Γ κύκλος 3η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Λκ.13,1-9)

Ο Καιρός μας δωρίζεται για να τον αξιοποιήσουμε   

Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

 Το αναγνωσμα απότην Παλαια Διαθήκη, μας αφηγείται το γεγονος της εμφάνιση του Θεού στον

Μωυσή στην φλεγόμενη  βάτο στο όρος Χωρήβ  (Eξ.3,1-8.13-15) Το γεγονος αυτό είναι  μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της Σωτηρίας. Σηματοδοτεί τη μετάβαση από τη εποχή των πατριαρχών στη γέννηση του Ισραήλ ως λαό του Θεού.

Ο Θεός αποκαλύπτει το Όνομα του στον  Μωυσή και τον καθιστά Σωτήρα αυτού του Λαού. Αυτό το Όνομα, συνήθως αποδίδεται στις σύγχρονες γλώσσες ως «Εγώ είμαι ο Ον»  στα εβραϊκά “Γιαχβέ”. Είναι αινιγματικό και πολυσήμαντο .Θα μπορούσε να ειπωθεί ως:  Εγώ είμαι ο Ον/  Εγώ είμαι εδώ μαζί σου / σας, Εγώ υπάρχω για σένα /σας. Ο Θεός  κάνει γνωστό  τον εαυτό του με αυτό που πράττει  για τον Ισραήλ,  στην προκειμένη περίπτωση με την απελευθέρωσή του από τη δουλεία των  Αιγυπτίων. Για να καταλάβουμε ποιος είναι ο Θεός, πρέπει να δούνε  τι κάνει  ο Θεός μέσα στην ιστορία και μάλιστα  στην ιστορία του Λαού του Ισραήλ. Τον παίρνει υπό την προστασία του και τον ελευθερώνει από τη σκλαβιά που έζησε στην  Αίγυπτο   και αποκαλύπτει τον εαυτό του ακριβώς όπως  είναι:   προσεκτικός,  νοιάζεται, είναι εκείνος που  απελευθερώνει και σώζει από κάθε είδους καταπίεση. Όλη η ανθρώπινη  ιστορία είναι η εξήγηση του ονόματος του Θεού: του τι είναι πως είναι και γιατί είναι ο Θεοσς

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ.13,1-9)          

Εκείνο τον καιρό παρουσιάσθηκαν κάποιοι στον Ιησού , που του ανήγγειλαν για τους Γαλιλαίους εκείνους των οποίων το αίμα ο Πιλάτος το ανέμειξε με αίμα των θυσιών τους. Κι ο Ιησούς τους απάντησε και τους είπε: "Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι  ήταν περισσότερο αμαρτωλοί απ' τους άλλους Γαλιλαίους, επειδή έπαθαν αυτό το πράγμα; Όχι, σας λέω. Αλλά εάν δε μετανοήσετε, όλοι σας θα χαθείτε με παρόμοιο τρόπο. 'Η μήπως, εκείνοι οι δεκαοκτώ πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στο Σιλωάμ και τους σκότωσε, νομίζετε ότι ήταν περισσότερο ένοχοι απ' ότι είναι όλοι εκείνοι που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ; Όχι, σας λέω, αλλά εάν δε μετανοήσετε, όλοι σας θα χαθείτε με τον ίδιο τρόπο".
    Ο Ιησούς τους είπε και την ακόλουθη παραβολή: "Κάποιος είχε μια συκιά φυτεμένη στο αμπέλι του και πήγε να ψάξει για καρπούς σ' αυτή τη συκιά και δε βρήκε. Είπε τότε στον αμπελουργό: Τρία χρόνια τώρα έρχομαι εδώ να ψάξω για καρπούς σ' αυτή τη συκιά και δε βρίσκω. Κόψε την, λοιπόν. Γιατί να πιάνει και το έδαφος;' Κι ο αμπελουργός του απάντησε: `Κύριε, άφησε την κι αυτή τη χρονιά, ώστε να σκάψω γύρω της και να βάλω κοπριά. Και θα δούμε αν δώσει καρπούς στο μέλλον. Αλλιώς, κόψε την".

