Εορτή του Χριστού. Βασιλιά του Σύμπαντος

Το κέντρο της Χριστιανικής αγάπης και της χριστιανικής ζωής :

η ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Κυριακή, 26 Νοεμβρίου 2017

Σήμερα τελευταία Κυριακή του λειτουργικού έτους, γιορτάζουμε τον Ιησού Χριστό ως

Βασιλιά του Σύμπαντος. Η ευαγγελική περικοπή που θα ακουσθεί δεν έχει ως σκοπό να μας πείσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Βασιλιάς, αλλά το πως είναι Βασιλιάς. Ποιο είναι το έργο που τον αποκάλυψε και τον καθιέρωσε ως Βασιλιά.
Είναι Βασιλιάς γιατί υπηρετεί και δεν εξουσιάζει. Είναι βασιλιάς γιατί ταυτίζεται με τους φτωχούς τους ταπεινούς, τους αδύναμους και όχι με τους κάθε είδους δυνατούς αυτού του κόσμου.
Είναι Βασιλιάς γιατί το μέτρο με το οποίο κρίνει δεν είναι κίνητρα ηθικολογικά ή θεολογικά, αλλά το κατά πόσο ο καθένας μας φρόντισε να προστατέψει και να προωθήσει την αξιοπρέπεια του συνάνθρωπου του και την κοινωνία ζωής μεταξύ των τους συνανθρώπων του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο   (Μτ. 25, 31-46)

   

Το καιρό εκείνο έλεγε ο Ιησούς στους μαθητές του : ΄Οταν θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθίσει στο θρόνο της δόξα του. 3Και μπροστά του θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη και θα τα χωρίσει μεταξύ τους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Και τα μεν πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του, ενώ τα ερίφια στα αριστερά. Τότε ο βασιλιάς θα πει σ'αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά του: "Ελάτε, εσείς οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομείστε τη βασιλεία που έχει ετοιμασθεί για σας απ'τη δημιουργία του κόσμου, διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφθήκατε,ήμουν φυλακισμένος και ήλθατε να με δείτε". Τότε οι δίκαιοι θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σου δώσαμε να φας, ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς; Και πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και σε ντύσαμε; Και πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήλθαμε να σε δούμε;" Κι ο βασιλιάς, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: εφόσον αυτό το κάματε σε ένα από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε". Τότε θα πει και σ' αυτούς που βρίσκονται στα αριστερά του: "Φύγετε μακριά μου, καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά που έχει ετοιμασθεί για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και στη φυλακή και δεν με επισκεφθήκατε". Τότε κι αυτοί θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή στη φυλακή και δε σε υπηρετήσαμε;"  Τότε, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: αφού δεν το κάματε σε έναν απ' αυτούς τους μικρούς, ούτε και σε μένα το κάματε". Και θα πάνε αυτοί στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή".

Λόγος του Κυρίου.

