Α΄Κυκλος 2η Κυριακή της Παρουσίας 2016

.

Μετανοώ και ονειρεύομαι τον καινούργιο κόσμο της Βασιλεία του Θεού, που έρχεται

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς παρουσιάζει τη μορφή και τη δραστηριότητα του Ιωάννη του Βαπτιστή στην έρημο της Ιουδαίας. Έχουμε μια γεωγραφική υπόδειξη ότι ο Ιωάννης δρούσε στην Ιουδαία, στο Νότο, ενώ ο Ιησούς στη Γαλιλαία, στο Βορρά. Για το Ματθαίο η δραστηριότητα του Ιωάννη είναι αποκλειστικά προσανατολισμένη στο να προετοιμάσει το λαό, πρώτα να αναγνωρίσει και στη συνέχεια να δεχτεί “Εκείνον που πρέπει να έρθει”. Τον παρουσιάζει ως ένα μεγάλο και θαρραλέο κήρυκα, που προαναγγέλλει την επερχόμενη κρίση του Θεού και καταγγέλλει την τρέχουσα αδικία που επικρατεί.

Το κήρυγμα του Ιωάννη είναι σχεδόν το ίδιο με την αρχή του κηρύγματος του Ιησού. Ο Ιωάννης, όμως, παρουσιάζεται ως εκείνος που προετοιμάζει το λαό να αναγνωρίσει τον ερχόμενο Σωτήρα, ως κάποιος που βοηθά το λαό, αλλά και εμάς, να καταλάβουν την κατάσταση, τη συγκυρία στην οποία ζουν, για να μην την αφήσουν να περάσει αναξιοποίητη. Κανέναν δεν προσκαλεί να τον ακολουθήσει στο δρόμο που διάλεξε για τον εαυτόν του. Τα παραδείγματα που δίνει είναι παρμένα από την καθημερινότητα του καθ’ ενός.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Μτ 3,1-12)

Εκείνο τον καιρό, εμφανίστηκε στην έρημο της Ιουδαίας ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Κήρυττε κι έλεγε: «Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού». Για τον Ιωάννη είχε προφητέψει ο προφήτης Ησαΐας: Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει. Ο Ιωάννης φορούσε ρούχα από τρίχες καμήλας και ζώνη δερμάτινη στη μέση του. Η τροφή του ήταν ακρίδες και μέλι από αγριομέλισσες. Σ’ αυτόν τον άνθρωπο πήγαινε τότε όλος ο κόσμος, από τα Ιεροσόλυμα κι απ’ όλη την Ιουδαία, κι απ’ όλη την περιοχή του Ιορδάνη. Έρχονταν και τους βάφτιζε στον Ιορδάνη ποταμό, καθώς ομολογούσαν τις αμαρτίες τους.

Όταν ο Ιωάννης είδε πολλούς Φαρισαίους και Σαδδουκαίους να έρχονται για να βαφτιστούν, τους είπε: «Οχιάς γεννήματα, ποιος σας είπε πως έτσι θα ξεφύγετε από την οργή του Θεού, που πλησιάζει; Αν θέλετε να γλιτώσετε, κάνετε έργα που ταιριάζουν σε όποιον πραγματικά μετανοεί. Και μην αυταπατάστε λέγοντας, “εμείς καταγόμαστε από τον Αβραάμ”. Να είστε βέβαιοι πως ο Θεός, ακόμη κι απ’ αυτές εδώ τις πέτρες μπορεί να κάνει απογόνους του Αβραάμ. Το τσεκούρι βρίσκεται κιόλας στη ρίζα των δέντρων. Κάθε δέντρο που δε δίνει καλό καρπό θα κοπεί σύρριζα και θα ριχτεί στη φωτιά.

Εγώ σας βαφτίζω με νερό, και το βάπτισμά μου είναι βάπτισμα μετάνοιας. Αυτός όμως που έρχεται ύστερα από μένα, είναι πιο ισχυρός από μένα, και δεν είμαι άξιος ούτε τα υποδήματά του να κρατήσω. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά. Κρατάει στο χέρι του το λιχνιστήρι, για να ξεκαθαρίσει το αλώνι του· το σιτάρι θα το συνάξει στην αποθήκη του, μα το άχυρο θα το κατακάψει στη φωτιά που δε σβήνει ποτέ».