                                                                                                     Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς με τους μαθητές του ταξιδεύουν προς την Ιερουσαλήμ. Στο δρόμο σχολιάζουν την επικαιρότητα. Η συζήτηση αφορούσε  « εκείνους Γαλιλαίους των οποίων το αίμα ο Πιλάτος το ανέμειξε με αίμα των θυσιών τους». Κατά πάσα πιθανότητα ήταν  μια πράξη επίδειξης δύναμης  για να τρομοκρατηθεί  και να παραλύσει  το πλήθος και από φόβο  να μην αντιδρά. Το μόνο που κατόρθωναν ήταν να δημιουργήσουν όλο και περισσότερη εχθρότητα και μνησικακία στον ντόπιο καταπιεσμένο πληθυσμό.
Ο Ιησούς σ’ αυτό το επεισόδιο  προσθέτει και κάτι ακόμα  που ήταν ακόμη ζωντανό στην μνήμη των   ακροατών του, για εκείνους τους «δεκαοκτώ πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στο Σιλωάμ και τους σκότωσε». Και σχολιάζει  "Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι  ήταν περισσότερο αμαρτωλοί απ' τους άλλους Γαλιλαίους, επειδή έπαθαν αυτό το πράγμα; Όχι, σας λέω”. Σαν να θέλει να τους πει : “Σταματήστε να φαντάζεσθε   την ανθρώπινη ύπαρξη ως μια αίθουσα Δικαστηρίου. Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ ενοχής και ατυχίας, μεταξύ αμαρτίας και ασθένειας. Ο Θεός δεν σπείρει τον θάνατο, δεν δείχνει την εξουσία του με τιμωρίες”  και συμπληρώνει “αλλά εάν δε μετανοήσετε, όλοι σας θα χαθείτε με τον ίδιο τρόπο”.
 Ο Ιησούς μας ξαφνιάζει· είναι σαν να λέει και να ξελέει.  Απλά  θέλει να σβήσει την εικόνα του Θεού τιμωρού και  εκδικητή  και να  μας δώσει να καταλάβουμε ότι στη ζωή έχουμε  αυτονομία και φέρουμε  την  ευθύνη των πράξεων μας. Η δράση του Θεού στην ιστορία μας  δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για οποιαδήποτε εύκολη αυτολύπηση. Ο Θεός προσφέρει τα αγαθά του  δωρεάν και όχι ως ανταμοιβή για τα κατορθώματά μας   ή ως τιμωρία για τις αμαρτίες μας . Αυτά τα δώρα είναι  δωρεάν δώρα, αλλά και δέσμευση: ο Θεός θέλει να αποδώσουμε καρπούς.

Το δεύτερο μέρος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι  μια σύντομη παραβολή “της άκαρπης συκιάς”και έτσι ο Ιησούς έρχεται να συμπληρώσει τη διδασκαλία του  με  την επιτακτικότητα της μετάνοιας.  Λέει : δεν μπορούμε από το γεγονός ότι  ο Θεός είναι ευσπλαχνικός και κάνει υπομονή, να συμπεράνουμε ότι η “κρίση του Θεού” έχει καταργηθεί. Αντίθετα, ο Ιησούς μας επιβεβαιώνει ότι εάν δεν παράγουμε καλούς καρπούς θα καταλήξουμε στην καταστροφή.
          Ο Θεός, είναι υπομονετικός όπως ο υπομονετικός και καλόγνωμος γεωργός της παραβολής. Ελπίζει στην μεταστροφή του αμαρτωλού, του δίνει καιρό για να μεταμεληθεί, αλλά όχι για να αναβάλλει την μετάνοια.   Η μετάνοια είναι : α) ριζική ·  πηγαίνει  βαθιά  και αγγίζει τη ρίζα της ύπαρξης μας. Δεν πρέπει να περιορίζεται στη συνείδησή μας μόνο, γιατί και αυτή μπορεί να την έχουμε μορφώσει  κατά τρόπο τέτοιο ή να έχει επηρεαστεί τόσο από το περιβάλλον, που να μας οδηγεί σε αυταπάτες και λανθασμένες εκτιμήσεις αλλά να είναι φωτισμένη από το Λόγο του Θεού,   β)θρησκευτική·  η αυτοκριτική που διενεργούμε πρέπει να εμπνέεται από τον Λόγο του Θεού και να αποβλέπει στην μεταστροφή της ύπαρξης μας, και όχι να ωθείται από τον πληγωμένο εγωισμό μας, ή την πληγωμένη  δημόσια εικόνα μας.

