Β κυκλος, 30η Τακτική Κυριακή ( Μκ 10, 46-52 )

 Με την πίστη επανακτάς  τη ζωή

Κυριακή  28η Οκτωβρίου 2018 - 

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος  άρχισε την αφήγηση της  ιεραποστολικής δράσης του  παραθέτοντας το πως ο Ιησούς ελευθέρωσε έναν ακροατή του στη συναγωγή της Καπερναούμ (Μκ 1,22-26) από ένα δαιμόνιο. Με το σημερινό θαύμα ο Ευαγγελιστής  κλείνει τη θαυματουργική δράση του Ιησού με τη  θεραπεία ενός, εκ γενετής, τυφλού σε ένα δρόμο της Ιεριχώ.  Μια  διήγηση ζωηρή και λεπτομερής, που μας δίνει και το όνομα του θεραπευμένου - Βαρτιμαίος-, γιος του Τιμαίου. Ο Ευαγγελιστής με αυτό το λογοτεχνικό τέχνασμα, θέλει να τραβήξει την προσοχή μας στις δύο εχθρικές δυνάμεις που ο Δάσκαλος Ιησούς αντιμετώπισε και στον τρόπο με τον οποίο τις αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της ιεραποστολικής του δράσης. Συνάμα, υποδεικνύει στους μαθητές του Ιησού τις δυνάμεις, με τις οποίες κατά τη διάρκεια της δράσης  τους,  θα αναμετρηθούν : Το δαιμόνιο, τις δυνάμεις του κακού και την πνευματική τυφλότητα.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο  (Μκ 10, 46-52)

'Εφθασαν στην Ιεριχώ. Και ενώ έφευγαν ο Ιησούς και οι μαθητές του και αρκετός κόσμος από την Ιεριχώ, ο γιος του Τιμαίου, ο Βαρτιμαίος, τυφλός ζητιάνος, καθόταν κοντά στο δρόμο. 'Οταν άκουσε ότι είναι ο Ιησούς ο Ναζαρηνός, άρχισε να φωνάζει και να λέει: "Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Και πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, αλλά εκείνος φώναζε ακόμα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Στάθηκε τότε ο Ιησούς και είπε: "Φωνάξτε τον". Φώναξαν τον τυφλό και του είπαν: "Θάρρος, σήκω γιατί σε φωνάζει". Εκείνος πέταξε  το  επανωφόρι του, πετάχτηκε  όρθιος  και πήγε στον Ιησού. Κι ο Ιησούς του μίλησε και του είπε: "Τι θέλεις να κάνω για σένα;". Κι ο τυφλός του είπε: "Ραββουνί, θέλω να αναβλέψω!". Τότε ο Ιησούς του είπε: "Πήγαινε. Η πίστη σου σ' έσωσε". Κι ευθύς βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού στην πορεία του.

Λόγος του Κυρίου

Ήδη από τα περασμένα επεισόδια, βλέπουμε πώς αντιμετωπίζεται ο Ιησούς από τον κόσμο, με αμηχανία (Μκ 10,26), δισταγμό (Μκ 10,32), παρερμηνεύει και παρανοεί όταν κάτι τους ζητά (Μκ 10,35) ή προσπαθούν να κάνουν κάποιον να σιωπήσει όταν με την παρουσία του τους ενοχλεί. Τότε, όπως και σήμερα, είναι φορές που προτιμάμε αυτό που μας ενοχλεί γιατί μας κάνει να αντιμετωπίσουμε τη σκοτεινή πλευρά της ζωής, να το αποσιωπούμε και να εθελοτυφλούμε, και προτιμούμε τη σιωπή και δεν αντιδρούμε, μην τυχόν  διακινδυνεύσουμε και αυτό που τώρα έχουμε και μας φαίνεται ότι είναι ο μόνος δυνατός κόσμος, και έτσι δεν βλέπουμε έναν άλλο κόσμο, εκτός από αυτόν που ζούμε, ενώ φτάνει να αντιδράσουμε και να ανοίξουμε τα μάτια για να τον δούμε.

Ο Βαρτιμαίος, μέσα από τόσες φωνές, ακούει το κάλεσμα του Ιησού, αφού πρώτα προσπάθησε μέσα από την αδυναμία του και με τον τρόπο του να τον εντοπίσει, και αμέσως και με αποφασιστικότητα ανταποκρίνεται στο κάλεσμα, πετά το επανωφόρι και πετιέται όρθιος, γιατί από το περιθώριο στο οποίο βρισκόταν αντέδρασε και μπόρεσε να δει αυτόν τον άλλο κόσμο που πρόσφερε ο Ιησούς. Άφησε πίσω τον παλιό του κόσμο  και ακλούθησε  τον καινούριο που ο Ιησούς του πρόσφερε.

Το μήνυμα  είναι δυνατό και ξεκάθαρο.

Τα πάντα αρχίζουν όταν αυτόν τον άλλο, το νέο  κόσμο που αισθανόμαστε ότι υπάρχει αλλά δεν μπορούμε να τον δούμε, επιμένουμε να τον αναζητούμε. Και όταν μέσα στις τόσες άλλες φωνές που ακούγονται μέσα στον κόσμο το δικό μας, ξεχωρίσουμε τη φωνή του Ιησού να διακηρύττει: «Έχω έρθει για να έχετε μια ζωή νέα και ολοκληρωμένη», και με εμπιστοσύνη απευθυνόμαστε στην ευσπλαχνία Του να μας τον δείξει και να σωθούμε "Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!"  «Ραββουνί, θέλω να αναβλέψω!»,  και τούτο είναι η απόλυτη προσευχή, που από τη μια δείχνει ότι έχουμε συνειδητοποιήσει την κατάστασή μας και από την άλλη την απόφασή μας να δεθούμε μαζί  του  γιατί  είναι  η  Σωτηρία  μας:  " Πήγαινε.  Η  πίστη  σου  σ' έσωσε".

