Γ΄ Κύκλος, 1η Κυριακή της Παρουσίας Λκ 21, 25-28. 34-36.

Αντιστάσου,  είναι οι πόνοι του τοκετό ενός νέου κόσμου.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Ο προφήτης Ιερεμίας (587 π. Χ.)  ζει την τη θλίψη το φόβο και τη γενική απελπισία που έχει κυριεύσει το βασίλειο του Ιούδα  επειδή ο λαός  βλέπει  ότι μετά το Βασίλειο του Βορρά,  του Ισραήλ , το οποίο πριν δυο αιώνες  καταλήφθηκε και  καταστράφηκε από τους Ασσυρίους το 722 π. Χ.  , τώρα είναι η σειρά του  βασιλείου του Νότου, του Ιούδα,  να έχει την ίδια τύχη. Η Ιερουσαλήμ πολιορκείται από Βαβυλωνίους, και δεν φαίνεται ότι θα αντέξει για πολύ. Διακηρύττει λοιπόν:
«Έρχονται μέρες», λέει ο Κύριος, «που θα εκπληρώσω την υπόσχεση που έδωσα στο λαό του Ισραήλ και του Ιούδα: Θα αναδείξω βασιλιά έναν γνήσιο βλαστό του Δαβίδ. Αυτός θα κυβερνάει τη χώρα με ευθυκρισία και δικαιοσύνη.  Τότε ο λαός του Ιούδα και οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ θα ζουν με ειρήνη και ασφάλεια. Και το όνομα που θα δοθεί στην πόλη θα είναι “ο Κύριος η σωτηρία μας”» ΙΕΡΕΜΙΑΣ 33,14-16 
    
Ο προφήτης, παρόλο που ζει την αδιέξοδη  τραγικότητα των ημερών  που όλοι ερμηνεύουν ως τιμωρία  Θεού για τις τόσες και τόσες αδικίες που  πολιτικές και θρησκευτικές αρχές άλλα και πρόσωπα μεμονωμένα διαπράττουν εις βάρος των πιο αδυνάτων,  ξαναδιαβάζει την υπόσχεση που είχε κάνει ο Θεός μέσω του προφήτη     Ησαΐα (11,1) «… Ένα κλωνάρι θα φυτρώσει απ’ τον κορμό του Ιεσσαί κι ένα κλαδί θα ξεπροβάλει από τις ρίζες του» που για τους Εβραίους  σήμαινε  ότι «ένας απόγονος  από τους απογόνους του Δαυίδ , θα βασιλεύει με δικαιοσύνη και ο λαός  θα ζει με ασφάλεια και  ειρήνης»  και το επικαιροποιεί : «Έρχονται μέρες που θα εκπληρώσω την υπόσχεση που έδωσα στο λαό του Ισραήλ και του Ιούδα: Θα αναδείξω βασιλιά έναν γνήσιο βλαστό του Δαβίδ. Αυτός θα κυβερνάει τη χώρα με ευθυκρισία και δικαιοσύνη», και αυτό το κάνει διακηρύττει ο προφήτης είναι πιπισμένος ότι ο Θεός μένει πάντα πιστός και εκπληρώνει στις υποσχέσεις του και δεν πτοείται από τα καπρίτσια των διαδόχων του Δαυίδ  που δεν αποδείχτηκαν αντάξιοι του καλέσματος του. Τα λόγια του προφήτη  είναι μια μεγάλη ομολογία πίστεως και πράξη ζωντανής ελπίδας. 
Καλούμαστε, λοιπόν, και εμείς να οικοδομούμε τη ζωή μας πάνω στην ίδια βάση, να αναπτύξουμε ζωντανή και  σωστή σχέση με τον Θεό και με τον πλησίον, εργαζόμενοι για την επί γης ειρήνη και δικαιοσύνη και να μην απογοητευόμαστε για τις τυχόν αστοχίες δικιές μας και τις αντιδράσεις των άλλων περιμένοντας ο Κύριος να ολοκληρώσει και να επισφραγίσει το έργο μας