 Η αλήθεια δεν βρίσκεται  στην εκτίμηση της κοινής γνώμης  και  δεν είναι αποτέλεσμα της τρέχουσας μόδας ή  της γνώμης της πλειοψηφίας  ή της επιδίωξης  του τι θα ήθελα να ήμουν και δεν είμαι,  γ) επιτακτική· Εδώ και τώρα :  υπάρχει καιρός για να επωφεληθούμε και να  μεταστραφούμε, αλλά ως όχι χρησιμοποιώντας τον ως πρόσχημα για να την αναβάλουμε για αργότερα, δ) η μετάνοια  είναι μια πράξη βαθειά ανθρώπινη, διότι  βοηθά τον άνθρωπο να ανακαταλάβει την ταυτότητα του και να της δώσει την εικόνα που είχε πριν    απ’ όλες τις αλλοτριώσεις που το κακό ενέργησε.
Τότε όπως και σήμερα είναι ξεκάθαρο   ότι τα πάντα στον κόσμο είναι στενά συνδεδεμένα: εάν υπάρχουν εκατομμύρια φτωχοί  άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια ή εκπαίδευση, όλος ο κόσμος υποφέρει και όλοι -ποιός λιγότερο,  ποιός  περισσότερο-  είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό· αν η φύση υποφέρει, ο άνθρωπος υποφέρει και πεθαίνει. Είναι  ολόκληρη η κοινωνία που πρέπει να σωθεί αλλάζοντας μυαλά.

Γ κυκλος 2 Κυριακή της Τεσσαρακοστης, Λκ 9,28β-36

     Αν διαλέξουμε τη ζωή του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού,  ο Αναστημένος θα μεταμορφώσει το μίζερο  σώμα μας και θα το κάνει όμοιο με το ένδοξο Σώμα Του

Κυριακή  24 Μαρτίου   2019   

Στο πρώτο ανάγνωσμα από την Παλαιά Διαθήκη (Γεν  15,5-12.17-18)  περιγράφεται η σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης του Θεού προς τον Αβραάμ και του Αβραάμ προς τον Θεό. Ο  Θεός προτείνει στον Αβραάμ να πάει σε μια καινούργια πατρίδα που θα του  δείξει εκείνος, και  ο  Αβραάμ  ελεύθερα δέχεται, συναινεί  στην πρόταση/προσφορά και  αφήνει πίσω  την προηγούμενη ζωή του επειδή  πίστεψε  ότι  αφού "ο Θεός είναι μαζί μου δεν έχω τίποτα να φοβηθώ". Ο Θεός, διάλεξε τον  Αβραάμ και του δείχνει την εύνοια του, όχι  επειδή  έκανε κάτι ο Αβραάμ για να το  αξίζει, αλλά επειδή Εκείνος το θέλησε.  Ο Αβραάμ από την μεριά του εμπιστεύεται το Θεό και δεν  του ζητά  εγγυήσεις ή άλλες πληροφορίες για το πως θα εκπληρωθούν οι υποσχέσεις του. Απλά εμπιστεύεται και ξεκινά. Το τελετουργικό “συμμαχία Συμφωνίας και συμμαχία φιλίας” που ο Θεός  συνάπτει με τον Αβραάμ : τα   ζώα που  μοιράζονται σε δύο ίσα μέρη που είναι αλληλοσυμπληρούμενα και εκπροσωπούν τους δύο συμβαλλόμενους. Και πάλι το Έλεος του Θεού προσφέρει στον Αβραάμ κάτι παραπάνω  για το οποίο δεν έκανε τίποτα για να το  αξιομισθίσει .    