Η προσευχή και η πίστη είναι οι προϋποθέσεις για να δούμε το νέο κόσμο που με τον Ιησού Χριστό, όχι μόνο ανατέλλει, αλλά και να τον ζούμε, γιατί είναι ήδη ενεργός ανάμεσά μας:«Κι ευθύς βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού στην πορεία του».

Β΄ Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή ( Μκ 10, 35- 45)

 Η εξουσία της αγάπης λέγεται υπηρεσία

Στο σημερινό  ευαγγελικό επεισόδιο  ο Ιησούς για  τρίτη προειδοποιεί του μαθητές του για το ποιο θα είναι το τέλος (Mκ 10, 32-34). Και οι μαθητές δείχνουν να μην καταλαβαίνουν και ασχολούνται με τις δικές τους επιθυμίες και πως αυτές θα εκπληρωθούν. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι το μέλλον στους στην προσδοκώμενη Βασιλεία του Ιησού.



Ανάγνωσμα από τον Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (10, 35- 45)  

Πλησιάζουν τότε τον Ιησού ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, και του λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις τη χάρη που θα σου ζητήσουμε». «Τι θέλετε να κάνω για σας;» τους ρώτησε εκείνος. «Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου», του αποκρίθηκαν, «βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιω εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» «Μπορούμε», του λένε. Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το ποτήρι που θα πιω εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαφτιστείτε· το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ’ αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί».
Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους».

Λόγος του Κυρίου.


Οι δυο αδελφοί, λοιπόν ο Ιωάννης και ο Ιακωβος  ζητούν στον  Ιησού: "Θέλουμε, όταν θα είσαι στη δόξα σου, να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά”. Πόσο τους μοιάζουμε!!! Τι άλλο είναι η προσευχή μας… σχεδόν πάντα ζητάμε στο Θεό να εκπληρώσει κάποια επιθυμία μας!  Και όμως στο “Πάτερ Ημών”  λέμε: ας γίνει το θέλημά σου αλλά  ξεχνάμε το “ας γίνει το θέλημά σου” και κάνουμε να γίνει το θέλημα μας
Η απάντηση  του Ιησού : “Γνωρίζετε, ότι αυτοί που θεωρούνται αρχηγοί των εθνών ασκούν πάνω τους απόλυτη κυριαρχία και οι μεγάλοι τα καταδυναστεύουν. Διότι και ο Υιός του ανθρώπου, δεν ήλθε για να  υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρα για πολλούς".
Ο Ιησούς για αυτή τους την  επιθυμία δε τους αποπαίρνει ούτε τους επιπλήττει. Προτείνει όμως τη δικιά του αντίληψη για του πρωτείο και της εξουσίας  που απορρέει. Το αφεντικό φοβίζει, ο υπηρέτης όχι. Το αφεντικό ζητά για τον εαυτό του, χρησιμοποιεί τους άλλους για το καλό το δικό του. Ο υπηρέτης κάνει κάτι για κάποιον άλλο, δεν φοβίζει, δεν χρησιμοποιεί τον άλλο για το καλό το δικό του . Ο Ιησούς εργάζεται για την ευτυχία, δηλ. την αιώνια ζωή των άλλων, την ποιοτική ζωή των άλλων. Ο Ιησούς δεν ήρθε για να σβήσει το φιτίλι  που τρεμοσβήνει αλλά να του βάλλει λάδι και να αναζωογονηθεί. Το ευαγγέλιο  έρχεται να βάλει τέλος στο Θεό- αφεντικό που φοβίζει. Μπορεί μνα είναι ο Παντοκράτορας, το όνομα του όμως είναι  Πατέρας. Αν το θέλημα του που μας ζητά να κάνουμε, δεν το  κάνουμε τέλεια, μας προτείνει να δεχτούμε τη δύναμη της βοήθειας του για να προχωρήσουμε. Θέλει και εμείς να γίνουμε, όπως εκείνος,  καλλιεργητές  της ζωής. Όχι συμμετέχοντας σε μεγάλα πρότζεκτ (!) αλλά αρχίζοντας από τον δικό μας περίγυρο, από  την οικογένεια μας.  Υπηρέτες, δηλαδή στην υπηρεσια του κοινού καλού.
Η έκφραση  "και να δώσει τη ζωή του ως λύτρα για πολλούς"  δεν σημαίνει  απλά να πληρώσει σε κάποιον την οφειλή  στη θέση μας ή για να μας εξαγοράσει, αλλά γενόμενος ένα με τους ανθρώπους να μοιραστεί τα βάρη μας για να τα κάνει πιο ελαφριά  έτσι που να μπορούμε μαζί να τα σηκώνουμε, να μας απελευθερώσει από την αδυναμία μας. Αυτό είναι το “Σύνταγμα”  της κοινότητας των μαθητών του Χριστού: όλοι μαζί γύρω από τον Ιησού να μοιραζόμαστε τη ζωή, μαζί να την απολαμβάνουμε,  μαζί να την καλλιεργούμε και όχι ο ένας εις βάρος του άλλου.