Κυριακή της Πεντηκοστή

Ο Αναστημένος Χριστός οδηγεί τους μαθητές του  στην ώριμη κατανόηση της Ζωής των μαθητών, μαζί του.

  

Κυριακή 19/06/ 2016

Την ημέρα της Πεντηκοστής έχουμε την αποκάλυψη  και τα εγκαίνια “του καιρού”  της Κοινότητας των Μαθητών του Ιησού Χριστού, της Μίας Aγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας στον κόσμο. Εκκλησία :  ο Λαός που ο Θεός κάλεσε μέσω, του Υιού του, ο οποίος την συγκρότησε σε Σώμα Του και το Αγ. Πνεύμα την Ζωοποιεί και την Αγιάζει.

Από το κατά Ιωάννη αγ.  Ευαγγέλιο 14,15-16.23-26

«Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου. Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας.

«Όποιος με αγαπάει», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «θα τηρήσει το λόγο μου. Κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του.  Αυτός που δε με αγαπάει δεν ακολουθεί τα λόγια μου. Τα λόγια όμως που ακούτε δεν προέρχονται από μένα, αλλά από τον Πατέρα που μ’ έστειλε.

Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας. Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ».

Λόγος του Κυρίου.

Στην ευαγγελική  μας περικοπή, ο  Ιησούς  συνοψίζει σε τρία σημεία το έργο του Αγίου Πνεύματος στον καιρό της Εκκλησίας. Έναν  καιρό καθόλου ήσυχο και  με πάρα πολλά ερωτηματικά γύρω  από: την πίστη στον Ιησού, την ταυτότητα, το έργο του, την ταυτότητα της κοινότητας των μαθητών, την Εκκλησία, το περιεχόμενο της διδασκαλίας και  της οργάνωσης της Εκκλησίας, της τοποθέτησής της απέναντι  και μέσα στον «κόσμο», τις αντιδράσεις, τους  διωγμούς που αντιμετωπίζει από τον περίγυρο μέσα στον όποιο ζει. Οι καιροί είναι καινούργιοι και  ζητούν απαντήσεις. Ο Δάσκαλος δεν είναι ορατά ανάμεσα τους.

Υπόσχεται μια νέα παρουσία που ο Πατέρας θα τους στείλει έπειτα από αίτημα τους, το Άγιο Πνεύμα που σκοπό έχει: α) να κρατήσει την κοινότητα ανοιχτή και ευαίσθητη στην ακρόαση και τη διαφύλαξη του Λόγου του Ιησού, β) να ζωογονεί το  βίωμα που από αυτόν τον Λόγο πηγάζει και που αυτό σημαίνει τήρηση των εντολών του Ιησού και γ) να υποστηρίζει το κουράγιο και την παρρησία της μαρτυρίας των μαθητών του Ιησού   ώστε να διαφυλαχτεί με πιστότητα η ανάμνηση του Ιησού, η ορθή κατανόηση της διδασκαλίας  του. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν κατορθωτά  αν γίνει με αγάπη δεκτή η δωρεά του  Αγίου Πνεύματος.

Για τα αποτελέσματα  αυτής της αποδοχής μας μιλά ο αγ. Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους 8,8-17 που είναι το δεύτερο βιβλικό ανάγνωσμα της Θ. Λειτουργίας της Πεντηκοστής.

Αδελφοί  όσοι ακολουθούν τις αμαρτωλές επιθυμίες, δεν μπορούν ν’ αρέσουν στο Θεό.

Εσείς όμως δε ζείτε κάτω από την εξουσία της αμαρτίας, αλλά ακολουθείτε τις εντολές του Πνεύματος, εφόσον βέβαια το Πνεύμα του Θεού κυριαρχεί στην ύπαρξή σας. Κι αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα του Χριστού, αυτός δεν ανήκει στον Χριστό.  Αν όμως ο Χριστός κυριαρχεί στην ύπαρξή σας, τότε εξακολουθείτε βέβαια να πεθαίνετε σωματικά εξαιτίας της αμαρτίας, αλλά το Πνεύμα σάς δίνει ζωή, επειδή ο Θεός σάς δικαίωσε.  Κι αν κατοικεί στο είναι σας το Πνεύμα του Θεού που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, αυτός που ανέστησε το Χριστό από τους νεκρούς θα δώσει και στα θνητά σας σώματα ζωή με το Πνεύμα του, που ζει μέσα σας.

