Α Κύκλος 4η Κυριακή της Παρουσίας

Ο Θεός κάνει μεγάλες τις καρδιές των ανθρώπων για να αγαπάνε

Κυριακή  18  Δεκεμβρίου 2016

Στα δυο πρώτα κεφάλαια του ευαγγελίου του ο Ματθαίος, παρουσιάζει τα διαπιστευτήρια του Ιησού Μεσσία. Με την γενεαλογία του Ιησού δηλώνει ότι αυτός είναι μέλος της γενιάς του Δαυίδ και πραγματικός άνθρωπος, και εξ αυτού του λόγου και τις σχέσεις του με τους ανθρώπους. Η σημερινή περικοπή αρχίζει με την διήγηση της γέννησης του Ιησού, όπου παρουσιάζει τον Θεό ως πρωταγωνιστή . Ο Ιωσήφ και η Μαρία είναι παρόντες μόνο με την διαθεσιμότητα τους, δεν λένε τίποτε και με τα ονόματα που του αποδίδει ,Ιησούς και Εμμανουήλ, περιγράφει τη σχέση του με τον Θεό.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ. 1,18-24)

Προσθήκη λεζάντας

Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής: Η μητέρα του, η Μαρία, αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ. Προτού όμως συνευρεθούν, έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο μνηστήρας της ο Ιωσήφ, επειδή ήταν δίκαιος και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να διαλύσει τον αρραβώνα, χωρίς επίσημη διαδικασία. Όταν όμως κατέληξε σ’ αυτή τη σκέψη, του εμφανίστηκε στον ύπνο του ένας άγγελος σταλμένος από το Θεό και του είπε: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη φοβάσαι α πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους».

Με όλα αυτά που έγιναν, εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης : Η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας. Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία τη γυναίκα του. Και δεν είχε συζυγικές σχέσεις μαζί της· ωσότου γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς.

Λόγος του Κυρίου

Σε πρώτη ανάγνωση ο ευαγγελιστής φαίνεται να περιγράφει τα γεγονότα από τη μεριά του Ιωσήφ, τον οποίο χαρακτηρίζει «δίκαιο» επειδή, με περίσσια ευαισθησία και διακριτικότητα, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρέθηκε με την εγκυμοσύνη της Μαρίας και διότι τελικά υπακούει στο Θεό. Ο όρος ‘Δίκαιος’ στην Αγ. Γραφή δηλώνει τον άνθρωπο που όχι μόνο σέβεται το Θεό, αλλά που είναι ανοιχτός στο θέλημα του Θεού και αναγνωρίζει τα δικαιώματά Του και στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους κυριαρχεί ο σεβασμός , είναι φιλεύσπλαχνος και αναγνωρίζει τα δικαιώματά των άλλων. Ο Ιωσήφ, λοιπόν, έχει να διαλέξει μεταξύ του Νόμου, με τη δημόσια καταγγελία και διαπόμπευση, και της αποπομπής χωρίς νομικές παρενέργειες επειδή θέλει να προφυλάξει τη Μαρία από τη δημόσια διαπόμπευση διότι την αγαπά και τη σέβεται. Ίσως καταλαβαίνει ότι κάτι ιδιαίτερα μεγάλο συμβαίνει και ότι είναι ο Θεός σε δράση και ο ίδιος θέλει να παραμερίσει, να μην παρέμβει. Τότε επεμβαίνει ο Θεός και του δίνει να καταλάβει ότι τα όνειρα του Θεού αλλά και του δίκαιου είναι τα ίδια, δηλαδή, να προστατεύεται η ζωή, το παιδί. ΄ Ετσι το δίλημμα δεν υπάρχει πια.

Η Παναγία, σε όλη τη διήγηση, είναι παρούσα δίπλα στον Ιωσήφ και στο Γιό της. Συμμερίζεται τα πάντα , αλλά μέχρι εκεί, απλά είναι στη σκιά Του.

Πρωταγωνιστής είναι ο Θεός μέσω του αγγέλου (ο Θεός , αν και είναι ‘ο τελείως Άλλος’ από τον άνθρωπο, δεν σημαίνει ότι είναι απρόσιτος και γίνεται κοντινός στον άνθρωπο= άγγελος). Ο άγγελος αρχίζει το διάλογο του με τον άνθρωπο με ένα λόγο: “Μη φοβάσαι”, είναι ένας λόγος ενθαρρυντικός και καθησυχαστικός γιατί πάντοτε Εκείνος (ο Θεός) επεμβαίνει όταν η ζωή χρειάζεται υπεράσπιση. Όπως και στον Ευαγγελισμό, όταν η ζωή αρχίζει να αναδύεται.

Τα δύο ονόματα του Σωτήρα: 

 α) “του έδωσε το όνομα Ιησούς γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους.” Το όνομα «Ιησούς», στα εβραϊκά, προέρχεται από το ρήμα σώζω και το ρήμα διευρύνω. Ο Ιησούς είναι σωτήρας γιατί διευρύνει την καρδιά του ανθρώπου για να δεχτεί τον Θεό και έτσι να μπορέσει να αγαπήσει , να προσφέρει ζωή και ανθρωπιά. Αμαρτία είναι να κλείνουμε την καρδιά μας από εγωισμό μας και να μην έχει χώρο για τίποτα άλλο παρά μόνον για τον εαυτόν μας.

β) “Θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας” . Είναι μια παραπομπή στον προφήτη Ησαΐα, στο κεφ. 56,2 όπου γράφει : «… ο λαός μου θα γνωρίσει το ποιος είμαι· θ’ αντιληφθεί τη μέρα εκείνη ότι εγώ είμαι αυτός που βεβαιώνει και λέει: “εδώ είμ’ εγώ”». Τα ονόματα δηλώνουν την ταυτότητα του Ιησού.

Στο πρόσωπο του Ιησού από τη Ναζαρέτ έχουμε την παρηγορητική και ενθαρρυντική παρουσία του Θεού. Δεν πρέπει πια να τον ζητάμε έξω από τον κόσμο μας , το πρόσωπο του Ιησού είναι ανάμεσά μας , μέσα στην ιστορία μας.

Για να γίνει εφικτή, λοιπόν, αυτή η Σωτήρια και Παρηγορητική παρουσία του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Θεός δεν διάλεξε την οδό της επιβολής αλλά θέλησε να συνεργαστεί με τον άνθρωπο, και γι' αυτό είχε ανάγκη από το «ναι» της Παναγίας και τη «διαθεσιμότηα» του Ιωσήφ.