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο  (21, 25-28. 34-36)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έλεγε  στους μαθητές «Θα παρουσιαστούν σημάδια στον ήλιο, στο φεγγάρι και στ’ αστέρια. Στη γη οι λαοί θα αναστατωθούν και θα ζουν σε αγωνία, εξαιτίας της βοής και των μεγάλων κυμάτων της θάλασσας. Οι άνθρωποι θα κοντεύουν να πεθάνουν από το φόβο κι από την αγωνία γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στην οικουμένη, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις, που κρατούν την τάξη του σύμπαντος, θα διασαλευτούν. Τότε θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται πάνω σε σύννεφο με δύναμη και με μεγάλη λαμπρότητα. Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».
«Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη μέθη και στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη. Γιατί θα ’ρθεί σαν την παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης. Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν, και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου».
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιερεμίας αντιστάθηκε,  δεν κατέβασε το κεφάλι μοιρολατρικά ξεπέρασε την απελπισία και την απογοήτευση υποβασταζόμενος από την εμπιστοσύνη του στο Θεό που σώζει. Πόσο μάλλον εμείς·  δεν πρέπει  να μας παραλύει ο φόβος διότι «η ελπίδα» του Ιερεμία  πήρε σάρκα και οστά  στο πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ.
Οι καταστροφικές σκηνές  που  περιγράφει ο ευαγγελιστής , δεν είναι για να μας φοβίσουν και να μετανοήσουμε·  μιλούν για το «τώρα μας»,  ανά πάσα στιγμή μπορούμε να παραλύσουμε από το φόβο εξ αιτίας του τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν ύπαρξε ποτέ εποχή  χωρίς να γνωρίσουμε καταστροφές οφειλόμενες στην φύση, που ας το ομολογήσουμε λίγο την σεβόμαστε αλλά και στον άνθρωπο και αυτές συχνά είναι χειρότερες από τις πρώτες και όλα μας φαίνονται μια μαύρα.

«Θα παρουσιαστούν σημάδια στον ήλιο, στο φεγγάρι και στ’ αστέρια. Στη γη οι λαοί θα αναστατωθούν και θα ζουν σε αγωνία, εξαιτίας της βοής και των μεγάλων κυμάτων της θάλασσας. Οι άνθρωποι θα κοντεύουν να πεθάνουν από το φόβο κι από την αγωνία γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στην οικουμένη, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις, που κρατούν την τάξη του σύμπαντος, θα διασαλευτούν. Τότε θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται πάνω σε σύννεφο με δύναμη και με μεγάλη λαμπρότητα. Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».



«Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη μέθη και στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη. Γιατί θα ’ρθεί σαν την παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης. Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν, και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου».

Ο Ιησούς μας προσκαλεί να αντιμετωπίζουμε τις αντιξοότητες της ζωής και το ποικιλόμορφο κακό, με νηφαλιότητα και επαγρύπνηση χωρίς απελπισίες και σπασμωδικές κινήσεις.   Οι δύσκολες καταστάσεις είναι όπως στο λυκαυγές, το τέλος της νύχτας πριν το χάραμα, όπου όλα είναι συγκεχυμένα, αλλά δεν ανήκουμε  στο σκοτάδι, δεν είμαστε παιδιά της νύχτας, είμαστε  παιδιά του ανατέλλοντα ήλιου της δικαιοσύνης (ΜΑΛΑΧΙΑΣ 3, 20), του γνήσιου βλαστού του Δαβίδ,   του Ιησού Χριστού  που ήδη φανερώθηκε που ως εκείνος που μπορεί να χαρίσει την νίκη ενάντια στο  κακό, αγώνας που προσωρινά απογοήτευσε αρκετούς  γιατί πέθανε πάνω σε ένα σταυρό, ο Ιησούς όμως προειδοποιεί  «Να μένετε άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν, και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου» που τελικά  Αναστήθηκε  Εμείς ανήκουμε στον Ήλιο της δικαιοσύνης που ανέτειλε και, τώρα,  βαδίζουμε μαζί του, επειδή  με το βάπτισμα μας γίναμε  ένα με κείνον,   προς το απόγειο της δόξας του όταν θα παραδώσει στο Θεό Πατέρα τα πάντα, για να είναι ο Θεός «τα πάντα σε όλους», τη δεύτερη παρουσία όπως την ονομάζουμε και το κακό που συντελείτε γύρω μας δεν μας φοβίζει, αλλά παιρνόμαστε γιατί  το καλό δεν έχει νικήσει ολοκληρωτικά και το αναμένουμε
Αυτή είναι η ελπίδα που ζωογονεί. Μόνο ένα πράγμα παραμένει να κάνουμε εμείς: να  παραμένουμε σταθεροί, μπολιασμένοι στον κορμό που είναι ο Ιησούς, για  να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να παραπλανηθεί, αλλά να κάνουμε έργα δικαιοσύνης  και  καθημερινά να προσευχόμαστε, να μην λιγοψυχήσουμε  και εγκαταλείψουμε αυτή την αλήθεια και,  αυτό που οικοδομούμε κατά τη διάρκεια της ύπαρξής μας,  δεν θα πέσει μέσα στην «κοιλάδα τον δακρύων» και μαζί της θα χαθεί, αλλά θα είναι γραμμένο στο «Ουρανό».