Συνεπώς, αδερφοί μου, είμαστε οφειλέτες, αλλά όχι προς το φυσικό άνθρωπο, που απαιτεί διαγωγή σύμφωνη με τις επιθυμίες του.  Γιατί, αν ζείτε σύμφωνα με τις επιθυμίες του φυσικού ανθρώπου, σας περιμένει βέβαιος θάνατος. Αν όμως νεκρώνετε τις αμαρτωλές επιθυμίες σας με τη βοήθεια του Πνεύματος, θα ζήσετε.  Πραγματικά, όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι παιδιά του Θεού.  Γιατί το Πνεύμα που σας έδωσε ο Θεός δεν εμπνέει φόβο για το Θεό ούτε κάνει τους ανθρώπους δούλους, αλλά παιδιά του Θεού. Αυτό το Πνεύμα μάς δίνει το θάρρος να λέμε το Θεό: «Αββά, Πατέρα μου!»  Το ίδιο το Πνεύμα του Θεού διαβεβαιώνει το δικό μας πνεύμα πως είμαστε παιδιά του Θεού.  Αφού, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με το Χριστό στη θεϊκή δωρεά. Εφόσον συμμεριζόμαστε τα παθήματα του Χριστού, θα μετάσχουμε μαζί του και στη δόξα του.

Λόγος του Κυρίου

Λέει, λοιπόν, ο αγ. Παύλος ότι :  το άγιο Πνεύμα είναι πνεύμα ελευθερίας και  όταν γίνει δεκτό με αγάπη δημιουργεί  προσωπικότητες ελεύθερες επειδή  τις  ανθρώπινες επιθυμίες που αποβλέπουν στον εγωιστικό κορεσμό τους, τις μεταστρέφει σε αγαπητική συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων. Ο άνθρωπος κλεισμένος στον εγωκεντρισμό του (σάρκα) αισθάνεται “τον νόμο” - τον τρόπο ζωής,  σύμφωνο  με το Πνεύμα του  Θεού,  ως έξωθεν βάρος και σκλαβιά,   που του επιβάλλεται. Το Πνεύμα, ως αγάπη,  αλλάζει αυτό το ενδόμυχο είναι του. 

Αλλάζει και την αντίληψη των σχέσεων του ανθρώπου,  τόσο με τον Θεό, που  δεν γίνονται πια αντιληπτές ως σκλάβου προς αφεντικό αλλά ως γιου προς πατέρα, όσο και με τους συνανθρώπους του, έτσι που δεν είναι πια ανταγωνιστές αλλά συναγωνιστές,  ώστε  από κοινού να κατακτήσουν το καλό. Ο αγ. Παύλος αυτή την σχέση  την ονομάζει «εξ υιοθεσίας» για να δείξει ότι είναι μια δωρεά που γίνεται και όχι κάτι το νομικίστικο που συμβάλλεται και συναλλάσσεται .

Ο μαθητής του Χριστού χαίρει της ίδιας ελευθερίας και εξοικείωσης  που ο έχει ο Ιησούς με τον Θεό  Πατέρα. Αυτή “η υιική σχέση” είναι η ρίζα κάθε ελευθερίας.

Τα Δώρα του Αγίου Πνεύματος

7η Κυριακή του Πάσχα (Ιω 17,1-11)

Ο κόσμος τους μίσησε, επειδή δεν είναι απ' τον κόσμο…

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

       

Είμαστε πάντοτε στο  17ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του  αγ. Ιωάννη, γνωστό ως η Ιερατική προσευχή του Ιησού. Είναι ένα κείμενο βγαλμένο από την καρδιά του Φίλου, που με στοργή και συμπόνια σκέπτεται τους φίλους,  τους  μαθητές του, που σε μια δύσκολη στιγμή γι’ αυτούς, τώρα που θα είχαν περισσότερο την ανάγκη της παρουσίας του, πρέπει να τους αφήσει μόνους. Ο Ιησούς ξέρει ότι βαδίζει προς το θάνατό του και οι μαθητές του, οι φίλοι του, εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, θα μπουν σε μια μεγάλη δοκιμασία.

