Ο μαθητής, καλείται να ζει και να
παράγει έργο «στα ανοιχτά»
«Μαθητής του Χριστού» : Είναι η περιπέτεια να πηγαίνεις ενάντια στο
δεδομένο.
Κυριακή 07-02-2016
Ο Ιησούς, μετά
που παρουσίασε το πρόγραμμά του στη Ναζαρέτ, όπου το έργο του ως Σωτήρας, όπως
το παρουσίασε, δεν έγινε δεκτό, έφυγε
από εκεί και όπως έλεγε: «Πρέπει
να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα για τη βασιλεία του Θεού και στις άλλες
πόλεις, γιατί γι’ αυτόν το σκοπό στάλθηκα». Περιπλανώμενος, λοιπόν, στη
Γαλιλαία κήρυττε, όχι μόνο με το λόγο,
αλλά και με τη ζωή του, έδειχνε στην πράξη την αποστολή του ως σωτήρα.
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο
Καθώς τα πλήθη συνωστίζονταν κάποτε γύρω
του για ν’ ακούσουν το λόγο του Θεού κι εκείνος στεκόταν στην όχθη της λίμνης
Γεννησαρέτ, είδε δύο ψαροκάικα στην άκρη της λίμνης. Οι ψαράδες είχαν κατεβεί απ’
αυτά και έπλεναν τα δίχτυα. Εκείνος ανέβηκε σ’ ένα από τα ψαροκάικα, σ’ αυτό
που ήταν του Σίμωνα, και τον παρακάλεσε να τραβηχτεί λίγο από την ξηρά. Κάθισε
στο ψαροκάικο και απ’ αυτό δίδασκε τα πλήθη. Όταν τελείωσε την ομιλία του, είπε
στο Σίμωνα: «Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα σας για ψάρεμα». Ο Σίμων του
αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα παιδευόμασταν και δεν πιάσαμε τίποτε·
επειδή όμως το λες εσύ, θα ρίξω το δίχτυ». Το έριξαν κι έπιασαν πάρα πολλά
ψάρια, τόσα που το δίχτυ τους άρχισε να σκίζεται. Με νεύματα ειδοποίησαν τους
συνεταίρους τους, που ήταν στο άλλο πλοίο να έρθουν να τους βοηθήσουν. Εκείνοι
ήρθαν και γέμισαν και τα δύο ψαροκάικα σε σημείο που να κινδυνεύουν να
βυθιστούν. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα γόνατα του Ιησού και
του είπε: «Βγες από το καΐκι μου, Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Αυτά
τα είπε γιατί είχε κυριευτεί από δέος, αυτός και όλοι όσοι ήταν μαζί του, για
τα πολλά ψάρια που είχαν πιάσει. Το ίδιο συνέβη και με τα παιδιά του Ζεβεδαίου,
τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που ήταν συνεργάτες του Σίμωνα. Ο Ιησούς τότε είπε
στο Σίμωνα: «Μη φοβάσαι, από τώρα θα ψαρεύεις ανθρώπους». Ύστερα, αφού τράβηξαν
τα ψαροκάικα στη στεριά, άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν.
Λόγος του Κυρίου .
Ο Ιησούς δεν
αρκείται να είναι ένας μοναχικός κήρυκας, προχωρά παρακάτω, καλεί και άλλους
για να μοιραστούν τη ζωή μαζί του και να
τους κάνει συνεργάτες του και αργότερα, όπως θα φανεί, συνεχιστές του έργου
του. Εκείνος είναι αποσταλμένος του Πατέρα. Εκείνος καλεί τους μαθητές του και
τους αποστέλλει.
Ο Ιησούς ήταν ένας
ξυλουργός, αλλά στην Καπερναούμ κάνει παρέα με τους ψαράδες της λίμνης. Με
ανθρώπους, που για τους πολλούς Ιουδαίους είναι, λόγω επαγγέλματος, θρησκευτικά
μιαροί και κοινωνικά περιθωριακοί. Τους ζητά, λοιπόν, κάτι που πάει ενάντια στην
εμπειρία της δουλειάς τους. Εκείνοι του έκαναν τη χάρη, φαίνεται ότι τον
αγαπούσαν τόσο πολύ, του έδειξαν εμπιστοσύνη, γιατί σίγουρα δεν τον υπάκουσαν
για κάποια αιτία. Ο Σίμωνας, μπροστά στα αποτελέσματα που είχε αυτή η φιλική
χειρονομία του, εκπλάγηκε, τον έπιασε δέος, έβγαλε τα συμπεράσματά του. Αυτό
που συνέβη δεν είναι καρπός της εξυπνάδας ή της εμπειρίας του Ιησού. Εδώ
συμβαίνει κάτι που μας “ ξεπερνά “, θα
σκέφτηκε, και παρότι του είχε δείξει κάποια εμπιστοσύνη και
του είχε κάνει τη χάρη και είχε ρίξει τα δίχτυα, τώρα διστάζει, φοβάται και
κρίνει ότι δεν είναι άξιος να είναι κοντά του, καλύτερα να έμενε μακριά…
Ο Ιησούς,
όμως, δεν σκοπεύει να μένει μακριά από τον Σίμωνα, κάθε άλλο, και αφού τον
καθησυχάζει, Μη φοβάσαι, του δηλώνει
ότι τον θέλει συνεργάτη: «ως κάποιον που
να απελευθερώνει τη ζωή ανθρώπων από το κακό».