        Η περιγραφή της επισημότητας της  μεγαλειώδους δικαστικής διαδικασίας, θέλει να υπογραμμίσει τη σπουδαιότητα τόσο των λεγομένων του Ιησού , όσο και τη βαρύτητα του μηνύματος Του. Ίσως  φανεί  ως ένα είδος εκφοβισμού,  όμως είναι το αντίθετο είναι “ένα ‘Ευαγγέλιο”  διότι περιγράφει το «πώς κάποιος φτάνει στη Σωτηρία».     
       Ο δικαστής που απονέμει  δικαιοσύνη  -που χωρίς αμφιβολία είναι ο ίδιος ο Ιησούς-  περιγράφεται ως ένας ποιμένας και όχι ως ένας μεγάλος,  φοβερός και τρομερός αξιωματούχος. Η εξουσία είναι όπως εκείνη που ο βοσκός ασκεί πάνω στο ποίμνιό του, είναι η υπηρεσία του προς  χάρη των προβάτων του. Όλοι ξέρουμε πως ο βοσκός μοιράζεται τη ζωή του με τα πρόβατά του, ότι  είναι στην υπηρεσία τους  τόσο που  αποκτά  την μυρωδιά τους, έτσι είναι  ο Ιησούς  και οι μαθητές του. Ο Ιησούς  ταυτίζεται με τους φτωχούς, τους αδύναμους, τους περιθωριοποιημένους : «εφόσον αυτό το κάματε σε ένα από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε”. Η λογική που διέπει την πολιτεία Του, είναι εκείνη της αγάπης και της αλληλεγγύης ιδιαίτερα  για τους πιο αδύνατους,  για κείνους  που ζουν  μια ζωή ταλαιπωρίας, απόρριψης, πείνας,  μοναξιάς και ανθρώπινης αδυναμίας.  Αυτό τονίζει ο  διάλογος  του «Γιού του Ανθρώπου» με τους  “κρινόμενους”.  Πρώτα με εκείνους που «παίρνουν»  τα προβλήματα των αναγκεμένων και τα κάνουν  προβλήματά τους,   και έπειτα με εκείνους που δεν έδωσαν σημασία. Με επιμονή επαναλαμβάνει, τέσσερις φορές,  τα έργα ευσπλαχνίας.



     

Ο Ιησούς  είναι ο «ένδοξος» βασιλιάς. Η  δόξα του έγκειται, στην άμετρη αγάπη του και στην αλληλεγγύη του με τους μικρούς αδελφούς του, και η, πιστότητα  του στο δίπτυχο: “αγάπη – αλληλεγγύη” τελικά τον οδηγεί στο σταυρό.  Επάνω στο σταυρό  αποκάλυψε τη φύση του  «βασιλικού του αξιώματος και μεγαλείου», που έγκειται στην πιστότητά του, στην αγάπη για τον πλησίον, στην αλληλεγγύη του και στην ταύτισή του με τον πιο αδύνατο, που φτάνει μέχρι τη δωρεά-θυσία του ίδιου   του εαυτού του. Γι’ αυτό και ο Θεός τον Ανέστησε.
       Το αντικείμενο της κρίσεως,  με το οποίο  δικαιώνεται η ζωή  των μαθητών και όχι μόνο, δεν είναι “πράγματα θρησκευτικά”  που αφορούν ομολογίες πίστεως, αλλά προβλήματα ανθρώπινα και κοινωνικές προβληματικές ,  το φαγητό  , το  νερό,  η υγεία, η  υποδοχή και η αποδοχή των ξένων, η επίσκεψη στους φυλακισμένους. Δεν είναι το πώς αντιμετώπισα και ποιά λύση έδωσα  στα προσωπικά μου προβλήματα, αλλά το ότι φρόντισα   να απαλύνω τον πόνο  όσων  αδύνατων  συνάντησα στη ζωή μου. Αυτό είναι και το σημείο συνάντησης  του μαθητή με τον Ιησού και, διαμέσου Του, με το Θεό. Μην ψάχνουμε μακριά το Θεό: όποιος αγγίζει τους φτωχούς, ‘ζυγώνει’ το Θεό! Ο εκάστοτε  μικρός αδελφός του Ιησού στη ζωή μου,  δεν  είναι ανώνυμος ή  μια άυλη ύπαρξη, έχει όνομα .
       Το σχέδιο δράσης του μαθητή του Χριστού, δεν είναι  να κάνουμε θεϊκά τα γήινα, αλλά να εξανθρωπίσουμε τα ανθρώπινα. Καλούμαστε   ό, τι  κάνουμε κάθε μέρα  να το εκτελούμε για το Θεό, αλλά με τον Ιησού Χριστό και όπως ο Ιησούς Χριστός,  ο οποίος  προσπάθησε να κάνει τον άνθρωπο ‘εικόνα και ομοίωση του Θεού’ ταυτιζόμενος, όχι με τους κραταιούς αυτού του κόσμου, αλλά με τους αδύναμους.