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιωάννης ξεκινά δίνοντας μια καλή είδηση: “Έφτασε η βασιλεία του Θεού”. Ο Θεός είναι κοντά σε όλους, μάλιστα πλησιάζει. Αν δεν τον βλέπουν, είναι γιατί τα μάτια δεν είναι ακόμη έτοιμα. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι ο καινούργιος κόσμος που ο Θεός επιθυμεί για το πλάσμα του, τον άνθρωπο και που φώτισε τους προφήτες να τον περιγράψουν, και αυτή αρχίζει από τώρα, γιατί ο Θεός είναι ήδη παρών. Και αν αυτή δεν είναι ακόμη τόσο εμφανής, ωστόσο είναι το αδιαφιλονίκητο μέλλον όλων. Η παρουσία του Ιωάννη βοηθά να ανοίξουν τα μάτια, να δεχτούν(με) τον απεσταλμένο του Θεού που θα τους βοηθήσει να δουν τον καινούργιο κόσμο της Βασιλείας των Ουρανών που ανατέλλει, να τη γνωρίσουν, να τη ζήσουν.

Το πρώτο που ζητά ο Ιωάννης είναι η ειλικρίνεια: να κάνουν(με) το καθήκον τους (μας) με τιμιότητα και σοβαρότητα, να μοιράζονται (μαστε) τα αγαθά αντί να τα οικειοποιούνται (μαστε) και να προσεύχονται (μαστε).

Ο Ιωάννης προτρέπει τους ακροατές του : για να δουν τη Ζωή, το Θεό, που έρχεται να τους συναντήσει και το πρώτο βήμα είναι να αλλάξουν μυαλό, νου, να μετανοήσουν. Την υπόδειξη της Μετάνοιας ο Ιωάννης δεν την παρουσιάζει ως μια εντολή, αλλά ως μια ευκαιρία, ως μια δυνατότητα που τους (μας) προσφέρεται: για να αλλάξουν νοοτροπία και να σωθούν(με) από τις ψευτοσιγουριές και τις ψευδαισθήσεις που τρέφουν και να χαράξουν μια νέα πορεία αν θέλουν(με) ο ουρανός να γίνει προσιτός και η γη περισσότερο ανθρώπινη. Δεν υπάρχουν πια αδιέξοδα, γιατί σε όλους δίνεται η χάρη να βρουν τη λύση.

Πρώτος κύκλος. 1η Κυριακή της Παρουσίας

Κυριακή   17 Δεκεμβρίου

Το σήμερα που ζείτε έχει άπειρη αξία, μη το σπαταλάτε.  

Η χριστιανική κοινότητα, ήδη από τα πρώτα αποστολικά χρόνια, ζει μια παράξενη ένταση. Ο Κύριος ήρθε, έζησε, δίδαξε, πέθανε και αναστήθηκε για τη σωτηρία μας. Η καθημερινότητά τους, όμως, φαίνεται να μην άλλαξε και πολύ. Ακόμη η αδικία φαίνεται να κερδίζει, η καταπίεση να κυριαρχεί, η αμαρτία να βασιλεύει, οι περισσότεροι γύρω τους (μας) ζουν ως Θεός να μην υπάρχει, ακόμη και μέσα στις κοινότητές τους (μας). Παρόλο που περιμένουν μια επιστροφή του Κυρίου, φαίνεται ότι ο αρχικός ζήλος εξασθενεί και σιγά σιγά δίνει τη θέση του στην ισοπεδωτική συνήθεια. Διαπιστώνουν (διαπιστώνουμε) ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος, μεταφέροντας τα λόγια του Ιησού, προσπαθεί να τους (μας) δώσει μια απάντηση.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Mτ 24,36-44)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έλεγε στα πλήθη το «Ποια μέρα και ώρα θα έρθει το τέλος, κανένας δεν το ξέρει· ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνον ο Πατέρας μου.

