Γ΄ Κύκλος - 2η Κυριακή της Παρουσίας

Ο Λόγος του Θεού Ανανεώνει τη Ζωή

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Ο Ευαγγελιστής, σήμερα, αρχίζει με την παράθεση μιας σειράς ονομάτων τοπικών αρχόντων και βασιλιάδων, την εποχή του. Έτσι χρονολογούσαν, με συνισταμένες, δεν υπήρχε ενιαίο ημερολόγιο, αλλά πολλά τοπικά και αυτό για να μας δείξει ότι τα γεγονότα που πρόκειται να διηγηθεί είναι αληθινά, όπως αληθινοί είναι και οι άρχοντες, τα ονόματα των οποίων παρέθεσε. Και τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται συνέβησαν σε ένα πραγματικό ιστορικό χρόνο, σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, και δεν είναι μυθοπλασία.

1. Το γεγονός που περιγράφει είναι το κάλεσμα και η υπηρεσία του Ιωάννη “Τότε δόθηκε εντολή από το Θεό στο γιο του Ζαχαρία, τον Ιωάννη”.
2. Ο Χώρος στον οποίο τα πάντα εξελίσσονται, είναι η έρημος γύρω από τη Νεκρή Θάλασσα που εκβάλει στον Ιορδάνη.
3. Ο καιρός. α) Στην παγκόσμια ιστορία: Στη Ρώμη αυτοκράτορας ήταν ο Τιβέριος που διαδέχτηκε τον Αυτοκράτορα Οκτάβιο, ήταν στο 15ο έτος της βασιλείας, δηλαδή είμαστε μεταξύ του 27 και 28 της εποχής μας.

β) Στην περιοχή της Παλαιστίνης: Ο βασιλιάς Ηρώδης ο Μεγάλος, που πέθανε το 4 πριν από την εποχή μας και είχε μοιράσει το βασίλειό του στους τέσσερις απογόνους του: Ηρώδη Αντίπα, Φίλιππο, Λυσανία και Αρχέλαο, γι’ αυτό και ονομαζόταν Τετράρχες. Ο Αρχέλαος βασίλευε στην Ιουδαία, αλλά ήταν τόσο απάνθρωπα σκληρός που η Ρώμη, το 26 της εποχής μας, τον καθαίρεσε και έβαλε στη θέση του ως κυβερνήτη τον Πόντιο Πιλάτο.

4. Όσο για τις ιουδαϊκές θρησκευτικές Αρχές, ο Ευαγγελιστής αναφέρει τον Καϊάφα που ήταν ο Αρχιερέας, και τον Άννα που ήταν ο πεθερός του και τον διαδέχθηκε και ο οποίος έχαιρε ακόμη μεγάλης επιρροής μιας και είχε αρχιερατεύσει για πολλά χρόνια.
5. Θρησκευτικά. Μεταξύ των Ιουδαίων ήταν από αιώνες έντονη η αναμονή του Σωτήρα, του Μεσσία, που θα αποκαθιστούσε τη χαμένη αξιοπρέπεια του Ισραήλ. Μάλιστα, την εποχή στην οποία αναφερόμαστε, η κατοχή των Ρωμαίων κατακτητών γινόταν όλο και περισσότερο πιο δυσβάστακτη, με αποτέλεσμα και η αναμονή του μεσσία να γίνεται όλο και περισσότερο έντονη και να παρουσιάζονται κινήματα προετοιμασίας για την υποδοχή αυτού του Σωτήρα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται το έργο και η διδασκαλία του Ιωάννη.