Οι Χριστιανοί καλούμαστε να απελευθερωθούμε από  τις όποιες προκαταλήψεις και τα είδωλα μας,  να εμπιστευτούμε στο ΄Ελεος του Θεού  και να αφήσουμε την εικόνα Του, σύμφωνα με την οποία πλασθήκαμε,  να αποκαλύπτεται. Το να είναι κάποιος μαζί με τον Ιησού σημαίνει ότι  με την συμπαράσταση του μαθαίνει  να αφήνει τον Θεό που είναι μέσα του (πλασθήκαμε κατ΄εικόνα Θεού) να τον μεταμορφώσει. 
                                       
 Ανάγνωσμα  από το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο    (9,28β-36)

Εκείνο τον καιρό  ο Ιησούς πήρε τον Πέτρο και τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο κι ανέβηκε στο βουνό για να προσευχηθεί. Και συνέβηκε ενώ προσευχόταν, να αλλάξει η μορφή του πρόσωπου και τα φορέματά του έγιναν άσπρα, και αστραφτερά. Τότε εμφανίσθηκαν δυο άνδρες που μιλούσαν μαζί του, και οι οποίοι ήταν ο Μωυσής και ο Ηλίας. Αυτοί εμφανίσθηκαν μέσα σε δόξα και του μιλούσαν για την έξοδό του, που έμελε να εκπληρωθεί στην Ιερουσαλήμ. Αλλά τον Πέτρο και τους συντρόφους του τους είχε κυριέψει ένας βαρύς ύπνος. Αλλά παρέμειναν ξύπνιοι και είδαν τη δόξα του Ιησού και τους δυο άνδρες που στέκονταν μαζί του. Και την ώρα που απομακρύνονταν από κοντά του, είπε ο Πέτρος στον Ιησού: "Κύριε, είναι καλό να μείνουμε εδώ και να κάνουμε τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία". Δεν ήξερε τι έλεγε. Ενώ αυτός ακόμα έλεγε αυτά τα λόγια, ήλθε μια νεφέλη που τους τύλιξε στη σκιά της. Κι εκείνοι φοβήθηκαν που μπήκαν μέσα στη νεφέλη. Και μια φωνή ήλθε απ'τη νεφέλη, που είπε: "Αυτός είναι ο Υιός μου, ο εκλεκτός. Αυτόν να ακούτε". Κι αφού ακούστηκε η φωνή, ο Ιησούς βρέθηκε μόνος. Κι εκείνοι δε μίλησαν καθόλου κι εκείνες τις ημέρες σε κανένα δεν είπαν τίποτα απ'ό,τι είδαν.
Λόγος του Κυρίου 

         
Το ευαγγελικό επεισόδιο της Μεταμόρφωσης του Ιησού (Λκ 9: 28-36) έχει δύο κέντρα: α) την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας του Ιησού και του έργου του,  και β) την «πρόγευση της Αναστάσεως»  για τον Ιησού, ως  απάντηση – αναγνώριση   του Θεού Πατέρα  για την ορθότητα του δρόμου που  διάλεξε για να ζήσει την Μεσσιανικότητα του.

Ο ευαγγελιστής, στην προσπάθεια του να μεταφέρει όσο το δυνατό πληρέστερα το γεγονός και το νόημα  της Μεταμορφώσεως στις επερχόμενες γενεές,  δε διστάζει να το περιγράψει με στοιχεία που  παραπέμπουν στο Μωυσή όταν στο Σινά του δόθηκε μέσα από  Θεοφάνια  ο Νόμος. Με αυτόν τον τρόπο λέει  στον αναγνώστη ότι ο Ιησούς   δεν είναι απλά  όπως ο  Μωυσής ή  ένας άλλος Μωυσής, αλλά ο Υιός του Θεού Πατέρα, ο Αγαπητός,   ο οριστικός μεσολαβητής μεταξύ Θεού και ανθρώπων  που ως επικεφαλής του Λαού του Θεού, τον συγκροτεί με τον Νόμο της Αγάπης. Είναι Εκείνος στον οποίο όχι μόνον  εκπληρώνονται οι υποσχέσεις των Προφητών  αλλά  είναι και  ο Αυθεντικός ερμηνευτής του Λόγου του  Θεού για τον Νέο Λαό του Θεού, και για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι εκείνος που τελικά θα  οδηγήσει  στην τέλεια και ολοκληρωτική απελευθέρωση την ανθρωπότητα από το κακό, στην  Βασιλεία του Θεού.