       Η προσευχή του Ιησού είναι μια  έκφραση αγάπης και αφοσίωσης εκείνου που έχει δηλώσει ότι  δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από εκείνη, με την οποία ο φίλος  δίνει τη ζωή του για τους φίλους του. Είναι ένα κείμενο, που για να το κατανοήσουμε, πρέπει πρώτα να το γευτούμε και να το νοιώσουμε, μιλά η καρδιά.

              

Ανάγνωσμα από το  κατά Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο  (Ιω 17,1-11)

Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς σηκώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, είπε: "Πατέρα, έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να δοξάσει εσένα. Όπως του έδωσες εξουσία πάνω σε κάθε άνθρωπο, έτσι θα δώσει την αιώνια ζωή σ' όσους του έχεις δώσει. Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν εσένα το μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ σε δόξασα πάνω στη γη με το να φέρω σε πέρας το έργο που μου έδωσες να κάμω. Και τώρα, εσύ Πατέρα, δόξασέ με κοντά σου με τη δόξα που είχα κοντά σου πριν να υπάρξει ο κόσμος.

            Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους εκείνους που μου έδωσες μέσα από τον κόσμο. Δικοί σου ήταν και τους έδωσες σε μένα και έχουν τηρήσει το λόγο σου. Τώρα κατάλαβαν πως όλα όσα μου έδωσες, προέρχονται   από  σένα, επειδή  τα  λόγια  που  μου   έδωσες  τα    έδωσα σ' αυτούς κι αυτοί τα δέχθηκαν και κατάλαβαν αληθινά ότι από σένα προήλθα και πίστεψαν ότι σε με απέστειλες. Εγώ γι' αυτούς σε παρακαλώ. Δε σε παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για κείνους που μου έδωσες, επειδή είναι δικοί σου. Κι ό, τι είναι δικό μου είναι και δικό σου και ό, τι είναι δικό σου, είναι και δικό μου και μ' αυτούς έχω δοξασθεί.  Τώρα δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα. Πατέρα άγιε, κράτησέ τους ενωμένους στο όνομά σου που μου έχεις δώσει, για να είναι ένα πράγμα όπως κι εμείς.

Λόγος του Κυρίου

Η προσευχή του Ιησού δεν έχει όρια. Οι μαθητές, για τους οποίους προσεύχεται, είμαστε και εμείς. Στην προσευχή του ζητά  την  προστασία των μαθητών κατά τις δοκιμασίες που θα συναντήσουν. Τότε, η δοκιμασία ήταν ο επερχόμενος σταυρικός θάνατος του Ιησού. Σήμερα, οι ποικιλόμορφοι πειρασμοί που μπορούν να βάλλουν σε κίνδυνο την πιστότητα των μαθητών του στη διδασκαλία του δασκάλου και στη χριστιανική ζωή που από αυτή πηγάζει.

Ζητά λοιπόν:

Πατέρα άγιε, κράτησέ τους ενωμένους στο όνομά σου που μου έχεις δώσει, για να είναι ένα όπως κι εμείς.

Το «Όνομα» του Θεού είναι η ύπαρξη του Θεού, δεν είναι κάτι για να τον ξεχωρίζεις από άλλους Θεούς, είναι ο ίδιος ο Θεός. Όταν, λοιπόν, ο Ιησούς λέει ότι τους έδωσα, «Το Όνομά σου που μου έχεις δώσει», δηλώνει ότι τους αποκάλυψε το ποιος είναι ο Θεός, τόσο για τον ίδιο όσο και για τους μαθητές Του. Τους περιέγραψε το περιβάλλον του Θεού, μέσα στο οποίο ο ίδιος ο Ιησούς, ζει, και σε αυτό το οποίο εισήγαγε και τους μαθητές του και  το οποίο μοιράζεται μαζί τους.  Σε αυτό το περιβάλλον, εκείνο που μετρά περισσότερο για τη γνώση του Θεού δεν είναι η νοητική διάσταση, όσο το ότι ζω Μαζί και έτσι γνωρίζω. Ο Ιησούς, λοιπόν, ζητά στο Θεό Πατέρα, ώστε οι μαθητές του, παρ’ όλους τους πειρασμούς και τις δυσκολίες, να μείνουν σε αυτό το περιβάλλον.

Η συνύπαρξη Ιησού και μαθητών του, είναι η πηγή της ενότητάς τους με το Θεό, η Θέωση που τώρα αρχίζει, αλλά ολοκληρώνεται με την Ανάσταση.