Διαβάζουμε στο κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο (Λκ 3,1-6)

Στον δέκατο πέμπτο χρόνο της βασιλείας του αυτοκράτορα Τιβέριου, Επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Τετράρχης της Γαλιλαίας ήταν ο Ηρώδης, της Ιτουραίας και της Τραχωνίτιδας ο Φίλιππος ο αδερφός του, και της Αβιλινής ο Λυσανίας. Αρχιερείς ήταν ο Άννας και ο Καϊάφας. Τότε δόθηκε εντολή από το Θεό στο γιο του Ζαχαρία, τον Ιωάννη, που ήταν στην έρημο· έτσι αυτός πήγε σε όλα τα περίχωρα του Ιορδάνη, και κήρυττε να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να βαφτιστούν, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους, όπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος είχε πει:

Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: “ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει. Κάθε φαράγγι θα γεμίσει και κάθε βουνό και λόφος θα χαμηλώσει. Οι στραβοί δρόμοι θα γίνουν ίσιοι και οι ανώμαλοι θα γίνουν ομαλοί. Τότε όλοι οι άνθρωποι θα δουν τη σωτηρία που προσφέρει ο Θεός”.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, λοιπόν, μας περιγράφει την ιστορική και υπαρξιακή κατάσταση στην Ιουδαία, τότε που ο Θεός κάλεσε και έστειλε τον Ιωάννη να ξεδιπλώσει την αποστολή του. Μέσα από την Αποστολή και το πρόσωπο του Ιωάννη, ο ίδιος ο Θεός γίνεται παρών στη ιστορία, χειροπιαστά.

Το ίδιο συμβαίνει ακόμη και σήμερα, με το θέλημα του Θεού, η Σωτηρία του ανθρώπου. Το θέλημα του Θεού δεν είναι επιμέρους εντολές και απαγορεύσεις, αλλά ο άνθρωπος να ανακτήσει τη λαβωμένη ανθρωπιά του, εκείνο το “εικόνα και ομοίωση του Θεού”, με το οποίο τον είχε προικίσει και που εξ αιτίας του ίδιου του ανθρώπου έχει αμαυρωθεί, με ό,τι αυτό σημαίνει. Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε την κατάσταση της πτώσης, φτάνει να κοιτάξουμε γύρω μας για να διαπιστώσουμε την καταρράκωση αυτής της αξιοπρέπειας, που θέλει να αποκαταστήσει σε όλο της το εύρος. Το θέλημα του Θεού περνά μέσα από τη δράση συγκεκριμένων γυναικών και ανδρών, στην καθημερινή μας ιστορία. Όταν είμαστε ζωντανοί και ενεργοί μαθητές του Ιησού, κατά κάποιο τρόπο προσφέρουμε την ευκαιρία και τα εργαλεία στο Θεό Πατέρα για να δράσει.

Και ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις για το πώς θα γίνει το καλό, με την πολιτική ή με τη θρησκευτική ή τη φιλανθρωπική δράση. Ή από ποιους θα γίνει, τους μαθητές του Ιησού ή από τους ανθρώπους καλής θελήσεως.

Οι μεγάλοι και οι σπουδαίοι της εποχής του Ιωάννη δεν έδωσαν καμιά σημασία, ούτε σε εκείνον ούτε και στο κήρυγμά του. Ίσως κάτι να είχαν ακούσει και να αξιολόγησαν αυτόν και το κήρυγμά του ως ένα γραφικό θρησκόληπτο τύπο, μεταξύ των τόσων που κατά καιρούς παρουσιάζονται, χωρίς να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος.

Τον κατάλαβε, όμως, ο απλός λαός, αυτοί που είναι με την καρδιά στο χέρι, αλλά που για τους εκάστοτε μεγάλους δεν μετρούν. Ο μαθητής του Χριστού είναι εκείνος που έχει την ευαισθησία και έχει μάθει να εντοπίζει και να διακρίνει τους σπόρους και τα σημεία που υπόσχονται καλούς καρπούς, έστω και αν δεν είναι φανταχτεροί και δεν κάνουν εντύπωση.

Εκείνος που έχει περάσει από την κάθαρση των προκαταλήψεων αυτού του κόσμου, έχει αλλάξει νοοτροπία και έτσι μπορεί να δει το μεγαλείο που κρύβουν άνθρωποι και καταστάσεις, που στους πολλούς φαίνονται ασήμαντες, αλλά που έχουν το Λόγο του Θεού κρυμμένο μέσα τους.

