ένα βασικό ερώτημα:  τι άνθρωπος θέλεις να είσαι ή τι άνθρωποι θέλετε να είστε;
Με την ασκητική της,  μας καλεί σε μια ζωή περισσότερο μετρημένη, ζωή εγκράτειας.
Μας  εκγυμνάζει σε ένα τρόπο ζωής   με βάση τις αξίες όπως είναι η αλληλεγγύη, η συνύπαρξη, η συμπόνια, ο αλληλοσεβασμός της αξιοπρέπειας, η σύνεση, η  εγκράτεια. Μας καλεί πριν κάνουμε κάτι να το ζυγίσουμε με σύνεση και σοφία, για να μην χρειαστεί μετά να αναζητούμε δικαιολογίες για αυτά  που κάνουμε,  αλλά να πράττουμε  αφού πρώτα  σκεφτήκαμε  ποιο είναι το σωστό που πρέπει να κάνουμε. Μας καλεί να ρίξουμε τις όποιες μάσκες φοράμε και να γίνουμε περισσότερο διαφανείς.