Ο Ιησούς, με
πολύ διακριτικότητα, έκανε το Σίμωνα να
αντιληφθεί «τα όριά» του και αυτό, όχι για να τον απογοητεύσει και να
τον αποθαρρύνει ή ακόμη χειρότερα να τον επιπλήξει, αλλά για να του δώσει να καταλάβει, ότι αν
τον εμπιστευτεί και τον ακολουθήσει, μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα. Με το «μη
φοβάσαι» εξαφανίζει το όποιο μειονέκτημά του, που προκαλεί το φόβο και
διστακτικότητα. Με αυτή την ενέργειά του ο Ιησούς κάνει φανερό ότι δεν
απευθύνεται στους «ικανούς» για να τους επιβραβεύσει, αλλά σε πρόσωπα
συγκεκριμένα, με όρια και ελαττώματα, με το μόνο προσόν να έχουν το κουράγιο να
τον εμπιστευτούν και τους προικίζει.
Ο μαθητής και
η κοινότητα του Χριστού - στη δράση πρέπει να έχουμε συνείδηση των όποιων ορίων
και των όποιων ικανοτήτων μας, δεν πρέπει να τις αγνοούμε, αλλά και όχι να
νομίζουμε ότι είναι οι μόνες αποτελεσματικές, πρέπει πρώτα απ’ όλα να
εμπιστευόμαστε στο Λόγο του Χριστού, να μην φοβόμαστε να προβούμε σε τόσο
ριζικές επιλογές που μας ‘αποστασιοποιούν’ από αυτές, οπότε αυτό χρειάζεται :
«Τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν» !
Ποιο είναι το
έργο που αναθέτει σε κείνους που τον ακολούθησαν; Οι συνήθεις μεταφράσεις
αποδίδουν το « από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών » με το «από τώρα θα ψαρεύεις
ανθρώπους» το ζωγρών, όμως, σημαίνει θα πιάνω ζωντανούς, στην προκειμένη περίπτωση
ανθρώπους.
Η θάλασσα για
την ιουδαϊκή κουλτούρα είναι σύμβολο του κακού και του θανάτου. Ο μαθητής,
λοιπόν, βγάζει από το περιβάλλον του
κακού, γιατί με το έργο του δημιουργεί
και εντάσσεις σε ένα νέο περιβάλλον ζωής. Ο Ιησούς μεταμορφώνει τους ψαράδες
και σε σωτήρες ανθρώπων, αν αυτό μπορεί να φαίνεται απίθανο και παράξενο, μπορεί
να γίνει, όχι γιατί έχουν τις
ικανότητες, αλλά γιατί έδειξαν εμπιστοσύνη στον Ιησού και άφησαν πίσω τους το
παρελθόν τους και ακούμπησαν επάνω του, δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν.
Η ενεργοποίησή
μας στο έργο του ευαγγελίου, τόσο ως άτομα όσο και ως κοινότητα, έχει
μεγαλύτερη απόδοση όταν δεν βασιζόμαστε στις ικανότητές μας, το βραδινό
ψάρεμα, χωρίς να τις αγνοούμε. Εκείνο
που μετρά είναι η εμπιστοσύνη, η πίστη
στο Λόγο του Ιησού «στο λόγο σου θα ρίξω τα δίχτυα».
Σήμερα πόσοι είμαστε
διατεθειμένοι να εμπιστευτούμε μόνο τον Ιησού;
Πόσοι έχουμε το κουράγιο να τον
εκτιμήσουμε περισσότερο από τις εμπειρίες μας, από τις σπουδές και τις όποιες
δεξιότητες και ικανότητες που εμείς οι
ίδιοι αποδίδουμε στον εαυτόν μας ;
Στον καθένα μας
απευθύνει το ερώτημα : « Τί λες, έχεις το κουράγιο να ακουμπήσεις επάνω μου και
να ανοιχθείς στα βαθιά; ».