Ο Λόγος του Θεού, παρόλο που την εποχή του Ιωάννη μπήκε μέσα στην ανθρώπινη ιστορία σε μια πολύ συγκεκριμένη χρονική, πολιτιστική και θρησκευτική στιγμή, ωστόσο δεν εγκλωβίστηκε σε αυτό το χώρο, έσπασε τα όρια, απευθύνθηκε σε όλους και σε κάθε εποχή: “όλοι οι άνθρωποι θα δουν τη σωτηρία που προσφέρει ο Θεός”.

Ο Ευαγγελιστής υπογραμμίζει με ιδιαίτερη έμφαση το γεγονός ότι ο Λόγος του Θεού δεν περνά μέσα από τις δομές εξουσίας, τότε της Ρώμης ή της Ιερουσαλήμ, αλλά μέσα από την ταπεινότητα και τη σοβαρότητα του Ιωάννη, γι' αυτό και σταματά για να εξηγήσει, ακόμη, το όνομα του Ιωάννη : «Ο Θεός έδειξε ευσπλαχνία».

Ακόμη και σήμερα, την εποχή της τεχνολογίας, της επιστήμης των επικοινωνιών, των ΜΜΕ για να ακουσθεί ο Λόγος του Θεού, να ριζώσει, εκείνος που αισθάνεται καλεσμένος να κηρύξει ή ήδη κηρύττει, δεν χρειάζεται να σκεφτεί αν έχει την κατάλληλη εξουσία ή την πρέπουσα οικονομική ευχέρεια ή την εντυπωσιακή ευφράδεια ή την πειστικότητα των επιχειρημάτων, ώστε να αποδώσει το κήρυγμά του. Εκείνο που ζητιέται από αυτόν είναι ο λόγος του να συνοδεύεται από την αξιοπιστία της μαρτυρίας του. Να στηρίζεται στο Λόγο του Θεού και όχι στα λόγια των ανθρώπων. Όλα τα άλλα είναι βαρίδια στα οποία δεν πρέπει να εμπιστεύεται, γιατί είναι ψευδαισθήσεις και χίμαιρες που μπορεί να τον παρασύρουν σε λάθος κατευθύνσεις.

Ο Λόγος του Θεού όταν γίνει δεκτός, όπως δείχνουν οι εικόνες που το ευαγγέλιο παρουσιάζει, οδηγεί στη διόρθωση, στην ανανέωση, στην κίνηση εξόδου από τον εγωκεντρισμό και το άνοιγμα και στη συνάντηση με τον άλλο.

Καλούμαστε :

Με τη φιλία να καλύψουμε το φαράγγι της μοναξιάς.

Με το μερισμό των αγαθών να ισιώσουμε τις διαφορές μεταξύ πλούσιων και φτωχών.

Με την αλήθεια της καρδιάς, να απλοποιήσουμε τους δαιδαλώδεις δρόμους της ψευτοευτυχίας που προσφέρει ο καταναλωτισμός και το εφήμερο και να προχωρήσουμε στην απλοποίηση της ζωής μας, επιδιώκοντας ό,τι αξίζει να μένει και τη σταθερότητα της πίστης.

Πιο πρακτικά: με τη βοήθεια του Μυστηρίου της Μετάνοιας ας προσπαθήσουμε να έχουμε μια περισσότερο θετική τοποθέτηση με τους διπλανούς μας, ευγένεια, γενναιοδωρία, ευσπλαχνία, κατανόηση, διαθεσιμότητα και ας αποφύγουμε ψεύτικα προσχήματα. Ας αφήσουμε πίσω μας τη μόρφωση που μας σπρώχνει στον ανταγωνισμό και ας καλλιεργήσουμε τη χαρά της ζωής του συναγωνισμού.Ας αφήσουμε πίσω μας τα λόγια που ανακατώνουν και ας αγκαλιάσουμε το Λόγο που συνάζει και συμφιλιώνει.

Ας κάνουμε δεκτό τον ταπεινό λόγο του Θεού που είναι μια φωνή που ακούγεται στην έρημο και όχι στα σαλόνια, αλλά με την παρρησία του ανανεώνει και αναζωογονεί.