»Η παρουσία του Υιού του Ανθρώπου θα μοιάζει με ό,τι έγινε την εποχή του Νώε. Εκείνη την εποχή, πριν από τον κατακλυσμό, οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, παντρεύονταν και πάντρευαν ως την ημέρα που μπήκε ο Νώε στην κιβωτό. Δεν κατάλαβαν τίποτε, ώσπου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους. Έτσι θα γίνει και με την παρουσία του Υιού του Ανθρώπου. Τότε, από δύο ανθρώπους που θα βρεθούν στο χωράφι, ο ένας θα σωθεί κι ο άλλος θα χαθεί. Δύο γυναίκες θ’ αλέθουν στο μύλο, η μία θα σωθεί κι η άλλη θα χαθεί.

»Να αγρυπνείτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε ποια μέρα θα έρθει ο Κύριός σας. Και να ξέρετε τούτο: Αν ήξερε ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού ποια ώρα θα έρθει ο κλέφτης, θα ξαγρυπνούσε και δε θ’ άφηνε να διαρρήξουν το σπίτι του. Γι’ αυτό κι εσείς να είστε έτοιμοι, γιατί ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει την ώρα που δεν τον περιμένετε».

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, λοιπόν, δίνει τρία παραδείγματα. Ξεκινά με ένα τρόπο, παράδοξο θα λέγαμε, μιλά για το λυκόφως (λίγο πριν σκοτεινιάσει), φέρνοντας ως παράδειγμα το λυκαυγές (λίγο πριν χαράξει).

Εκείνη την εποχή, πριν από τον κατακλυσμό, οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, παντρεύονταν και πάντρευαν ως την ημέρα που μπήκε ο Νώε στην κιβωτό. Δεν κατάλαβαν τίποτε, ώσπου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους. Έτσι θα γίνει και με την παρουσία του Υιού του Ανθρώπου, λέει.

Με τα λόγια αυτά ο Ιησούς και ο ευαγγελιστής δεν θέλουν να φοβίσουν, αλλά να μας ταρακουνήσουν, να μας ξυπνήσουν. Με την περιγραφή, που κάνει ο Ιησούς, των ημερών του Νώε, θέλει να υπογραμμίσει ότι ζούσαν την καθημερινότητα με τις μικρές ή μεγάλες ασχολίες τους και τα μικρά ή μεγάλα προβλήματά τους. Το είχαν ως δεδομένο ότι έτσι ήταν τα πράγματα, έτσι ανυποψίαστα, και όταν ήλθε κάτι το καινούργιο δεν κατάλαβαν τι ακριβώς γινόταν. Το ίδιο λέει και ο ευαγγελιστής στους αναγνώστες του της πρώτης κοινότητας, καθώς επίσης και σε μας τους σημερινούς αναγνώστες του : Προσέξτε πώς ζείτε την καθημερινότητά σας, μην την σπαταλάτε.

Τίποτα το κακό δεν έχει η απλή ζωή και η αναζήτηση της απλής καθημερινής ευτυχίας. Ο Ιησούς δεν την καταδικάζει, απλώς περιγράφει την καθημερινότητα. Το πρόβλημα είναι μην τυχόν η καθημερινότητα μας νανουρίσει και κάνει τα μάτια μας να κλείνουν, αιχμαλωτίζοντάς μας στους μικροεγωισμούς μας, που δεν μας αφήνουν να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και να προσπαθήσουμε να δούμε το νόημα των γεγονότων, την αξία του καιρού που ζούμε και να αναζητήσουμε το σκοπό τους.

Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος η συνήθεια να μην μας αφήσει να δούμε και το θαυμάσιο που κρύβεται πίσω από την καθημερινότητα που ωστόσο και έρχεται να μας συνάντηση. Σε κάθε σελίδα του Ευαγγελίου ο Ιησούς εφιστά την προσοχή μας στο να μην αποκλείουμε το μυστήριο από τη ζωή μας, όχι ως σκοτεινό και ανεξιχνίαστο, αλλά ως κάτι το μεγαλύτερο που μας ξεπερνά, αλλά συνυπάρχει με μας, το οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε σταδιακά, χωρίς βέβαια να εξαντλήσουμε τη γνώση του. Προσοχή να το καταλάβουμε χωρίς να το εξαντλήσουμε. Ακόμη και πίσω από τα πιο συνηθισμένα, υπάρχει το μυστήριο που πραγματώνεται λίγο λίγο.